Ανακοίνωση Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Λευκάδας

Ο κ. Μητσοτάκης αδυνατεί να συλλάβει τις αιτίες που μας οδήγησαν στη κρίση

Είναι σχεδόν γενικά αποδεκτό, πως όταν σε μια χώρα η διαχείριση κρίσεων, διαχωρίζει την οικονομία από την υπόλοιπη κοινωνία, τότε ο κίνδυνος για οριστική απαξίωση των θεσμών στα μάτια των πολιτών, είναι σημαντικός.

Η Δημόσια Παιδεία, ως βασικός πυλώνας του συστήματος οργάνωσης μιας Πολιτείας, ή θα βοηθήσει να γεννηθεί ένας νέος τύπος κοινωνίας μέσα από δραστικές θεσμικές παρεμβάσεις σε όλους τους τομείς, ή θα ευνοήσει με την ανοχή – συμμετοχή της, στη νομιμοποίηση των πολιτικών καθεστώτων που παραδοσιακά εμπορεύονται πολιτικά για δικό τους όφελος, την εξαθλίωση, την αγανάκτηση, την κοινωνική απαξίωση, όλων όσων η οικονομία θέτει στο περιθώριο.

Αφορμή γι’ αυτές τις επισημάνσεις, στάθηκε η τοποθέτηση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, στο 10° συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας και συγκεκριμένα τα όσα ανέφερε για την εκπαίδευση και τα πανεπιστήμια.

Μίλησε για την εισαγωγή της επιχειρηματικότητας στα σχολεία, την ανάγκη εξοικείωσης των μαθητών με την έννοια του project management, την καθιέρωση των διδάκτρων στα νέα προπτυχιακά ξενόγλωσσα προγράμματα και τη δημιουργία θερινών σχολείων στα ΑΕΙ με αποκλειστικό στόχο το οικονομικό όφελος. Αγορά, δίδακτρα, καταναλωτές, κέρδος.
Δυστυχώς, η πολιτική σκέψη του κ. Μητσοτάκη, φαίνεται ότι αδυνατεί να συλλάβει τη φύση και το νόημα των γεγονότων που μας οδήγησαν στη κρίση. Αναμφίβολα διαπίστωση τραγική.
Σήμερα, το βασικό ζητούμενο είναι να αναδομήσουμε την κοινωνική ζωή, θέτοντας τέρμα στην κυριαρχία της οικονομίας πάνω στην κοινωνία. Η αντιμετώπιση της κρίσης οφείλει να γεννήσει νέες μορφές οργάνωσης, διαπαιδαγώγησης, διακυβέρνησης. Οι λύσεις μπορούν να προκύψουν μόνο μέσα από τη σύνδεση της ανάλυσης, με μια προοπτική θεσμικών μεταβολών στην οργάνωση της κοινωνικής ζωής.
Η Δημόσια Παιδεία, είναι το υπόστρωμα πάνω στο οποίο θα κληθούμε να καλλιεργήσουμε τις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές, ώστε το πλαίσιο που διέπει τη σχέση οικονομίας και κοινωνίας να αναδιατυπωθεί, προς όφελος του πολίτη και της δημοκρατίας.

Η σύγκρουση που μαίνεται, δεν αναφέρεται πλέον ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, αλλά ανάμεσα στο σύνολο της κοινωνίας απέναντι στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις αξίες που αυτό πρεσβεύει. Η παρέμβαση των μεγάλων βιομηχανικών κρατών στη διαχείριση της κρίσης, είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του δημοσίου ελλείμματος και χρέους, με συνέπεια να περιοριστούν δραστικά οι δαπάνες του κράτους σε τομείς όπως η παιδεία, η υγεία, η ασφάλιση, η πρόνοια. Η παγκοσμιοποίηση τοποθέτησε την οικονομία σε ένα επίπεδο, όπου κανένας κοινωνικός ή πολιτικός έλεγχος, δεν είναι σήμερα εφικτός.

Συνεπώς, οι προοπτικές για την αντιμετώπιση της κρίσης περιορίζονται δραστικά στην ανοικοδόμηση της κοινωνικής ζωής με τρόπο που οι θεσμοί να σέβονται και να υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενάντια στη βία της παγκόσμιας οικονομίας. Η μόνη θετική αντιμετώπιση της κρίσης, είναι αυτή που υπερβαίνει την οικονομία. Η Δημόσια Παιδεία μπορεί και πρέπει να είναι, ο κατεξοχήν μοχλός ανάπτυξης μιας τέτοιας κουλτούρας.

Είναι απλά ένα ζήτημα ηθικής, που έρχεται αντιμέτωπο με ένα ζήτημα οικονομίας. Ή θα ξαναδώσουμε πνοή σε έναν ανθρωπισμό που σέβεται το δικαίωμα στην ύπαρξη της κοινωνικής και πολιτισμικής ταυτότητας, ή θα συνεχίσουμε να παρατηρούμε τη μετατροπή της ανθρώπινης υπόστασης, σε εμπορεύματα, μηχανές και αριθμούς.

Εν ολίγοις, καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στην αρμονική συμβίωση μέσα από την αναδιατύπωση κοινών αξιών σε όλα τα επίπεδα, ή στην ολοκληρωτική κυριαρχία της οικονομικής βίας και στην αποσύνθεση της δημοκρατίας. Το γεγονός πως ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, φαίνεται να κατανοεί ελάχιστα την αξία της έννοιας του ανθρωπισμού, στη συγκρότηση των κοινωνικών σχέσεων, είναι απολύτως τρομακτικό και επικίνδυνο.

06/05/2016, Ν.Ε. Λευκάδας.