Αντί προφορικής απαντήσεως

Γράφει ο Νίκος Βαγενάς

Επανέρχομαι στο θέμα που αφορούσε την επίσκεψη του ρωσικού πληρώματος, ενός πλοίου του ρωσικού ναυτικού, το αποτέλεσμα της οποίας ήταν η τοποθέτηση της προτομής του Ρώσου Ναυάρχου Θεοδώρου Ουσακόφ, στην ανατολική παραλία της Χώρας. Με το παρόν σημείωμα, δίδεται απάντηση προς δύο συμπολίτες οι οποίοι μου εξέφρασαν, προφορικώς, την άποψή τους, για το αντίστοιχο κείμενο που δημοσιεύτηκε σ’ αυτή την ιστοσελίδα.

Εν ολίγοις, η αιτίασή τους οφείλεται, ότι «εχρωμάτισα αρνητικά», μέσω του δημοσιεύματος, την τοποθέτηση της προτομής του προειπωμένου ναυάρχου. Ενδεχομένως της ίδιας γνώμης να τυγχάνουν και άλλοι συμπολίτες, οπότε απαντώ και προς αυτούς. Κατ’ αρχάς δεν διάκειμαι εχθρικά (από όλες τις απόψεις) προς τους Ρώσους, τολμώ δε να πω ότι τους συμπαθώ και πάντα σε σχέση με τους δυτικούς βρικόλακες! Τουλάχιστον, εμείς οι επτανήσιοι (αν και φοβάμαι πως όχι όλοι) εδοκιμάσαμε στο πετσί μας τον…. Πολιτισμό τους είτε ως υπήκοοι, είτε ως ιδιοκτησία και μπορούμε κάπως να ισχυρισθούμε (ακόμα και εγωιστικά) ότι, πριν καλά-καλά οι σημερινοί τους απόγονοι και τα ντόπια παράσιτά τους ξεφυσήξουν τη βρωμερή τους ανάσα ξέρομε τι θέλουν, τι να πουν, ξέρομε τι θα ζητήσουν! Κατά τα άλλα, οι απέναντι ανακάλυψαν την Ευρώπη μέσω των επιδοτήσεων.

Δεν επιθυμώ να προσάψω το παραμικρό στους υπολοίπους συνεπτανησίους, εάν και κατά πόσο εδέχθηκαν να διαμορφωθεί και να ριζώσει μια τέτοια κατάσταση. Αυτό αφορά τους ίδιους, την ευαισθησία τους, την ιστορική γνώση και γενικά τις αντιλήψεις τους. Όμως: Περίμενα οι εκπρόσωποι της Ρωσίας, να δείξουν (ή να επιδείξουν αν προτιμάτε )το ενδιαφέρον τους, περί ιστορικών δεσμών, κάπως διαφορετικά. Ως γνωστόν ο ναύαρχος Ουσακώφ με τον συνεταίρο του Καντίρ Μπέη δεν επολιόρκησαν την Αμαξική (1), ούτως ώστε οι σημερινοί επισκέπτες του ρωσικού ναυτικού να επιθυμούν (για να μη χρησιμοποιήσω βαρύτερα ρήματα) το στήσιμο της προτομής στην πόλη, αλλά επολιόρκησε το κάστρο της Αγιο- Μαύρας.

Όλοι ξέρομε, ότι οι προσερχόμενοι που έχουν σκοπό να τιμήσουν τους νεκρούς τους, πρώτ’απ’ όλα οδηγούνται στο πεδίο της μάχης και όχι σε κοσμικό περιβάλλον. Και το πεδίον της μάχης στην προκειμένη περίπτωση είναι το ίδιο το Κάστρο. Επίσης ως ομόδοξοι (στο θρήσκευμα) είχαν μια καλή ευκαιρία να….αναπέμψουν μια δέηση, προς τον άγιό τους από το ναΐσκο της Αγίας Μαύρας, δηλαδή μέσα από τον τόπο, τον οποίο (όταν ζούσε )επολιόρκησε. Κάτι που δεν έγινε όπως πληροφορήθηκα. Ίσως να μη το σκέφτηκαν!!! Όμως τέτοιες πράξεις και δη πράξεις ιστορικής περισυλλογής, είναι αναγκαίες προκειμένου να επιδειχθεί ο σεβασμός προς το τοπικό κοινό μνημείο και όχι μόνον αυτό, αλλά και η προσέγγιση με την τοπική κοινωνία να τεθεί πάνω σε άλλη βάση.

Είναι κατανοητό, ότι με τον επιδιωκόμενο τρόπο προσεγγίσεως, οι Ρώσοι προσβλέπουν, ίσως μια συχνότερη παρουσία τους στη Μεσόγειο καλυπτόμενη από εθιμοτυπικό χαρακτήρα. Βεβαίως θα ειπωθεί : «Έτσι όπως γίναμε δε μπα’ να’ρτουνε κι αυτοί;» Οι εθιμοτυπικές επισκέψεις δεν είναι κακές, αρκεί μόνον να υπάρχει η εκατέρωθεν επιθυμία. Και θα πω ξεκάθαρα τη γνώμη μου: Τα κάστρα της Επτανήσου, ενώ θα ‘πρεπε να ‘χαν φύγει από τη θέση τους με όλα όσα υπέστησαν από το επίσημο κράτος, ατυχώς (σχήμα λόγου) παραμένουν στη θέση τους! Ας χρηματοδοτήσουν προς ανακαίνιση ένα τείχος, ένα ερειπωμένο οίκημα που να επέχει θέση «Μουσείου Ουσακώφ» σε κάθε νησί της Επτανήσου και κατόπιν να ‘ρχονται για τα προσκυνήματά τους όσες φορές θέλουν.

Η….εν ψυχρώ επιθυμία, περί μιας μονομερούς προβολής, άνευ αποχρώντος λόγου, με ωθεί προσωπικά να υιοθετήσω μια αγγλική φράση (καίτοι δεν διακατέχομαι από φιλικά αισθήματα προς το «έθνος των καταστηματαρχών» όπως αποκαλούσε την Αγγλία ο Ναπολέων): « Δεν έχομε σταθερούς φίλους ή εχθρούς, αλλά σταθερά συμφέροντα». Εμείς τι έχομε; Να σας πω; Θα γίνω χυδαίος! Μόνο να σηκωθούμε από τα … τέσσερα! Πανελληνίως εννοώ!

(1)Ονομασία της πόλεως από τα τέλη του 17ου αι. έως της ενώσεως της Επτανήσου.