HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΑποχαιρετισμός για ένα δάσκαλο

Αποχαιρετισμός για ένα δάσκαλο

Γράφει ο Σπύρος Βρεττός

Απεβίωσε στην Πάτρα, (8-6-2019) και τάφηκε στους Τσουκαλάδες Λευκάδας (9-6-2019) ο δάσκαλος Γεράσιμος Βεργίνης του Σπύρου και της Χρυσής, το γένος Λάζαρη, ένας από τους υψηλής διδακτικής ευαισθησίας δασκάλους των Τσουκαλάδων.

Ήδη, από τον 19ο αιώνα όλοι ανεξαιρέτως οι δάσκαλοι όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, και οι εν γένει επιστήμονες που προέρχονται από τους Τσουκαλάδες Λευκάδας διακρίνονται για τη διευρυμένη τους-εξαιρετικά διευρυμένη-σκέψη, που διαρκώς ανοίγει νέους ορίζοντες, προσδίνοντας στην έννοια της προόδου ένταση και πληρότητα. Συγκεράζοντας το ατομικό με το κοινωνικό-γενικό συμφέρον, όπου κατά την αριστοτελική άποψη, το «κοινή συμφέρον», είναι ο ρυθμιστής της παρουσίας της πολιτικής και του ανθρωπίνου όντος ως πολιτικού όντος.

Ο δάσκαλος Γεράσιμος Βεργίνης, όπως σχεδόν και το σύνολο των αποφοιτησάντων μαθητών, αποκτάει αυτή την υψηλή παιδεία και την έφεση προς την υψηλή παιδεία, κατά τη φοίτησή του στο ιστορικό Εξατάξιο Γυμνάσιο Λευκάδας, ένα σχολείο γνωστό πανελληνίως για την υψηλή προσφορά του, (το αγγλικό κτίριο του 1830 που το στέγασε και που υπάρχει ως αυτή τη στιγμή στέρεο στη θέση του, αλλά θλιβερό και εγκαταλελειμμένο παντελώς ως προς την εξωτερική του εμφάνιση, θα μπορούσε-και θα έπρεπε- να έχει μετατραπεί σε Μουσείο Ενθυμημάτων της Παιδείας που αυτό το σχολείο πρόσφερε στους μαθητές και στην κοινωνία των χωριών και της πόλης της Λευκάδας. (Αλλά, πράγμα περίεργο, κανένας από τους αποφοίτους του, είτε διακεκριμένος είτε και λιγότερο διακεκριμένος, δεν επέδειξε το ελάχιστο ενδιαφέρον γι’αυτό το σχολείο).

Ως προς τους Τσουκαλαδιώτες μαθητές του, εκείνος ο αδυσώπητος ποδαρόδρομος από Τσουκαλάδες, προτού ακόμα χαράξει η μέρα τους χειμώνες και μέσα σε αφόρητο κρύο, και στην εξουθενωτική ανάβαση, (νηστικοί) από την πόλη της Λευκάδας προς το χωριό τα μεσημέρια κι από μονοπάτια που περνούσαν απ’ το Φρύνι και την περιοχή της Φανερωμένης- αφόρητη ταλαιπωρία αλλά και μια διαρκής σκληραγώγηση για τους δεκάδες μαθητές από τους Τσουκαλάδες . που από τον 19ο αιώνα και τις αρχές του εικοστού διέτρεχαν καθημερινά αυτούς τους δρόμους προκειμένου να φοιτήσουν στο, μεγάλων απαιτήσεων αλλά ευεργετικό για τους δρόμους για μια καλύτερη ζωή που διάνοιγε για όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές, Γυμνάσιο.

Για τους Τσουκαλαδιώτες μαθητές ήταν παράλληλα και μια έξοχη καθημερινή αθλητική άσκηση, που εν μέρει μάς δικαιολογεί και τη μεγάλη αθλητική παράδοση των Τσουκαλάδων. Γιατί ο Γεράσιμος Βεργίνης υπήρξε και σπουδαίος αθλητής, λιθοβόλος, σφαιροβόλος, δισκοβόλος. Με πάμπολλες συμμετοχές σε μαθητικούς και άλλους αγώνες και με πάμπολλες νίκες. Και δεν ήταν μόνο ένας ψυχωμένος δάσκαλος. Ο μαθητής του στο δημοτικό σχολείο Φτερνού, Κωστής Αρματάς, ποιητής, λέει συχνά πόσο ο δάσκαλός του προσπαθούσε όχι μόνο να τους μάθει τη γλώσσα και τα μαθηματικά, -στον ίδιο είχε αγοράσει ένα βιβλίο με τα δυσκολότερα προβλήματα πρακτικής αριθμητικής, και του ανέθετε καθημερινά να λύνει μερικά για να τα χρησιμοποιούν την άλλη μέρα ως διδακτική βάση για τη διδασκαλία των μαθηματικών. Ο δάσκαλος ήταν ο ίδιος που έσκαβε, αγκομαχώντας για τα θέμελα του νέου σχολείου, προσφέροντας τη μεγάλη του προσωπική εργασία ώστε το γρηγορότερο δυνατόν να χτιστεί το καινούριο σχολείο στο Φτερνό. Και ο ίδιος ο δάσκαλος ήταν ο δημιουργός του ζωτικού δάσους στην είσοδο του χωριού… Έτσι, ξανάρχεται στο νου μας όλη αυτή η πολλαπλώς μεγάλη κοινωνική προσφορά των παλιών δασκάλων της Λευκάδας, που τον ευμενή της αντίχτυπο ζούμε ακόμα σήμερα.

Ο δάσκαλος Γεράσιμος Βεργίνης υπήρξε στενός συνεργάτης μου στον μεγάλο αγώνα τού να αποτρέψουμε τη μεταφορά των λυμάτων του βιολογικού καθαρισμού της Λευκάδας στην περιοχή του Κάστρου, της Γύρας και του Άη-Γιάννη-πράξη καταστροφική, αν αυτή η μεταφορά πραγματοποιούνταν, για την υγεία των κατοίκων της πόλης και των επισκεπτών, και την οικονομική ζωή της Λευκάδας και όλων ανεξαιρέτως των γύρω περιοχών.

Και όταν εναγωνίως αναζητούσαμε τα βήματα της σύγχρονης επιστημονικής σκέψης για την αναβάθμιση του υπάρχοντος βιολογικού καθαρισμού, ώστε να περισωθούν όλες οι παράλιες περιοχές του νησιού μας και όλες οι γύρω θάλασσες, που ήταν και παραμένουν μοναδική πηγή ζωής για το νησί της Λευκάδας και για όλα τα νησιά του Ιονίου…, αυτός πρώτος μου έφερε το άρθρο για τη μέθοδο της ηλεκτρολυτικής επεξεργασίας των λυμάτων. Γεγονός που έστρεψε την όλη μου εναγώνια και εξουθενωτική ενεργητικότητα προς το Πολυτεχνείο Κρήτης…

…Αλλά, έτσι όπως ταιριάζει πάντα στον αληθινό δάσκαλο, ο Γεράσιμος δεν έπαυε να μου υπενθυμίζει την ανάγκη και τη σημασία που είχε να κυκλοφορήσει το Ημερολόγιο του ηρωικού Λευκαδίτη Αγωνιστή του ‘21 Σπυραντώνη Χαλικιόπουλου. (Το ημερολόγιο τελικά κυκλοφόρησε το 2019, από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας). Ο Γεράσιμος, δάσκαλος ως το τέλος της ζωής του δεν έπαυε να ενδιαφέρεται για όλα τα μεγάλα ζητήματα του τόπου. Η αντάξια γυναίκα του Δήμητρα, δασκάλα επίσης, και τα άξια παιδιά του Μαρία και Σπύρος, μπορούν να αισθάνονται υπερήφανοι γι’αυτόν.

Η εποχή μας ξαναφέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη της παρουσίας των αληθινών δασκάλων, κατά την πλατωνική εκδοχή «και πάντα που γε τ’ανθρώπεια δέονται διδασκάλων…» ως μία αναγεννητική προσδοκία για τον άνθρωπο του τόπου μας, για τον άνθρωπο γενικώς και με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο δάσκαλος Γεράσιμος Βεργίνης, οι δάσκαλοι των Τσουκαλάδων, οι δάσκαλοι της Λευκάδας που έφυγαν, θα παραμένουν ένα λαμπρό παράδειγμα πνευματικής υποδομής και αναβάθμισης της ζωής στον τόπο μας. Ας τους θυμόμαστε με ευγνωμοσύνη και ας πραγματοποιηθεί κάποτε αυτό το Μουσείο Ενθυμημάτων της Εκπαίδευσης και των Εκπαιδευτικών της Λευκάδας ως μια αναγκαία και ηθικά επιβεβλημένη υπόμνηση.
Σπύρος Βρεττός

Προηγουμενο αρθρο
Κύμα καύσωνα μέχρι την Τετάρτη - Ισχυρές καταιγίδες την Τετάρτη στη Β. Ελλάδα
Επομενο αρθρο
Η Ν Ε ΣΥΡΙΖΑ Λευκάδας ευχαριστεί

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.