Αχ αυτές οι μηλιές!
Οι μηλιές βρίσκονται στους Σφακιώτες, δίπλα στο δρόμο, στη στροφή προς το Σπανοχώρι. Είναι πανέμορφες. Την Άνοιξη σταματώ και φωτογραφίζω τα άνθη τους.
Σήμερα πάλι σταμάτησα. Αυτή την εποχή είναι φορτωμένες μήλα, παρότι έχουν πέσει στο έδαφος πάρα πολλά. Είναι τα μικρά νόστιμα μήλα των παιδικών μας χρόνων. Υπάρχουν δυο ποικιλίες απ΄οτι είδα, τα φιρίκια και τα αλλά που είναι μικρά και στρογγυλά. Δεν θυμάμαι να τα είχαμε ονοματισμένα. Στην πόλη τα λέγανε «Μαγιάτικα», αν και δεν έχουν σχέση με τον Μάη.
Έχουν όμως ένα μοναδικό άρωμα και γεύση. Τα μύρισα και σήμερα, μόλις πλησίασα κοντά στα δέντρα. Μοναδική ευωδιά. Τυχεροί όσοι έχουμε έστω καταχωνιασμένες στη μήνη μας αυτές τις γεύσεις και τις ευωδιές, που έχουν εκλείψει δια παντός.
Τα φρούτα, σύκα, σταφύλια, μήλα, αχλάδια -αυτή την εποχή και μπλόκοκα (μηλόκοκα)- είχαμε την τύχη να τα τρώμε από τα δέντρα, στο χωριό μου, πολλά χρόνια πίσω. Ούτε τα καθάριζε ούτε τα πλέναμε. Και γιατί άλλωστε; Κανένας δεν ράντιζε αυτά τα δέντρα, εκείνες τις εποχές. Μετά είχε ξεχωριστή γοητεία να ανεβαίνεις κάμποσες ξερολιθιές για να φτάσεις μια μηλιά ή μια συκιά. Στο κατέβασμα ήταν πιο εύκολα, γιατί πηδούσαμε τις λιθιές και γιατί είχαμε ακόμα στον ουρανίσκο μας τόση γλυκάδα! Αυτά τα φρούτα ήταν τα γλυκίσματα των παιδικών μας χρόνων. Το γλυκό σταφύλι που υπήρχε σε κάθε σπίτι του χωριού, ήταν συνήθως κρυμμένο από μας και φυλαγμένο για τους επισκέπτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια