Βυζαντινές δολοπλοκίες, θρησκοληψία και μνημόνια – Tου Παύλου Βλάχου Χημικού Μηχανικού

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι πιο εύστοχο από την λέξη «θρησκοληψία» που να μπορεί να περιγράψει και να αποδώσει αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας. Συμβαίνοντα που οικοδομούνται συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια, υποστηρίζονται λυσσαλέα από τους κυρίαρχους μηχανισμούς εξουσίας και που μόνο σε μεσαιωνικές κοινωνίες μπορείς να συναντήσεις παρόμοια. Προσήλωση και προσπάθεια προσηλυτισμού σε πιστεύω, υποκινούμενα από τους γνωστούς τυχοδιώκτες της ιστορίας, που ξεπερνούν ακόμα και την εμμονή στα πιστεύω τους των πρώτων χριστιανών.

Στρατηγικές επιλογές προσήλωσης και εναγκαλισμού με απόψεις που μόνο σε τραγωδίες μπορούν να μας οδηγήσουν σαν απλό λαό αλλά εν τέλει και σαν κράτος-έθνος. Επιλογές που σερβίρονται με σοφίσματα της μορφής «θες να πεθάνεις ή να ζήσεις με την μιζέρια σου» ή «θες την πλήρη καταστροφή ή την φτωχοποίηση σου» και που οι συστημικοί παπαγάλοι –αλέκτορες μεταφράζουν σε διλήμματα της μορφής «ευρώ ή δραχμή» ή σε «ευρώ ή καταστροφή». Και φυσικά με τον τρόπο που αυτά σερβίρονται η απάντηση είναι προφανής.

Γιατί ακόμα και ο ετοιμοθάνατος έχει την ελπίδα του θαύματος. Ποιος είναι αυτός που θα απαντήσει ότι θέλει τον άμεσο θάνατό του και όχι την όποια βραχύβια ζωή. Διλήμματα που προσπαθούν να οδηγήσουν στη θεοποίηση του ευρωπαϊκού νομίσματος και στην αντίληψη ότι όποιος το αμφισβητεί θα πρέπει να οδηγηθεί στην ιερά εξέταση τα θηρία και την πυρά. Μόνο προσκυνηματική δακρύζουσα εικόνα δεν έχουν κάνει το κοινό νόμισμα. Μόνο ναούς δεν του έχουν αφιερώσει. Κρίμα που δεν μπορούν να το αγιάσουν γιατί είναι γένους ουδετέρου. Όμως για χάρη του θυσιάζουν στο βωμό του εκατομμύρια ψυχές..

Το πραγματικό δίλλημα όμως δεν περιέχεται στα παραπάνω σοφίσματα και φυσικά όλοι αυτοί δεν θέλουν να το θέσουν στον κόσμο γιατί απλά η απάντηση σε αυτό μπορεί να οδηγεί έξω από τις επιλογές τους.
Το αδυσώπητο ερώτημα δεν μπορεί παρά να είναι ένα και μοναδικό: «υπάρχει διέξοδος μέσα στην ευρωζώνη;». αυτό είναι το ερώτημα στο οποίο όλοι πρέπει να απαντήσουμε. Και όταν λέω όλοι εννοώ όλοι είτε αυτοπροσδιοριζόμαστε σαν αριστεροί είτε σαν δεξιοί. Και θα πρέπει να απαντήσουμε όλοι με σοβαρότητα και όχι σε επίπεδο συζήτησης καφενείου. Πρέπει όλοι οι πολιτικοί φορείς να πάρουν υπεύθυνη θέση αλλά ταυτόχρονα να ανοίξει και ένας δημόσιος διάλογος που θα βάλει στο τραπέζι ευθαρσώς και με ειλικρίνεια όλες τις παραμέτρους του ερωτήματος. Ταυτόχρονα θα πρέπει, επίσης όλοι, να επεξεργασθούν εναλλακτικά σενάρια πιθανής συντεταγμένης, καλά προετοιμασμένης και ομαλής αποχώρησης από την ευρωζώνη.

Κάθε σοβαρός σχηματισμός που θέλει μάλιστα να λέγεται και σύγχρονο κράτος δεν μπορεί παρά να έχει τέτοιου είδους σενάρια και επιλογές. Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο είναι ή ηλίθιος ή βαλτός. Η μη επεξεργασία και ύπαρξη εναλλακτικών σεναρίων μπορεί να συγκριθεί μόνο με καταστάσεις σαν αυτές του Μικρασιατικού μετώπου όπου για δύο χρόνια περιμέναμε την επίθεση των αντιπάλων χωρίς να έχουμε φροντίσει για τα μετόπισθέν μας, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα, ή με τοπική ομάδα ποδοσφαίρου που πάει να παίζει στο Μαρακανά με την Εθνική Βραζιλίας χωρίς να έχει κάνει προπόνηση. Αλήθεια όλοι αυτοί που ζητούν το κεφάλι επί πινάκι αυτών που τολμούν να σκεφθούν τέτοια εναλλακτικά σενάρια, μπορούν να πουν πως θα αντιδράσει η Ελλάδα σε μια ενδεχόμενη εθνικά δύσκολη περίσταση αν οι «σύμμαχοί» μας διακόψουν την ρευστότητα (για τους οποιουσδήποτε δικούς τους λόγους) ή μας διαμηνύσουν τελεσιγραφικά ότι τα νομισματικά μας αποθέματα δεν έχουν ισχύ;

Και φυσικά είναι προφανές και ξεκάθαρο ότι η μη ύπαρξη εναλλακτικών σχεδίων και διεξόδων είναι αυτή που μας οδήγησε στην σύναψη της συμφωνίας που οδηγεί στο τρίτο-νέο μνημόνιο. Και μας ήρθαν λοιπόν τα προαπαιτούμενα. Μας ήρθαν δηλαδή τα εξώφυλλα και η εισαγωγή όλων αυτών που πρόκειται να εφαρμοσθούν. Φυσικά το κυρίως θέμα (την συμφωνία και τα επιπλέων μέτρα από τις μελλοντικές αξιολογήσεις) δεν το γνωρίζουμε ούτε και το έχουμε αγγίξει ακόμα. Μας παρουσιάσθηκαν όλα αυτά σαν τα αναγκαίο κακό ή σαν εξαναγκαστική πραξικοπηματική πράξη ή δεν ξέρω με ποιόν άλλο τρόπο. Όμως παρά τα αρνητικά και αναγκαία κακά έχουμε την διαβεβαίωση και τα εχέγγυα ότι όλα θα εφαρμοσθούν καλώς αφού στο κάτω κάτω έχουμε διακυβέρνηση με αριστερή στάμπα που εγγυάται την βέλτιστη ανάγνωση και εφαρμογή τους με κοινωνικά δίκαιη κατανομή των βαρών, με βιώσιμες μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται στη χώρα μας, με καταπολέμηση της διαφθοράς. και άλλα πολλά.

Και για να είμαστε σίγουροι ότι αυτά θα εφαρμοσθούν με τον τρόπο που ακριβώς περιγράφεται παραπάνω, προχωρούμε στην αναγκαία απομάκρυνση όλων αυτών που αντιτίθενται σε αυτά και τους αντικαθιστούμε με πιο θερμούς οπαδούς των επιλογών μας, τοποθετώντας σε καίριες θέσεις, μεταξύ των άλλων, ανθρώπους που ταλαντεύθηκαν μεταξύ του ΝΑΙ και ΟΧΙ και τελικά κατέληξαν στο ΝΑΙ.

Και έτσι είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα αφού μάλιστα βασιζόμαστε σε στελεχιακό δυναμικό, υπουργών και βουλευτών, χαρακτηριστικές ενέργειες των οποίων παρουσιάζονται παρακάτω:

Παναγιώτης Καμμένος που στο άκουσμα της μείωσης των δαπανών του Υπουργείου του όρθωσε ανάστημα βάζοντας τις δικές του κόκκινες γραμμές. Εξέφρασε σθεναρά την άποψή του που συνοψίζεται στο ότι όλοι οι άλλοι πρέπει να πληρώσουν εκτός από τους υφιστάμενούς του στρατιωτικούς, δηλαδή την μελλοντική του εκλογική πελατεία. Παναγιώτης Κουρουμπλής που στο άκουσμα ότι σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να συμμετέχουν και εποπτευόμενοι από το υπουργείο του κλάδοι, διέρρηξε τα ιμάτια του προβάλλοντας την άποψη ότι θα πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνουν τα συνήθη κορόιδα και όχι η δικιά του εκλογική πελατεία.

Γιώργος Κατρούγκαλος που ενώ ορθά και σοφά επαναπροσλαμβάνει απολυμένους, τοποθετεί σε θέσεις πλήρους απασχόλησης επαναπροσλαμβανομένους που πριν την απόλυσή τους είχαν μερική (τετράωρη) απασχόληση, δημιουργώντας έτσι την εκλογική του πελατεία, και ταυτόχρονα, ψηφίζοντας την συμφωνία, αποκλείει από την εργασία και την ελπίδα στο όνειρο ισάριθμα νέα παιδιά

Αλήθεια έχουμε αναρωτηθεί γιατί θέλουν την συμφωνία οι διάφορες κλίκες αφού βλέπουν ότι ορισμένα μέτρα που περιέχει θίγουν τα προνόμιά τους;

Μα γιατί όλοι αυτοί ξέρουν ότι θα θιχθούν μόνο ΑΝ αυτά εφαρμοσθούν. Η ιστορία όμως έχει δείξει ότι τα μέτρα –εκτός των άλλων- έχουν το βασικό χαρακτηριστικό της επιλεκτικής και όχι της καθολικής εφαρμογής. Εφαρμόζονται μόνο αυτά που είναι αντιλαϊκά, αντεργατικά, καταργούν την εργατική νομοθεσία, τσακίζουν μισθούς-συντάξεις, φορολογούν αποκλειστικά την εργασία και τη λαϊκή κατανάλωση κλπ. Όλα τα άλλα, δηλαδή αυτά που εμείς τα παιδιά του κατώτερου θεού, λέμε ότι μπορεί να βοηθήσουν και σε κάτι δεν εφαρμόσθηκαν ποτέ πέντε χρόνια τώρα. Δεν είδα κανένα από τα κόμματα που κυβέρνησαν με τα μνημόνια και τώρα κόπτονται υπέρ του νέου μνημονίου, να μας εξηγήσει γιατί δεν εφάρμοσαν αυτοί τα μέτρα εκσυγχρονισμού και απεμπλοκής από τις κλίκες που πέντε χρόνια τώρα είναι σχεδόν αυτούσια στα κείμενα της εκάστοτε Τρόικας, αλλά ποτέ δεν εφαρμόζονται. Απεναντίας, τα μέτρα τσακίσματος των εργαζομένων εφαρμόζονται κατά γράμμα και μετά από κάθε αξιολόγηση επανεξετάζονται και εφαρμόζονται επί το αυστηρότερο.

Έτσι, όλη η παλιά σαπίλα, το κατεστημένο, αυτοί που αντιδρούν στο να μοιάσουμε σε μια κάπως σύγχρονη αστική δημοκρατία, με μια minimun λειτουργία των θεσμών, οι καναλάρχες, τα λόμπυ, οι πρωταθλητές των κλειστών επαγγελμάτων, των συντεχνιών, της διαπλοκής, οι εργατοπατέρες, έχουν αποκτήσει φανατικές- τζιχαντιστικές σχέσεις με την νέα συμφωνία. Γιατί φυσικά ξέρουν ότι τα όποια μνημόνια δεν τους αγγίζουν, όπως και δεν τους άγγιξαν μέχρι τώρα. Αυτά τσακίζουν μόνο τους φουκαράδες, τους ίδιους δεν τους πειράζει κανένας γιατί αυτοί στην πραγματικότητα κυβερνούσαν αυτόν τον τόπο μέσω όλων των κυβερνήσεων που είχαμε ως τώρα.

Αυτό είναι και σήμερα το σχέδιό τους, δεν έχει αλλάξει σε τίποτα. Θα εφαρμόσουν κάθε είδους βυζαντινής έμπνευσης δολοπλοκία προκειμένου να το πετύχουν. Το προωθούν συστηματικά και με συνέπεια. θέλουν να ξανακυβερνήσουν. Θέλουν να διώξουν από την μέση την αριστερά πολυδιασπώντας τη σε κομμάτια. Θέλουν να ανακαταλάβουν την εξουσία και να ξαναπληρώσουν οι συνήθεις ύποπτοι.

Δεν θα τους κάνουμε την χάρη. Δεν πρόκειται να περάσουν τα σχέδιά τους. Αυτοί, όπως είναι φυσικό, δεν καταλαβαίνουν ότι οι εσωτερικές μας αντιθέσεις μας τρέφουν και μας δυναμώνουν και οι μεταξύ υμών και ημών αντιθέσεις μας δίνουν νέες ιδέες και κουράγιο στην αντιμετώπισή τους. Παραμένουμε πιστοί στις αρχές και τις αξίες της αριστεράς, δεν μπορούν να προδοθούν. Εγγυητής είναι, σε τελευταία ανάλυση, ο ίδιος ο κόσμος που ούτε στις εκλογές ούτε στο δημοψήφισμα ψήφισε μνημόνια και δεν θα τα ανεχθεί. Όσοι θεωρούν ότι θα τον πλανέψουν λογαριάζουν για αυτόν χωρίς αυτόν.