Δεν έχω στιλ – Του Δημήτρη Ε. Σολδάτου

ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΤΙΛ

Δεν έχω στιλ
Στιλ έχουν οι κούκλες και οι κούκλοι
Στις βιτρίνες των καταστημάτων
Εγώ έσπασα την βιτρίνα – πού να μπω;
Εξάλλου δεν είμαι και κούκλος
Δεν έχω στιλ
Στιλ έχουν οι ναύτες κι οι οικοδόμοι
Εγώ την θάλασσα την έκανα μελάνι
Κι η δόμηση στίχων δεν θεωρείται δουλειά

Δεν έχω στιλ
Στιλ έχουν οι Αθηναίοι κι οι επαρχιώτες πολιτικοί
Εγώ πρωτεύουσα θεωρώ την γλώσσα
Που δεν έχει περιφέρεια
Κι έναν σταυρό που δικαιούμαι
Λέω να τον κρατήσω για τον τάφο μου

Δεν έχω στιλ
Στιλ έχουν οι παρουσιαστές της τηλεόρασης
Οι εκφωνητές του ραδιοφώνου κι οι δημοσιογράφοι
Εγώ δεν έχω τι να παρουσιάσω
Κι είμαι οσιογράφος του αδειοφώνου

Δεν έχω στιλ
Στιλ έχουν οι σταρ του κινηματογράφου
Κι οι ποδοσφαιριστές
Εγώ ένας διάττοντας αστέρας ήμουν δεν ήμουν
Που τον έπαιξαν κλοτσοσκούφι

Δεν έχω στιλ
Στιλ έχουν εκείνοι που πιστεύουν σε κάτι
Ή σε τίποτα
Εγώ, ήμουν το κάτι και μετέπειτα το τίποτα
Που κάποτε ονειρεύτηκε τα πάντα
Δεν έχω στιλ
Στιλ έχουν οι πολλοί κι όχι ό,τι λήγει
Στιλ έχουν οι πωλητές των ιδεών
Και οι ανίδεοι πολίτες
Στιλ έχουν τα χρόνια που πηδάνε απ’ το μπαλκόνι
Για να μην τα ζήσω
Στιλ έχουν οι επέτειοι των εθνικών εορτών
Κι οι αναίτιοι θάνατοι των ηρώων
Στιλ έχουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες
Όταν διηγούνται τα παραμύθια
Και τα εγγονάκια τους όταν τα χάφτουν
Στιλ έχουν οι μηχανές που αλέθουν
Τον καφέ και τον κιμά και πότε-πότε
Εκείνες που αλέθουν τους ανθρώπους –
Ποτέ όμως αυτούς που τις έφτιαξαν

Εγώ δεν έχω στιλ
Μόνο ένα στιλ-έτο στην πλάτη
Κι ένα στιλ-ό για να βγάζω τα μάτια μου

Δ. Ε. Σολδάτος
«Nobel λόγω ατεχνίας»
Εκδόσεις Κονιδάρη, 2008