HomeΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣΙουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη: Η Κοντυλένια του Νησιού

Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη: Η Κοντυλένια του Νησιού

Της δρος Βιβής Κοψιδά-Βρεττού

Η «Κοντυλένια του Νησιού» έρχεται να προστεθεί στα προηγούμενα μυθιστορήματα της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη, ως μια συνέχεια προσέγγισης, κατανόησης και ενσυναισθητικής ακρόασης της ανθρώπινης τραγωδίας, που εκπροσωπούν οι ηρωίδες κυρίως των έργων της: μια ανασκαφή της γυναικείας ψυχής καθώς συναπαντιέται με τη γυναικεία επίσης εικονοποιΐα της άτεγκτης ανθρώπινης μοίρας. Η «Κοντυλένια» ενσαρκώνει το αρχέτυπο της γυναικείας ομορφιάς, όπως τη σμιλεύει η λαϊκή φιλοσοφία και το δημοτικό τραγούδι: η εξωτερική ομορφιά και λάμψη, που κατοπτρίζει και την ηθική ομορφιά και κείνη της ψυχής.

«Με ρώτησε ψιθυριστά «Τι έφταιξε»; Η ομορφιά, του απάντησα». Με τους στίχους της Έμιλυ Ντίκινσον η συγγραφέας μας προϊδεάζει για την πορεία της ηρωΐδας της και την ενοχική της ταυτότητα, που θα λειτουργήσει ακούσια, γέννημα προνομιακής φυσικής χειρονομίας, ως η ύβρις της αρχαίας τραγωδίας. Και θα την συντρίψει τελικά με τους αλλεπάλληλους, σταδιακούς αναβαθμούς της μέσα στη χοάνη μιας απροσμέτρητα σκοτεινής Νέμεσης.

Τι εκπροσωπεί το νέο πολυσέλιδο μυθιστόρημα της προικισμένης με το χάρισμα της αφήγησης, Ελληνοκαναδής -και Λευκαδίτισσας- συγγραφέως Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη; Θα μπορούσε να μιλήσουμε για σεβαστική προσευχή της μνήμης για πρόσωπα που γεννήθηκαν και έζησαν τον καθορισμό της μοίρας τους, πόνεσαν από τη γέννησή τους, πάλεψαν, ονειρεύτηκαν, εξορίστηκαν βίαια από τα όνειρά τους και χάθηκαν στη διαταραχή της αβυσσαλέας πίκρας τους κατακερματισμένα και αδικαίωτα.

Η Ιουστίνη μας αιφνιδιάζει κάθε φορά με τις αιμάσσουσες περιπλοκές της μυθοπλασίας της. Τόσο επώδυνες όσο μονάχα η πραγματική ζωή μπορεί να μας αφηγηθεί. Έτσι, η συγγραφέας μυημένη από ιδιοσυγκρασία στην ενσυναισθητική ακρόαση, αναδημιουργεί λογοτεχνικά βιωμένες ανθρώπινες ιστορίες, που της αφηγούνται «θειάδες» κυρίως των χωριών. και η ίδια αξιοποιώντας τις γραμμικές τεχνικές του γνήσιου αφηγητή, όπως τον γνώρισαν οι αιώνες της προφορικής παράδοσης των λαών, τις μετακινεί σ’ένα νέο παρόν οικειώνοντάς μας με τις ρίζες: της ζωής μας, της ψυχής μας προπάντων.

Ο Ηippolyte Taine υποστήριζε ότι ένα λογοτεχνικό κείμενο πρέπει να θεωρείται έκφραση της ψυχολογίας του ατόμου, συνυφασμένης με τον τόπο και τους χρόνους του, με το γένος στο οποίο ανήκει. Η λογοτεχνική πατρίδα της κεντρικής ηρωίδας, της Κοντυλένιας, και των άλλων ηρώων που γύρω της στροβιλίζονται σε επώδυνες διαπλοκές με τη δική της μοίρα, μετακινείται από τον μικρό, καχεκτικό τόπο στο πολυπολιτισμικό πανόραμα της προσδοκίας της, στον ανεκπλήρωτο εντέλει παράδεισο της εκτροπής των φαντασιακών της ψευδαισθήσεων. Μήπως αυτή η παλίνδρομη δημογραφία πάνω στην οποία υφαίνεται η συγκλονιστική μυθιστορηματική σύνθεση της εύκαρπης συγγραφέως, εκτός από τη λογοτεχνική της eυταξία, ανοίγει και τη συνομιλία του παγκόσμιου με το τοπικό, μέσ’από τους χιλιοπάτητους δρόμους της ελληνικής εμπειρίας της ξενιτιάς;

Προηγουμενο αρθρο
Ο Γιώργος Παπανδρέου στη Λευκάδα την Τρίτη 21 Μαΐου
Επομενο αρθρο
Αλλαγή ιδιοκτησίας στο «Porto Nikiana Restaurant»

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.