HomeΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑΜια συνταγή για σπερνά, με αφορμή μια πανέμορφη ροδιά

Μια συνταγή για σπερνά, με αφορμή μια πανέμορφη ροδιά

Μιά πανέμορφη ροδιά βρίσκεται δίπλα στο σπίτι μου. Τη βλέπω κάθε μέρα. Κάθε χρόνο αυτή την εποχή όταν οι καρποί της είναι σχεδόν ώριμοι, η εικόνα της, μου φέρνει στο νου τα σπερνά.

Τα σπερνά υπήρξαν όχι μόνο για μένα, αλλά και για τα περισσότερα παιδιά της εποχής μου ένα μοναδικό γλύκισμα.

Στο χωριό οι μανάδες μας έφτιαχναν σπερνά όταν γιορτάζονταν οι μνήμες των αγίων. Το μισό χωριό γιόρταζε στις αρχές Νοέμβρη, των Αγίων Αναργύρων και το άλλο μισό στις αρχές Δεκέμβρη, του Αγίου Νικολάου. Τα σπερνά φτιάχνονταν από την προηγούμενη και την ημέρα της γιορτής στολίζαμε ένα πιάτο και το πηγαίναμε στην εκκλησία.

Όλα τα υλικά (σιτάρι, αμύγδαλα, καρύδια, ρόδια, μουσταλευριά) ήταν δικά μας, βρίσκονταν στο σπίτι, το μόνο που αγόραζε ο πατέρας μου από τη χώρα, ήταν τα κουφετάκια
DSCN1119

Εκείνη την εποχή με ξετρέλαιναν τα πολύχρωμα και «αγκαθωτά» μικρά κουφετάκια που βάζαμε στα σπερνά.

Όταν φύγαμε από το χωριό, η καλή μου η μανούλα φύτεψε αυτή τη ροδιά δίπλα στο καινούργιο μας σπίτι και κράτησε τη συνήθεια κάθε χρόνο στις 2 Νοέμβρη να μας φτιάχνει σπερνά.

Με τα χρόνια, «χόρτασα» τη γλυκιά γεύση των κουφέτων και μ’ ενοχλούσε η σκληράδα τους. Τώρα πια μου αρέσουν τα σπερνά μετά από δυο, τρεις μέρες όταν τα κουφετάκια έχουν πλέον λιώσει κι έχουν αφήσει όλη τη γλυκάδα τους.

Εκείνο όμως που δεν άλλαξε ποτέ τόσο στη μνήμη, όσο και στη γεύση μου, είναι το ρόδι. Τα κουφετάκια έλιωναν, τα μύγδαλα και τα καρύδια «κρύβονταν κάτω από το σιτάρι, η ζάχαρη «εξαφανιζόταν», αλλά το ρόδι, κόκκινο – κόκκινο, γλυκό και τραγανό έμενε μέχρι το τέλος.

Μια συνταγή για σπερνά της Εύης Βουτσινά σας παρουσιάζω παρακάτω. Είναι από το βιβλίο της « Γεύση Ελληνική», δεύτερος τόμος, με τίτλο τα «Καλούδια» εκδόσεις Καστανιώτη.

sperna

Υλικά

½ κιλό σιτάρι
½ κουταλάκι αλάτι
5 κουταλιές ψημένο σουσάμι
1 κεσέ καβουρντισμένα αμύγδαλα ασπρισμένα
1½ » σταφίδες μαύρες
1½ » ρόδι
½ » καρύδια χοντροκομμένα
½ » χρωματιστά ψιλά κουφετάκια
1 » ψιλοκομμένη μουσταλευριά
Ζάχαρη όση θέλετε
Κανέλλα και γαρίφαλο ( προαιρετικά)

Βράζετε το σιτάρι με μισό κουταλάκι αλάτι και το σουρώνετε. Το απλώνετε σε στεγνή πετσέτα για να φύγει η υγρασία του και το βάζετε σε μια λεκανίτσα.

Ανακατεύετε ψημένο σουσάμι, μαύρες σταφίδες, καρύδια, καβουρντισμένα αμύγδαλα, μπόλικο ρόιδο (ρόδι) και κουφετάκια. Ψιλοκόβετε λίγη λιασμένη (ξεραμένη στον ήλιο) μουσταλευριά και την ανακατεύετε κι αυτήν στα σπερνά.

Τα βάζετε σε πιάτο και στολίζετε την επιφάνεια με αμύγδαλα και κουφετάκια. Από πάνω βάζετε ζάχαρη.

Προηγουμενο αρθρο
Streetskate στους δρόμους της Λευκάδας και στις εγκαταλελειμμένες Αμερικάνικες βάσεις
Επομενο αρθρο
Ανακοίνωση Εξεταστικών Κέντρων του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας Νοεμβρίου 2014

1 Σχόλιο

  1. παϊσιος
    19 Οκτωβρίου 2014 at 18:00 — Απάντηση

    Πολύ δυνατή δόση κάρβουνου στη λοκομοτίβα της μνήμης. Το συγκεκριμένο γλύκισμα (σπονδή) το έφταχναν και σε χαρά και σε λύπη (όπως επίσης ίδιας σύνθεσης ήταν τα κόλυβα για τις κηδείες των νεκρών). όπως (ίδια χρήση, χαρας ή λύπης) άλλως τε ήταν και η παραδοσιακή λαδόπιττα που φτιαχνόνταν (εκτος της πρωτοχρονιάς) σε γάμους, κηδείες κλπ. Ο σέφ της πιατέλλας είναι υπέροχος. (να χαμε μία σαν και αυτήν)

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.