HomeΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΞέρεις από Tesla;

Ξέρεις από Tesla;

Η μεγαλύτερη βιομηχανία ηλεκτρικών αυτοκινήτων ψάχνει ευρωπαϊκή χώρα με μεγάλα διαστήματα ηλιοφάνειας προκειμένου να πραγματοποιήσει επένδυση ύψους 5 δισ. δολαρίων. Ισπανία, Πορτογαλία και Γαλλία προσφέρουν γη και ύδωρ (και ήλιο). Η Ελλάδα γιατί αδιαφορεί;

Η Tesla, η αμερικανική βιομηχανία που κατασκευάζει τα πιο εξελιγμένα ηλεκτρικά αυτοκίνητα στον κόσμο, προτίθεται να πραγματοποιήσει μία σημαντική επένδυση στην Ευρώπη.

Η εταιρεία σκοπεύει να κατασκευάσει ένα εργοστάσιο παραγωγής μπαταριών και οχημάτων, αντίστοιχο εκείνου που δημιουργεί στη Νεβάδα. Το ύψος της επένδυσης θα ανέλθει στα 5 δισεκατομμύρια δολάρια και αναμένεται να δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Εντάξει, αλλά για ποιο λόγο μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο; Δεν μας ενδιαφέρει. Όμως θα έπρεπε. Η Tesla δεν έχει αποφασίσει, ακόμα, σε ποια ευρωπαϊκή χώρα θα εγκαταστήσει το εργοστάσιό της. Και καθυστερεί για ευνόητους λόγους. Ακούει προσφορές. Η ολλανδική κυβέρνηση θα καταθέσει επίσημη πρόταση προς την εταιρεία. Αλλωστε εκεί λειτουργεί μία μικρή γραμμή συναρμολόγησης αυτοκινήτων. Ωστόσο αυτή η μονάδα χρειάζεται φθηνή ηλιακή ενέργεια. Για αυτό, άλλωστε, επελέγη και η Νεβάδα στις ΗΠΑ. Συνεπώς η Tesla θα πάει σε ευρωπαϊκή χώρα με μεγάλα διαστήματα ηλιοφάνειας. Η Γαλλία και η Ισπανία έχουν ήδη υποδείξει, προς την Tesla, σημεία όπου θα μπορούσε να εγκαταστήσει τη μονάδα παραγωγής. Η Πορτογαλία έχει φτιάξει και group στο facebook με το οποίο διεκδικεί τη φιλοξενία της επένδυσης. Ηδη 49.000 άνθρωποι υποστηρίζουν την προσπάθεια.

Ξέρω πώς ακούγεται φαιδρό, πώς θυμίζει τα της διαστημικής υπηρεσίας, όμως ο Πρωθυπουργός που συνεχώς καλεί τους επενδυτές στην Ελλάδα, θα μπορούσε να ρίξει μία ματιά στο θέμα. Μεταξύ μας, στην κατάσταση που βρισκόμαστε, ο Πρωθυπουργός οφείλει να πάρει το τζετ (που δεν καίει και τίποτα και ίσως ενδιαφέρει την Tesla), να πάει στον επικεφαλής της εταιρείας και να του πετάξει τον χάρτη της Ελλάδας στα πόδια. Να διαλέξει αυτός το σημείο και, εν ανάγκη, να αρχίσουμε εμείς να σκάβουμε με τα χέρια. Βέβαια υπάρχουν πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες η Tesla ενδιαφέρθηκε να έρθει στην Ελλάδα το 2012, τα στελέχη της όμως διέκριναν προβλήματα για αυτό και επέλεξαν τελικά την Ολλανδία.

Διόλου απίθανο να συνέβη κάτι τέτοιο, ακούγεται απολύτως φυσιολογικό. Είναι βέβαια να απορείς πώς άνθρωποι που κάνουν δουλειές δισεκατομμυρίων κοίταξαν προς την Ελλάδα, αλλά λέγεται ότι σε κομβικές στελεχιακές θέσεις υπάρχει ενδιαφέρουσα ελληνική παρουσία. Θα μπορούσε τώρα η Tesla να εξετάσει ενδεχόμενη επένδυση στην Ελλάδα; Μη δουλευόμαστε. Εδώ δεν θα επενδύαμε εσείς και εγώ, γιατί να έρθουν αυτοί; Διότι ακόμα και αν έλεγαν ότι θα κάνουν την τρέλα και το ψυχικό, πρώτα θα μάθαιναν ότι στο σημείο ανέγερσης του εργοστασίου ζει σπάνιο είδος βατράχου που συμμετέχει στη διατροφική αλυσίδα απειλούμενου κορμοράνου. Και μετά θα ήταν η τοπική κοινωνία που θα αντιδρούσε για «το δηλητήριο που ποτίζουν τα παιδιά μας», τη ζημιά στον τουρισμό, την καταστροφή ενός τοπίου απαράμιλλης ομορφιάς. Θα ακολουθούσαν τα συνδικάτα, οι πολιτικοί με το μερίδιο στις προσλήψεις, οι τοπικοί παράγοντες που θα έτριβαν το μουστάκι περιμένοντας να πάει το χέρι προς την τσέπη. Και λίγο πιο κάτω θα στάθμευαν τα πούλμαν της ασυμβίβαστης Αριστεράς που καταγγέλλει το σύρσιμο της χώρας πίσω από τα βρώμικα δολάρια.

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι αν όντως επιδιώκαμε, ως χώρα, μία εξωστρεφή, αναπτυξιακή διέξοδο, οφείλαμε να έχουμε κινητοποιηθεί όπως για τη συμμετοχή του Αντετοκούνμπο στο All Star Game. Κανένας δεν ενδιαφέρεται. Για την Ελλάδα η Tesla υπάρχει μόνο ως… τα υπερόπλα που είναι κρυμμένα στον Ολυμπο από την ομάδα «Εψιλον».

Πηγή: www.protagon.gr

Προηγουμενο αρθρο
«Grand Central» από την κινηματογραφική Λέσχη του Ορφέα
Επομενο αρθρο
Στα Κολυβάτα

1 Σχόλιο

  1. Θοδωρής Αραβανής
    3 Φεβρουαρίου 2017 at 23:30 — Απάντηση

    H Ελλάδα δεν έχει θετικό ιστορικό παρελθόν με κάθε λογής βιομηχανική επένδυση και λειτουργία βιομηχανίας, που συγκροτείται πάνω στο φορντικό ( της μαζικής εν σειρά παραγωγής του προ’ι’όντος) μοντέλο του πολιτισμού.
    Η βιομηχανική ιστορία της χώρας εξαντλείται σε όρια της ελαφράς βιομηχανίας και μια προσπάθεια σοβαρού εκβιομηχανισμού της χώρας που έγινε ( με μεγάλη δαπάνη επένδυσης κατά μονάδα παραγόμενου προ’ι’όντος) τα χρόνια 1953-1964 δε μπόρεσε να προχωρήσει πέρα από σημείο σωρρεύσεως εγχώριας υπεραξίας , που θα επέτρεπε και την αυτοτροφοδότηση της βιομηχανικής Ελληνικής επεκτάσεως.
    Η αποβιομηχάνιση της χώρας ήταν το αναγκαίο επακόλουθο, μετά την εξάντληση της δυναμικής της αρχικής κάθε φορά επένδυσης και της αδυναμίας -και ντόπιας απροθυμίας- για την ανανέωση- αντικατάσταση του αρχικού βιομηχανικού παραγωγικού εξοπλισμού, με στόχο την αντιμετώπιση του ανταγωνισμού.
    Και το μέγεθος της μικρής Ελληνικής αγοράς στην οποία θα κατευθύνονταν πρωτωγενώς τα βιομηχανικά Ελληνικά προ’ι’όντα, και η ανεπάρκεια κεφαλαίων ντόπιων κεφαλαίων ως κρίσιμο εναρκτικό βιομηχανικό μέγεθος, και η απουσία ειδικευμένου βιομηχανικού εργατικού δυναμικού, και οι έξωθεν παρεμβάσεις για την αποτροπή της Ελληνικής βιομηχανικής συγκρότησης , όλα παίξαν και παίζουν ακόμα και σήμερα τον ρόλο τους στην ανεπάρκεια της συγκροτήσεως ενός βιομηχανικού μοντέλο για την Ελλάδα.
    Αλλά το κύριο αίτιο της ανυπαρξίας βιομηχανίας στην Ελλάδα με ικανοποιητικό ποσοστό συμμετοχής – δευτερογενής κλάδος- στην συγκρότηση του Εθνικού προ’ι’όντος, παίζει η χρόνια δομημένη κουλτούρα της Ελληνικής ομφαλοσκόπησης που υπερδιογκώνει κάθε αντιπαραγωγικής τριτογένεια στον οικονομικόκοινωνικό ιστό της χώρας, σε βάρος και της πρωτογένειας ( αγροτικό κλάδο ) και της δευτερογενούς συγκρότησης ( βιομηχανία).
    Το πώς μεθοδολογικά αυτή η ομφαλοσκόπηση ως μηχανιστικές κοινωνικές διεκφάνσεις και καθημερινότητες, οδηγεί στην βιομηχανική απραξία και την απεμπόλιση κάθε βιομηχανικού προτάγματος στην Ελληνική κοινωνία, είναι ένα θέμα που ως πανεπιστημιακές και σεμιναριακές σημειώσεις στά μαθήματα της οικονομικής των επιχειρήσεων καθώς και της βιομηχανικής τεχνολογίας, κρατώ σε περίοπτη θέση της μικρής βιβλιοθήκης μου. Μαζί στην ίδια θέση της μικρής βιβλιοθήκης μου και τις απόψεις κάποιων ανθρώπων της όποιας Ελληνικής βιομηχανίας υπήρχε την αρχή της ως τα μέσα δεκαετίας του 1980 στην χώρα, από τις Πανεπιστημιακές φοιτητικές επισκέψεις σε διάφορες τότε λειτουργούσες ακόμα τότε βιομηχανίες.
    Και που ακόμα ηχούν στα αυτιά μου – από επίσκεψη σε κάποια βιομηχανία μετάλλου της εποχής- οι λέξεις βιομηχάνου προς τους νέους φοιτητές τότε. Σύμφωνα με τις οποίες: ” η δευτερογένια ( η βιομηχανία δηλαδή- ο μετασχηματισμός ) είναι η προ’υ’πόθεση για την ανάπτυξη του τριτογενούς κλάδου στην οικονομία και όχι το αποτέλεσμα”.

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.