Ο κακός μας ο καιρός!

Είναι πράγματι τραγικό, αρκεί μια μπόρα, για να γίνει κόλαση η ζωή μας. Θα ‘λεγε κανείς πως έχουμε προσανατολίσει τις συνήθειές μας, τον τρόπο που κατασκευάζουμε τις πόλεις μας, μόνο για το καλοκαίρι. Και μάλιστα το γλυκό καλοκαίρι, χωρίς καύσωνα.

Μια δυνατή βροχή όπως η σημερινή είναι αρκετή να μας καθυστερήσει από τις δουλειές μας, να μας κάνει ασυνεπείς στις ανειλημμένες υποχρεώσεις μας, να μας χαλάσει τη μέρα και να μας κάνει τα νεύρα τσατάλια.

Το ξημέρωμα μιας τέτοιας βροχερής μέρας μπορεί να μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις: Ένας κλώνος δέντρου, που ο ασυνεπής ιδιοκτήτης του άφησε να γέρνει επικίνδυνα μέσα στο δρόμο, να έχει πέσει και να τον έχει κλείσει. Να συναντήσουμε στο διάβα μας μια σχηματισμένη λίμνη που μας εμποδίζει να προχωρήσουμε. Σχηματίστηκε είτε από σούδες που κλείσαμε, είστε από βουλωμένα με σκουπίδια φρεάτια, είτε από έλλειψη φρεατίων.

Ξεκίνησα το πρωί με τη δυνατή βροχή για το Κάστρο. Ο πρώτος δρόμος που διέσχισα ήταν η οδός Φιλοσόφων. Ήταν στα περισσότερα σημεία πλημμυρισμένος. Είναι από τους πιο καινούργιους δρόμους της πόλης. Με κατεύθυνση προς το ΚΤΕΛ, στα δεξιά του δρόμου υπάρχει ένας τεράστιος αγωγός συγκέντρωσης ομβρίων υδάτων και σε κοντινές αποστάσεις υπάρχουν φρεάτια. Τι να σου κάνει όμως ο αγωγός, αφού η κλίση του δρόμου είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση! Στάλα νερό δεν πάει στον αγωγό. Και πώς να πάει, αφού το νερό ακολουθεί τους νόμους της φύσης και της φυσικής! Οι άνθρωποι που κατασκεύασαν το δρόμο, όπως φαίνεται δεν ακολούθησαν κανένα νόμο, ούτε καν την κοινή λογική!

Ο παραλιακός δρόμος Δ. Γολέμη ήταν επίσης πλημμυρισμένος, στο περίπτερο του Νώντα, μπροστά από το ΤΑΟΛ, και μπροστά από της Μαργαρίτας. Οι λόγοι ίδιοι, έχουν να κάνουν είτε με κατασκευαστικά σφάλματα, είτε με δική μας επίδραση. Κάτι παρόμοιο θα συνέβη όπως φαντάζομαι στο μεγαλύτερο μέρος της πόλης.

Σκέφτομαι μερικές φορές ότι, πολίτες, εργολάβοι, υπηρεσίες, λειτουργούμε λες και είμαστε προσωρινοί σε τούτο τον τόπο. Δηλώνουμε αγάπη και λατρεία για το νησί μας, αλλά στην πράξη, με τις ενέργειές μας, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, κάνουμε ότι μπορούμε για να δυσκολεύουμε τη ζωή μας και τη ζωή του κοινωνικού συνόλου και να καταστρέφουμε το νησί. Είναι αρκετή μια δυνατή νεροποντή να δείξει τη γύμνια, τη δική μας, και των υπηρεσιών του κράτους.

Κλαριά δέντρων που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας, σούδες κλεισμένες ή γεμάτες μπάζα και σκουπίδια, δρόμοι με τραγικά κατασκευαστικά λάθη, φρεάτια κλεισμένα από σκουπίδια που πετάξαμε και τα παρέσυρε ο αέρας, μπαζωμένα ρέματα, ξεγυμνωμένες πλαγιές, κ.λ.π. μας εκδικούνται σε κάθε «ισχυρό» καιρικό φαινόμενο.

Άλλες χώρες αυτά τα καιρικά φαινόμενα- που εμείς ονομάζουμε έκτακτα- τα αντιμετωπίζουν καθημερινά, αλλά δεν διαταράσσεται η ομαλή ζωή και καθημερινότητα των κατοίκων.

Δεν θα αναφέρω χώρες «βιτρίνες», την Αυστρία, η Ελβετία, αλλά την Τσεχία που είχα εμπειρία σχετικά πρόσφατα. Τα περασμένα Χριστούγεννα έμεινα για 10 μέρες στο Brno, μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη. Ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών η πόλη λειτουργούσε άψογα. Ένα μικρό παράδειγμα: Οι στάσεις των μεταφορικών μέσων, λεωφορείων, τραμ, τρένων, έγραφαν την ακριβή ώρα άφιξης και αναχώρησης ως εξής: π.χ. 3: 49΄΄ 5: 18΄΄. Ούτε μια φορά απ’ όσες μετακινήθηκα –και ήταν πολλές- δεν υπήρξε παρέκκλιση ούτε δευτερόλεπτο, ανεξαρτήτως βροχής ή χιονιού.

Εδώ σε μας, αυτό που φταίει δεν είναι ο καιρός, αλλά μάλλον, ο κακός μας ο καιρός!

Βιολέττα Σάντα