HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΟ Στέλιος ο θαλασσόλυκος αποχαιρέτησε τη στεριά μας!

Ο Στέλιος ο θαλασσόλυκος αποχαιρέτησε τη στεριά μας!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Ο Στέλιος Πάλμος, ο συμμαθητής μου έφυγε για τη γειτονιά των Αγγέλων, νικημένος από το θεριό που λέγεται καρκίνος.

Ήταν ένα ήσυχο κι αγαπημένο παιδί που στη γειτονιά δεν ακουγόταν, μόνο βοηθούσε τους γονείς του στο μικρό παντοπωλείο που διατηρούσαν. Η μαμά πάντα μας έστελνε στο μικρό παντοπωλείο του κυρ- Πάλμου διότι εκτιμούσε αφάνταστα τους γείτονές της… «Ο θεός κι ο γείτονας» συνήθιζε να λέει.

Ο Στελλάκης ήταν ο αγαπημένος της μαμάς του καθώς ήταν το μικρότερο από τα τρία παιδιά της οικογένειας: Τάκης, Κική, Στελλάκης.

Ο Στέλιος σπάνια έπαιζε στη γειτονιά και μόνο όταν τον παρακαλούσε η Πεταλούδα για λίγο κυνηγητό ή μήλα. Ήταν ένα ντροπαλό παιδί που δεν συμμετείχε στις τρελές περιπέτειες των υπόλοιπων ημών.

Ο Στέλιος ήταν δεμένος με τον πατερούλη διότι η εικόνα του Αγίου Στυλιανού – προστάτη των παιδιών- βρισκόταν και γιορταζόταν στην εκκλησία μας, τους Αγίους Αναργύρους. Η μαμά του Στέλιου έφτιαχνε αρτοκλασία προς τιμήν του μικρού της γιού κι ´έτσι διατηρούσαν μια πιο στενή σύνδεση κι επαφή.

Ο Στυλιανός ο Παφλαγών , όπως συνήθιζε να τον αποκαλεί ο πατερούλης ήταν ένα παιδί που δεν είχε πολλά λόγια αλλά είχε μια τεράστια καρδιά. Δεν έκανε ποτέ φασαρία, δεν διεκδικούσε τίποτε και ήταν διαλλακτικός με όλους μας.

Τα χρόνια πέρασαν κι ο Στέλιος έγινε καραβόλυκος και τριγυρνούσε στα πλοία κι έβγαινε σπάνια στη στεριά γιατί του άρεσε η θάλασσα, τα λιμάνια, οι περιπέτειες.

Ωστόσο τα τελευταία χρόνια κατέληξε στη Λευκάδα κι άνοιξε πάλι το μικρό μπακάλικο που είχαν κάποτε οι γονείς του. Έτσι σαν τιμή Σπ εκείνους και σαν χρέος στη γειτονιά του.

Εκεί τον εύρισκε ο πατερούλης και έπιναν καφέ και συζητούσαν επί παντός του επιστητού. Τον ρωτούσε για τους μύριους τόπους που είχε δει σα ναυτικός κι ο Στέλιος δε χόρταινε να του αφηγείται. Περνούσαν όμορφα οι δυό τους!

Έτσι δέθηκα περισσότερο με το Στέλιο που τον ένιωθα πολύ κοντινό γιατί έκανε συντροφιά στον αγαπημένο μου πατερούλη. Κι όλο λέγαμε περισσότερα και ανταλλάσσαμε πολιτικές κριτικές κι όλο πλησιάζαμε σαν αδέρφια …

Όμως έφυγε ο πατερούλης και πριν κλείσουν τρία χρόνια, ο Στέλιος τον ακολούθησε στη γειτονιά του ουρανού.

Εκεί θα σμίγουν όλοι οι απόντες της ζωής μας και θα αναπολούν εμάς τους ζωντανούς. Κι εμείς θα βλέπουμε το αδειανό παντοπωλείο του Στελλάκη κι ένα δάκρυ θα αυλακώνει το πρόσωπο. Γιατί με τη φυγή του Στέλιου χάνουμε κι άλλο κομμάτι από την ιστορία μας.

Στέλιο να δώσεις χαιρετίσματα σε όλους και να τους πεις πως μια τεράστια σκιά έχει πέσει στη ζωή μας.

Τώρα που φεύγεις κι αφήνεις πίσω την αδελφή σου την Κική, τα ανίψια σου τη Βίκυ και το Χρήστο… θα σμίγουμε έξω από το αδειανό παντοπωλείο και θα σου τραγουδάμε:

Τα νιάτα του έφαγε ο Στρατής στα ναυπηγεία ολημερίς…

Αντίο αγαπημένε φίλε μου και να μας θυμάστε εκεί στη γειτονιά του Ουρανού!

Προηγουμενο αρθρο
Εορταστική Ημερίδα για τη Γιορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών
Επομενο αρθρο
Ολοκληρώθηκαν οι ομιλίες στο συλλαλητήριο - Για 90.000 διαδηλωτές κάνει λόγο η αστυνομία

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.