«Ο τζίτζικας και η χελιδόνα» – Λαϊκό παραμύθι της Λευκάδας

Μια φορά ήταν ένα αντρόγυνο. Τον άντρα τον έλεγαν Τζίτζικα και τη γυναίκα Χελιδόνα. Ο Τζίτζικας ήταν τεμπέλης, γι’ αυτό η Χελιδόνα τον έλεγε «αστρονόμο». Πως ξέρει δηλαδή να μαντεύει. Αυτό το έμαθε ακόμα κι ο βασιλιάς. Και κάποτε διέταξε τους ανθρώπους του να πάνε και να τον φέρουνε μπροστά του. Του λέει τότε ο βασιλιάς:

«Είσαι αστρονόμος;»

«Ναι, ξέρω και μαντεύω», απάντησε ο Τζίτζικας.

Την άλλη μέρα ο βασιλιάς τον πήρε και πήγανε για κυνήγι. Κατά τύχη, εκεί, ένα χελιδόνι κυνηγούσε έναν τζίτζικα, κι αυτός, για να φυλαχτεί, κάθισε πάνω στο γόνατο του βασιλιά. Τότε ο βασιλιάς τονε κούπωσε* με το χέρι του και ρώτησε τον Τζίτζικα, τον αστρονόμο, να πούμε, να του πει τι έχει κάτω απ’ το χέρι του. Ο Τζίτζικας πού να μαντέψει… ξεροκατάπινε, ίδρωνε, δεν ήξερε τι να πει.

«Δεν ξέρω, βασιλιά μου», λέει, κι απ’ το φόβο του μην του κάμει κακό ο βασιλιάς, αναθεμάτιζε τη γυναίκα του κι έλεγε:

«Ανάθεμά σε, Χελιδόνα, που ’ριξες τον Τζίτζικα στου βασιλιά τα χέρια!» κι εννοούσε τη γυναίκα του, που διέδιδε πως ήτανε αστρονόμος. Ο βασιλιάς τον άκουσε και του λέει:

«Α, έτσι! Είσαι πραγματικά αστρονόμος και μας λες πως δεν ξέρεις κιόλας;»

Μετά πήρε τον Τζίτζικα στο παλάτι. Η βασίλισσα τότε κόντευε να γεννήσει και ο βασιλιάς ρώτησε τον Τζίτζικα να του πει τι παιδί θα κάνει.

«Δεν ξέρω», λέει πάλι ο Τζίτζικας.

«Θα μας πεις!» επέμενε ο βασιλιάς.

«Καλά. Φέρτε μου εδώ τη βασίλισσα».

Την έφεραν κι ο Τζίτζικας, αφού την κοίταξε καλά καλά, λέει:

«Μπροστά θηλυκοφέρνει και πίσω σερνικοφέρνει».

«Μα τι λες; δύο θα κάμει;»

«Πιστεύω πως δύο θα κάμει», λέει ο Τζίτζικας.

Τέλος, γέννησε η βασίλισσα και πράγματι έκαμε ένα παιδί* και μια κοπέλα. Ο Τζίτζικας πια ήτανε στις δόξες του. Μεγάλος αστρονόμος! Τονε φορτώσανε δώρα κι έφυγε απ’ το παλάτι.

Ύστερα από λίγες μέρες έτυχε να χάσει το δαχτυλίδι του ο βασιλιάς. Όσο κι αν έψαξαν, κανένας δεν μπόρεσε να το βρει. Έστειλε λοιπόν ανθρώπους του και του φέρανε πάλι τον Τζίτζικα. Κι ο βασιλιάς του λέει:

«Πού είναι το δαχτυλίδι μου; βρες το!»

«Πού να ξέρω, βασιλιά μου;…»

«Όλο δεν ξέρεις λες, κι όλο το βρίσκεις. Αν δε μου πεις που είναι, θα σου κόψω το κεφάλι!», φώναξε ο βασιλιάς και τον έκλεισε σ’ ένα δωμάτιο, για να σκεφτεί όλη τη νύχτα.

Το βράδυ ο Τζίτζικας κρέμαγε το βρακί του στο παράθυρο και καθώς το φύσαγε ο αέρας έλεγε: «Γύριζε, γύριζε στρογγυλόκωλε, κι ως το πρωί σου πάει», κι εννοούσε τον εαυτό του, πως θα του κόψουνε το κεφάλι το πρωί. Πού στον κόρακα, εκείνον που είχε κλέψει το δαχτυλίδι τονε λέγανε Στρογγυλόκωλο και γύριζε γύρω γύρω απ’ το παλάτι, για να μάθει αν θα το μαντέψει ο Τζίτζικας. Κι όταν άκουσε τ’ όνομά του μπήκε μέσα, του έδωσε το δαχτυλίδι και τον παρακάλεσε να μην τον μαρτυρήσει. Ο Τζίτζικας όμως του είπε, πως αν δεν τον μαρτυρήσει, θα τον σκοτώσει ο βασιλιάς. Τότε σκεφτήκανε να δώσουνε το δαχτυλίδι σε μια χήνα να το φάει, και να πει την άλλη μέρα στο βασιλιά ότι το έχει η χήνα στο στομάχι της. Έτσι δε θα πάθαινε κανένας κακό.

Πράγματι το πρωί ο βασιλιάς ρώτησε τον Τζίτζικα, αν βρήκε ποιος του πήρε το δαχτυλίδι. Και αυτός του απάντησε:

«Η χήνα, η χήνα η μπερδελή το έχει, καημένε!»

Έσφαξαν τη χήνα και βρήκανε το δαχτυλίδι. Τότε ο βασιλιάς φόρτωσε μια άμαξα δώρα και την έστειλε στο σπίτι του Τζίτζικα. Πήγε κι αυτός και ζήσανε με τη γυναίκα του τη Χελιδόνα καλά κι εμείς περίκαλα.

*Κούπωσε: τον σκέπασε
* Παιδι: αγόρι, αρσενικό

Γιάννα Σέργη, Λαϊκά παραμύθια των Επτανήσων, απόσπ. “Ο Τζίτζικας και η Χελιδόνα”, Αθήνα:2006 –

Πηγή: www.520greeks.com