HomeΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΠρώτη μέρα των εργασιών του διήμερου συμποσίου για το Λευκάδιο Χερν που γίνεται στη Λευκάδα

Πρώτη μέρα των εργασιών του διήμερου συμποσίου για το Λευκάδιο Χερν που γίνεται στη Λευκάδα

Ξεκίνησε σήμερα, θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί αύριο στο ξενοδοχείο ΙΟΝΙΟΝ STAR το διήμερο αφιέρωμα στον Λευκάδιο Χερν. Ένα διαπολιτισμικό ταξίδι στη ζωή και το πνεύμα του. Η εκδήλωση είναι από τις σημαντικότερες που γίνονται για τα 110 χρόνια από τον θάνατο του Λευκάδιου Χερν, όχι μόνο λόγω του «αναστήματος» των προσωπικοτήτων που συμμετέχουν, αλλά επειδή προέρχεται από το χώρο της εκπαίδευσης. Οργανώθηκε και διεξάγεται από το Γραφείο Σχολικής Συμβούλου Λευκάδας, σε συνεργασία με το Μουσικό Σχολείο Λευκάδας, την Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία, το ΚΕΣΥΠ Λευκάδας, τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και την Περιφερειακή Ενότητα Ιονίων Νήσων.

DSCN9183

Το σημερινό πρόγραμμα εκτός από τις ομιλίες περιλάμβανε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Η Λευκάδα του Χερν» που δημιούργησε η φωτογραφική ομάδα του Μουσικού Σχολείου με την φροντίδα των καθηγητών: Κων/νου Σοφιανού και Αγγελικής Κόγκα. Ένα εντεκάλεπτο πρόγραμμα, μυσταγωγία, ύμνος στη Λευκάδα και στο Λευκάδιο Χερν.

Το αυριανό πρόγραμμα περιλαμβάνει εκτός των άλλων, την παρουσία της Κ. Μαρίας Γενιτσαρίου στη Δημόσια Βιβλιοθήκη, με θέμα «Καλλιγραφικές αποτυπώσεις σε περγαμηνή», μουσικές εκδηλώσεις, παρουσίαση των βραβευμένων μαθητικών εργασιών και βεβαίως το μουσικό έργο του Διονύση Γράψα «Μουσική για το Λευκάδιο Χερν»

Παρουσιάζομε τον πρόλογο – χαιρετισμό που απηύθυνε η κ. Παρασκευή Κοψιδά –Βρεττού στην έναρξη του συμποσίου.

Αξιότιμοι κύριοι,

σας δεχόμαστε με συγκίνηση στον τόπο που υπήρξε το αφετηριακό σημείο του Λευκάδιου Χερν για τη μεγάλη εμπειρία της ζωής του ανά τον κόσμο. Σας δεχόμαστε με τη χαρά για τη μέθεξη σ’αυτό το ταξίδι που συγκατανεύσατε να το προσπελάσουμε όλοι μαζί ως ένα βίωμα πολλών γενεών μετά, που αναγνωρίζουν την αλήθεια μιας επώδυνης ανθρωπολογίας: τόσα αφηγήματα από τον λεπτό ψυχισμό του λαϊκού ανθρώπου, στους μύθους και στην ιστορία, καθώς αναζητά τη γαλήνη και τη δικαίωση του νοήματος της ζωής ή ακόμα περισσότερο την αγωνία του να κατανοήσει και ανάλογα να πράξει.

Σας δεχόμαστε στη Λευκάδα, μέσα στο φως μιας προχωρημένης άνοιξης και είναι αυτό το φως που προπάντων συνδέει το νησί μας με τη μακρινή και τόσο οικεία πια Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου κι αυτές τις πατρίδες με το ενορατικό φως που ο ίδιος ο Χερν αναζητούσε διαρκώς μέσα στα ονειροπολήματα της σκέψης του, αυτός, ένας εκούσιος φυγάς, από νόθους και άφιλους πολιτισμούς. «Βλέπω τα παλιωμένα σκαριά», θα γράψει αυτοπροσδιορίζοντας το μαρτύριο της ψυχής του, «που φτάνουν από τα απόμακρα τροπικά λιμάνια κι ανεβαίνω μυστικά στις κουπαστές τους. Όταν ξεδιπλώνουν τις κατάλευκες φτερούγες τους για να πετάξουν μακριά από δω, στο Νότο, η ψυχή μου-αυτή η ψυχή που έχω-τα ακολουθεί με τη σκέψη της. Κάποια μέρα θα κρυφτώ στον ίσκιο ενός πανιού, στην κουλούρα ενός σχοινιού και θα σαλπάρω για πάντα μαζί τους».

Το φως και την ομορφιά αναζητούσε εναγώνια παντού ο Λευκάδιος Χερν. Το γνώρισε για πρώτη φορά στη βιβλιοθήκη του αυστηρού σπιτιού της θείας Μπρενάν, στην Ιρλανδία, σε τόμους της ελληνικής μυθολογίας, και λαθραία εναποθήκευσε τη μυστική μαγεία του στην ψυχή του. Το αναγνώρισε στην ελληνική τέχνη, στη συμμετρία και την αρμονία των μορφών της, στο αποτύπωμα της ελληνικής φιλοσοφίας για τον άνθρωπο. Το σμίλεψε ως ιδεώδες και σ’έναν ιδεώδη κόσμο ήθελε να το ζήσει .Και το αντίκρισε πάνω από το κατάστρωμα του καραβιού, μαζί με τους άλλους άγνωστους συνταξιδιώτες του, φτάνοντας ένα άγουρο πρωινό απέναντι από τη χιονισμένη ράχη του μαγικού Φουτζιγιάμα: «Κοίταζαν, λοιπόν, από ψηλά-ψηλά ως την καρδιά του ουρανού- κι αντίκρισαν την επιβλητική κορυφή να ροδίζει σαν θαυμαστό στοιχειωμένο μπουμπούκι λωτού στο ξεχύλισμα της επερχόμενης μέρας. Έμειναν άφωνοι. Ξαφνικά το αιώνιο χιόνι έλαμψε σαν χρυσάφι, ύστερα άσπρισε όταν ο ήλιος έριξε τις πρώτες αχτίδες του πάνω από την καμπύλη του κόσμου, πάνω από τις σκιερές οροσειρές, πάνω από τα ίδια τ’αστέρια, έτσι έμοιαζε. Η βάση του γίγαντα όμως παρέμενε αθέατη. Η νύχτα έφευγε εντελώς, ένα μαλακό γαλάζιο φως πλημμύρισε το θολωτό ουρανό, τα χρώματα ξεπετάχτηκαν από τον ύπνο. Μπροστά στα μάτια των θεατών φάνηκε ο φωτεινός κόλπος της Γιοκοχάμα με την ιερή κορυφή κι αόρατη πάντα στη βάση της, να κρέμεται πάνω από τον κόσμο σαν χιονισμένο φάντασμα στην απέραντη αψίδα της μέρας».

Ήταν η πολιτεία που μ’ένα φωτεινό τόξο επέπρωτο να συνδέσει το πρώτο φως: της ελληνικής πατρίδας και του πολιτισμού της, με την αγαθότητα του φωτός της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου και να γαληνέψει το ανήσυχο πνεύμα του και τον τρωμένο ψυχισμό του με το βάθος και την ουσία της ευγένειας και της ανθρωπιάς της. Δεν αισθάνθηκε ξένος εθνογράφος εκεί, που πάει να ξεκλειδώσει τα μυστικά ενός ανοίκειου κόσμου. Αλλά σαν ένας κουρασμένος ιχνευτής μιας γαλήνης που προερχόταν από φιλοσοφία και βίωμα που ζούσε μέσα του ως όραμα ευτοπικό. Να τι συνδέει τον τόπο μας με την Ιαπωνία. Να τι ο Λευκάδιος Χερν αναγνώρισε και οικειώθηκε μαζί του. Το διαβάζουμε σε κείμενο του Όκουμα Σιγκενόμπου, λογίου και πολιτικού της περιόδου Μεϊτζί-αυτής που έζησε ο Χερν στην Ιαπωνία: «Δεν θα υπερβάλλω να πω ότι, για γενιές και αιώνες, είχαμε μια παιδεία υψηλοτάτου ήθους. Τα μεγάλα ιδανικά που μας προσφέρουν η φιλοσοφία και τα ιστορικά παραδείγματα των χρυσών εποχών της Κίνας και της Ινδίας, ιαπωνοποιημένα…μέσα στο συνολικό πνεύμα της μπουσίντο (φιλοσοφίας των σαμουράι), μας διασφάλισαν υπέροχα επίπεδα ήθους, που ισχυροποιήθηκαν μέσα στην καθημερινή ζωή των καλλιεργημένων τάξεων. ..Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε μια παιδεία που έτεινε προς τον ηρωισμό των (αρχαίων) Στωικών, τη λιτότητα και το ασυναγώνιστο πνεύμα αυτοθυσίας της (αρχαίας) Σπάρτης και την αισθητική κουλτούρα και εκλέπτυνση της (αρχαίας) Αθήνας.

Aγαπητοί σύνεδροι, αγαπητοί μας μαθητές και μαθήτριες, κυρίες και κύριοι,

Ο Λευκάδιος Χερν δεν είναι απλώς ο συγγραφέας που παροχετεύει γενναιόδωρα την ευαισθησία και τη λυρική έκφανση της ψυχής του στο έργο του, αφηγηματικό και δοκιμιακό, σε μια ποιητική πρόζα-τόσο που να υπερισχύει η ποίηση ως το αυθεντικότερο στοιχείο της συγγραφικής του ταυτότητας. Δεν είναι μόνον αυτό με το οποίο μαγεύει τις αισθήσεις και τις συναισθηματικές προσδοκίες του αναγνώστη του και μέσω αυτού διδάσκει και καθοδηγεί και πραϋνει-εξανθρωπίζει εντέλει.

Είναι ακόμα, ο ίδιος ως άνθρωπος καθώς υπερβαίνει την αφόρητη δραματικότητα της παιδικής ηλικίας και την τραυματική εμπειρία της ενηλικίωσης-διανοητικής και βιολογικής-, το διαρκές εμπάργκο που του επιφυλάσσει η ζωή, το ξάφνιασμα του κακού. Και επιδεικνύει μοναδική ψυχική ανθεκτικότητα και τη θέτει επίμονα στους αγώνες της δημιουργικής του φύσης και τη μεταποιεί σε φωτεινό όραμα ζωής-που το αναζητά και τέλος το βρίσκει- με την επιμονή φιλοσόφου και την ηρωική στωικότητα ποιητή.

Διδάσκει προπάντων τους νέους-όλους μας δηλαδή-μέσ’απ’αυτό το αυτοβιογραφικό οδοιπορικό. Και συγκλονιστικά εγρηγορούσα θα παραδώσει, ποιητική παρακαταθήκη, το νόημα και το βάρος της ευθύνης απέναντι στις επερχόμενες γενιές: «Θα κληροδοτήσουμε αναπόφευκτα το μερίδιό μας στη δημιουργία του κόσμου του μέλλοντος-στην ουσία από την οποία μια άλλη νόηση θα εξελιχθεί αργά. Οι κατοικημένες ουράνιες σφαίρες που πρέπει να μοιραστούν τη μοίρα μας θα ξεπερνούν σε πλήθος τα ορατά φώτα τ’ουρανού. Και η αγάπη που αντιμάχεται αδιάκοπα το θάνατο, θα ξαναϋψωθεί μέσ’από μύριους νέους πόνους, αναζωογονώντας την αέναη πάλη».

Ας είναι αυτό το διήμερο μια ζωτική μέθεξη σ’αυτή τη φιλότητα, καθώς γύρω μας μαίνεται η βουερή και δύσοσμη ανάσα του κακού, σε μιαν άκοπη διαλεκτική με την ανθρώπινη ευγένεια και μεγαλοσύνη. Κι ας είναι η γνησιότητα των συναισθημάτων που σφυρηλάτησε ο Λευκάδιος Χερν και που θα μεταγγίσει σε όλους μας μέσω της τρυφερής φωνής του έργου του, ένας από τους δρόμους που καθοδηγούν προς την κατάκτηση μιας οικουμενικής ανθρωπιάς.

Προηγουμενο αρθρο
Ανακοίνωση της παράταξης “Δίαυλος”
Επομενο αρθρο
25η Πανεπτανησιακή εκθεση

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.