HomeΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣΡέκβιεμ, σ’ ένα αισθαντικό μνημόσυνο, για έναν καθηγητή σπάνιο…

Ρέκβιεμ, σ’ ένα αισθαντικό μνημόσυνο, για έναν καθηγητή σπάνιο…

«ΑΠΑΣΑ Η ΓΡΑΦΗ ΜΟΥ» . Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΛΕΥΚΑΔΙΤΗ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΗ ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΥΔΗ.

Το Σάββατο 17 Μαρτίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων του 1ου Γενικού Λυκείου Αγίων Αναργύρων Αττικής, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του αείμνηστου συμπατριώτη μας φιλολόγου, ποιητή και συγγραφέα Νίκου Καρύδη. Το βιβλίο δημιούργησαν, δεκατέσσερα χρόνια, μετά την εκδημία του, οι απόφοιτοι μαθητές των χρόνων 1971 – 1991, σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης σε έναν αλησμόνητο δάσκαλο, ο οποίος μπορεί να βρίσκεται, πλέον, στα επέκεινα, όμως χάραξε βαθιά τις παιδικές ψυχές των μαθητών του, όχι μόνο σαν παιδαγωγός, μα σαν πραγματικός άνθρωπος, με έναν πράο και αδαμάντινο χαρακτήρα, που άγγιζε το αρχαιοελληνικό πρότυπο του «Καλού καγαθού», γι αυτό και η εκδήλωση πήρε γενικευμένο χαρακτήρα, πέραν απ’ την παρουσίαση του βιβλίου του, και μετατράπηκε σ’ ένα ρέκβιεμ, σ’ ένα αισθαντικό μνημόσυνο, για έναν καθηγητή σπάνιο και άνθρωπο διαμάντι, μέσα σε μια κατάμεστη αίθουσα, που αρκετές φορές, παρά το ικανό χρονικό διάστημα της εκδημίας του, διανθίστηκε από έντονη συγκινησιακή φόρτιση!

Ο Νίκος Καρύδης γεννήθηκε στο Καλαμίτσι της Λευκάδος το 1941, σε χρόνους πάμπτωχους και δύσκολους, μέσα στην κατοχή. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα, όπου χρημάτισε και πρόεδρος της νεοσύστατης τότε Ένωσης των Λευκαδίων φοιτητών. Με αυτή του την ιδιότητα, τον Απρίλιο του 1961, στο κατάμεστο «Πάνθεον» της Λευκάδος, μίλησε για τα δέκα χρόνια απ’ τον θάνατο του Άγγελου Σικελιανού, μια ομιλία, ένα λόγος λογοτεχνικό μανιφέστο στην κυριολεξία, μέσα απ’ το οποίο παρουσίασε τον Σικελιανό και το έργο του, με έναν τρόπο υπόδειγμα για κάθε λόγιο άνθρωπο, μα και μνημείο των Ελληνικών γραμμάτων. Ο λόγος του αυτός περιλαμβάνεται και στο εκδοθέν βιβλίο του.

Το 1965 διορίστηκε φιλόλογος στην Καστοριά και το 1971 μετατέθηκε στο Εξατάξιο Γυμνάσιο Αρρένων Αγίων Αναργύρων Αττικής. Εδώ σε τούτο το σχολειό μεγαλούργησε! Έφτασε σε τέτοια επίπεδα καριέρας, προσωπικής επιτυχίας και πνευματικής κορύφωσης, που τον έκαναν αγαπητό σε όλα τα παιδιά, που πέρασαν απ’ τα χέρια του! Απόδειξη η εκδήλωση μνήμης, προς τιμήν του σαράντα σχεδόν χρόνια μετά! Τόση είναι η αγάπη για έναν άνθρωπο, που πέρασε στην αιωνιότητα αφήνοντας πίσω του γερά πατήματα πάνω σε καρδιές και μνήμες.

Έφυγε, σχετικά νωρίς απ’ την ζωή, σε ηλικία 65 ετών, ταλαιπωρημένος και από πολύχρονη ασθένεια, πράγμα που δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει το ποιητικό και συγγραφικό του έργο. Παρά ταύτα, όμως, το δείγμα γραφής, που μας κατέλειπε, μέσα απ’ το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του, είναι τόσο υπέροχο, που αρκετά ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί!

Η ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΓΕΩΡΓΑΚΗ

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και μίλησε ο συμπατριώτης μας Θοδωρής Γεωργάκης, ο άνθρωπος με το μεγάλο μεράκι για την Λευκαδίτικη λαογραφία, μα και την ποιητική τέχνη, αφού ήδη κυκλοφορεί η πρώτη του ποιητική συλλογή, σαν μαθητής του Νίκου Καρύδη, μα, κυρίως, σαν Λευκαδίτης συμπατριώτης του.
Η ομιλία – παρέμβασή του ακολουθεί παρακάτω:

«Eμείς οι Λευκαδίτες, Αγαπητοί προσκεκλημένοι σ’ αυτή την υπέροχη βραδιά, γεννιόμαστε με την ευλογία του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη και του Άγγελου Σικελιανού στο προσκεφάλι μας!

Όπως καταλάβατε, λοιπόν, έρχομαι απόψε εδώ στην εκδήλωση μνήμης για τον αείμνηστο Νίκο Καρύδη, με δυο ιδιότητες, αυτή του μαθητή του και αυτή του συμπατριώτη του Λευκαδίτη.

Τον γνώρισα το 1973, όταν ήρθα στο Γυμνάσιο των Αγών Αναργύρων, αυτό το Γυμνάσιο που πέρασα τα δύο ωραιότερά μου μαθητικά χρόνια των τελευταίων τάξεων, κυνηγημένος απ’ το δεσποτικό καθηγητικό καπετανάτο δυό τριών καθηγητών του Γυμνάσιου της ιδιαίτερης πατρίδας μου, γιατί είχα κάνει το… «έγκλημα» να τους πω, πως, με ενδιέφεραν μόνο τα φιλολογικά μαθήματα, γιατί σκόπευα να δώσω φιλοσοφική ή νομική! Ήρθα στον παράδεισό μου, εδώ σε τούτο το γυμνάσιο, όπου γνώρισα σπουδαίους καθηγητές, με σπουδαιότερο και κορυφαίο τον συμπατριώτη μου Νίκο Καρύδη.

Η γνωριμία μας έγινε απ’ το πρώτο διάλειμμα, που πάτησα το πόδι μου σε τούτο το Γυμνάσιο. Είχα, αγαπητοί παλιοί συμμαθητές και φίλοι, φιλόλογο την Ειρήνη την Τσίριμπα, αν την θυμάσθε, η οποία στην πρώτη μου ώρα στην τάξη της δίδασκε άγνωστο αρχαίο κείμενο. Με άνεση, θυμάμαι, έβγαλα ολόκληρο το κείμενο μόνος μου, συντακτικό και μετάφραση, με αποτέλεσμα να μείνει με ανοιχτό το στόμα η Τσίριμπα, η οποία πήγε στο διάλειμμα και μίλησε στον Καρύδη, όπως μου είπε ο ίδιος: «Ήρθε απ’ την πατρίδα σου ένας μαθητής, του είπε, που πετάει στα Αρχαία». Έτρεξε την ίδια στιγμή και με βρήκε στην αυλή του σχολείου. Γνωριστήκαμε, από εκείνη την στιγμή και γίναμε οι καλύτεροι φίλοι, μια σχέση όχι καθηγητή προς μαθητή, αλλά μια σχέση φίλων και συμπατριωτών, που μας ένωνε η κοινή λατρεία για τα αρχαία Ελληνικά και τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, αλλά μας ένωνε και η μεγάλη κοινή μας αγάπη, για τον κορυφαίο των κορυφαίων Ελλήνων ποιητών, τον Άγγελο Σικελιανό, στο έργο του οποίου εμβαθύναμε άπειρες φορές, ειδικότερα στις εκδρομές στον Πύργο Βασιλίσσης, όπου είχαμε πολύ χρόνο να μιλάμε.

Ο Νίκος Καρύδης, ήταν, ως εκ τούτου, όχι απλά ο καθηγητής μου, αλλά ο μέντοράς μου, ο πατέρας κι αδερφός, σε ένα ξένο περιβάλλον που είχα έρθει, μα που με αγκάλιασαν όλοι απ’ την πρώτη στιγμή! Και βρίσκομαι εδώ σήμερα, φίλες και φίλοι, στο αγαπημένο μου ΓΕΛ των Αγίων Αναργύρων, σχεδόν μισόν αιώνα μετά, όπως οι περισσότεροι εδώ μέσα, να μιλήσω για τον δάσκαλό μας, τον Νίκο τον Καρύδη και το βιβλίο του με τίτλο «Άπασα η γραφή μου». Καταλαβαίνεται την συγκίνηση. Θα το τολμήσω…

ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Ένα η αλήθεια κι η ομορφιά
κι ο κόσμος όλος Ένα
λάξευμα κάλλιστο, αστραπή
στα σύμπαντα.

Μέσα σε τούτο το λακωνικό και λιτό ποίημά του, που μοιάζει σε ευθυβολία και λογοτεχνική τεχνοτροπία με γιαπωνέζικο χαϊκού, πάνω του θέλω να πλέξω το δικό του φωτοστέφανο, την στάση του απέναντι στην ζωή, την οποία ευθύβολα, ρηξικέλευθα και τόσο μεστά περιγράφει με δύο μόνο λέξεις: ΛΑΞΕΥΜΑ ΚΑΛΛΙΣΤΟ! Αυτή είναι η πεμπτουσία, ο ομφαλός της ανθρώπινης ύπαρξης, είναι τα μακριά μαλλιά του βιβλικού Αβεσαλώμ, που μας κρεμάνε απ’ τον θόλο τ’ ουρανού! Είναι η προτροπή για το ΣΚΑΠΤΕ ΕΝΔΟΝ, να φτάσεις μέχρι το γρανίτωμα που λέγεται ΑΘΗΘΕΙΑ.

Αυτόν τον τερματικό σταθμό της αλήθειας τον είχε καταχτήσει ο Νίκος Καρύδης. Το έβλεπες ζωγραφισμένο στην αρχαιοελληνική του εξωτερική ομορφιά, Ομάρ Σαρίφ τον φωνάζαμε στο σχολείο, το έβλεπες ξέχειλο στην απλοϊκότητά του, στον ποταμό των αισθημάτων του! Μια διπλή οπτασία αλήθειας ζωγραφισμένη στο είναι του! Αυτή που φέρει ο καθένας, όμοια με αόρατο φωτοστέφανο, κι αυτή που εκπέμπει ο ψυχικός του κόσμος. Διπλή, μα σε πορεία αμφίδρομη, με στόχο τελικό την σύζευξη και παραπέρα την ταύτιση. Και ο αγαπητός μας δάσκαλος, τούτον τον διπλό δρόμο τον διασταύρωσε, τον σύζευξε σε νιοστό βαθμό, σε μια περσόνα μοναδική, καθηλώστρα στο πρώτο της αντίκρσμα!

ΕΝΑ ΛΑΞΕΥΜΑ ΚΑΛΛΙΣΤΟ! Προσωπικά, τούτο το ποίημα του Νίκου Καρύδη θα με ακολουθεί στην ζωή μου! Ένα ψυχοφέλημα το οποίο και μας κινά και μας περαιώνει τελεολογικά, μας ταυτίζει με την μία και μοναδική αλήθεια της μάνας γης, μας μετουσιώνει από λάξευμα σε πνεύμα, μας οδηγεί στα δικά μας νικηφόρα Εκβάτανα! Δεν είναι πολλές οι αλήθειες, όπως ισχυρίζονται πολλοί… Μία είναι η αλήθεια, αυτή που οργανικά διαπερνά τις φλεβιές μας και συγγενεύει στο δάκρυ! Αν μπορέσουμε να δακρύσουμε στη θέα του πρώτου χελιδονιού, στο πρώτο άδολο και αμόλευτο καλημέρα του μικρού παιδιού, τότε βρισκόμαστε στον ντορό της μίας και μοναδικής αυτής αλήθειας, τότε, ψαύουμε τα δαιδαλώδη της μονοπάτια, με μίτο την αυτογνωσία, που σίγουρα μας οδηγεί στο ξέφωτο!

Φίλες και φίλοι,

Τούτη η σημερινή εκδήλωση προς τιμή του Λευκαδίτη ξωμάχου του πνεύματος, τούτος ο αναχωρητής Κιγκινάτος της πνευματικής απόδρασης, ο Νίκος Καρύδης, έχει σήμερα την τιμητική του, σε μα ημέρα, σε μια ευτυχή συγκυρία, με την γενέθλια μέρα του Άγγελου Σικελιανού, του ποιητή που γαλούχησε τα όνειρά του, όντας ακόμη μαθητής στο γυμνάσιο της Λευκάδος και γιγάντεψε την φαντασία του, γιγάντεμα που έφερε, όσο ζούσε, σαν σεληνιασμένος Διόνυσος, σαν μεγάλης βουλής άγγελος, σα καλοκαίρι πυρίμορφο, σαν εκπρόσωπος αυτής της σπάνιας ράτσας των Λευκαδιτών, που με βατήρα τον λυρισμό του Σικελιανού, παλεύουν στην ζωή, τους πρόσφορους τόπους και τρόπους, ν’αγγίξουν, έστω και κατά ένα πολλοστημόριο, τον Λυρικό του οίστρο.

Πιστεύω ακράδαντα, πως τούτο το σημερινό εναρκτήριο λάκτισμα, με την παρουσίαση του βιβλίου του «ΑΠΑΣΑ Η ΓΡΑΦΗ ΜΟΥ», θα φέρει τον Νίκο Καρύδη κοντά σε κάθε έλληνα, που θέλγεται να ταξιδεύει στον υπέροχο κόσμο του ΣΚΑΠΤΕ ΕΝΔΟΝ, αυτού του μοναδικού κόσμου, που θεράπευσε με όλη του την ψυχή στην ζωή του. Ακόμη, θεωρώ, πως, τούτη η παρουσία θα είναι η αφορμή να γνωρίσει και η ιδιαίτερη πατρίδα του, η Λευκάδα, τούτο το άξιο τέκνο της, που μπορεί να δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά μακρά της, αλλά, δια βίου, την κουβαλούσε μέσα του, μέσα απ’ τους στίχους του αγαπημένου του Άγγελου Σικελιανού, που δεν έχανε ευκαιρία να τους μνημονεύει:

Χώμα Λευκαδίτικο, πρωτόχωμα
Τιτάνια ζύμη του κορμιού μου
Του ίδιου μου τ’ ακοίμητου μυαλού…

Σας ευχαριστώ όλους και εύχομαι στην μοναχοκόρη του, την Κατερίνα, μακροημέρευση, για να θυμάται έναν σπουδαίο και άξιο πατέρα…»

Προηγουμενο αρθρο
Η Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Ηπείρου (ΕΙΝΗ) για το Νοσοκομείο Λευκάδας
Επομενο αρθρο
Αγναντεύοντας από το Νιοχώρι

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.