Το αναπόφευκτο μεταναστευτικό

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

Η δυσκολότερη πρόκληση στον βραχύ βίο αυτής της κυβέρνησης είναι η διαχείριση του προσφυγικού/μεταναστευτικού προβλήματος. Κι αυτό για πολλούς λόγους.

Πρώτον, δεν γνωρίζουμε πού τελειώνει το προσφυγικό πρόβλημα και πού αρχίζει το μεταναστευτικό. Το μαθαίνουμε αφού προσαράξουν οι βάρκες στα νησιά μας και γίνει η σχετική έρευνα από τις αρμόδιες αρχές· οι οποίες φυσικά λειτουργούν με τον αραμπά του ελληνικού κράτους. Μέχρι τότε η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να λειτουργεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, αυτούς τους κανόνες που ως μικρή χώρα χρειαζόμαστε και τους επικαλούμαστε κάθε φορά που μας κάνει bullying ο μεγάλος μας γείτονας.

Δεύτερον, δεν υπάρχουν «άριστες πρακτικές» να εισαγάγουμε. Υπάρχουν καλύτερες, σε οργανωτικό επίπεδο, αλλά σε αδρές γραμμές τούς ίδιους κανόνες με τους άλλους εφαρμόζουμε.

Τρίτον, μπορεί η θάλασσα να έχει σύνορα, αλλά αυτά βρίσκονται στον χάρτη. Οι ανοησίες που ακούγονται περί «σφραγίσματος των συνόρων», σε μια χώρα με τέτοιο νησιωτικό σύμπλεγμα και τόσο μεγάλη ακτογραμμή, είναι για να φτιάχνονται οι αδαείς στο Facebook.

Τέταρτον, η γεωστρατηγική θέση της χώρας μας –«σταυροδρόμι ηπείρων», όπως παινευόμαστε– εξασφαλίζει αυτό που προέβλεψε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: «Οι ροές θα περάσουν από πάνω μας, όχι από δίπλα μας». Βεβαίως δεν θα σταματήσουν εδώ –η χώρα μας δεν είναι ελκυστική για τους μετανάστες–, αλλά μέχρι να περάσουν, θα δημιουργούνται προβλήματα.

Πέμπτον, και κυριότερον, είναι η διάχυση των fake news, από πλατφόρμες που είναι εξαιρετικά αποκεντρωμένες ώστε τα fake news να αντικρουσθούν. Κυκλοφορούν απίστευτοι «δράκοι» για μολυσματικές ασθένειες (πρωτίστως από ανθρώπους που είναι του αντιεμβολιαστικού κινήματος)· για αλλοίωση των πολιτιστικών μας χαρακτηριστικών (από εκείνους που καμαρώνουν ότι επί 400 χρόνια με εκατομμύρια Τούρκους στον ελλαδικό χώρο ο πολιτισμός μας άντεξε και μεγαλούργησε· για έμφυτη ή επίκτητη εγκληματικότητα των αλλοδαπών.

Το τελευταίο δεν είναι καινούργιο. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν ανθούσε η αλβανοφοβία, σε ένα χωριό της Βορείου Ελλάδος απαγόρευσαν την κυκλοφορία των αλλοδαπών μετά τη δύση του ήλιου.

Δημοσιογράφοι ρώτησαν τους κατοίκους αν, ανάμεσα στους πολλούς μετανάστες που απασχολούσαν στα χωράφια, παρεισέφρησαν εγκληματικά στοιχεία. «Μωρέ οι δικοί μας Αλβανοί μια χαρά παιδιά είναι», απάντησε ένας γηγενής. «Αλλά δεν βλέπετε στην τηλεόραση τι γίνεται;».

Το μεταναστευτικό/προσφυγικό είναι μια παγκόσμια πρόκληση που ξεπερνά κάθε κυβέρνηση και κάθε χώρα· ακόμη και τις μεγάλες και ισχυρές. Θέλουμε-δεν θέλουμε «θα περάσει από πάνω μας». Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το διαχειριστούμε χωρίς κραυγές και με νηφαλιότητα. Ολα τ’ άλλα είναι προς άγραν ψήφου (ή like) των αφελών…

Έντυπη Καθημερινή