Φώτης Κούρτης, ο μεγάλος Λευκαδίτης αθλητής – ένας εκ των αυριανών λαμπαδηδρόμων

Ένας από τους τέσσερις λαμπαδηδρόμους που θα λάβουν μέρος στην τελετή άφιξης της Ολυμπιακής Φλόγας στη Λευκάδα, αύριο Παρασκευή, είναι και ο Φώτης Κούρτης. Ένας μεγάλος Λευκαδίτης αθλητής, ένας εξαιρετικός και σεμνός άνθρωπος.

Αλλά όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με όσους διαθέτουν σεμνότητα και ήθος, είναι άγνωστος στους νεότερους Λευκαδίτες. Η αυριανή παρουσία του ως λαμπαδηδρόμος, καθώς και η συμμέτοχή του το 2004, στο ίδιο γεγονός, είναι η μόνες τιμές που του προσέφερε η ιδιαίτερη πατρίδα του μέχρι σήμερα.

Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1954. Ήταν το δεύτερο παιδί από τα τρία της οικογένειας. Το σπίτι του είναι στην περιοχή του Αγίου Μηνά. Από το Γυμνάσιο ακόμα ο λεπτός και μετρίου αναστήματος νεαρός έδειξε την έφεσή του στον αθλητισμό. «Ήταν σπίρτο» λένε οι παλιότεροι! Οι διακρίσεις του στους σχολικούς αγώνες έγιναν ρουτίνα. Ένας δρομέας μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων κάνει τα πρώτα του βήματα και αρχίζει να ξεχωρίζει.

Στη Λευκάδα εκείνη την εποχή δεν υπήρχε αθλητικό σωματείο να βοηθήσει και να προπονήσει το Φώτη. Απευθύνθηκε στην Πρέβεζα. Ο Α.Ο. Πρέβεζας τον αγκάλιασε και τον βοήθησε.

Το 1972 μετακόμισε στην Αθήνα για σπουδές στην τότε Γυμναστική Ακαδημία, ΤΕΦΑΑ σήμερα. Παράλληλα δούλευε. Ο πατέρας του δεν είχε τη δυνατότητα να σπουδάσει τρία παιδιά. Ο μεγαλύτερος αδελφός σπούδαζε ήδη στην ίδια Σχολή. Ο καθηγητής του αδελφού του, που είδε το Φώτη σε κάποιους αγώνες στην Παιανία, ενθουσιάστηκε με το ταλέντο του και τον προέτρεψε να πάει στο Στάδιο Καραϊσκάκη στην Εθνική Ομάδα Στίβου. (Στο στάδιο Καραϊσκάκη γίνονταν τότε τόσο οι αγώνες όσο και οι προπονήσεις της Εθνικής Ομάδας Στίβου)

Φτάνοντας στο Στάδιο ο Φώτης και μιλώντας με τους υπευθύνους αντιμετώπισε αμέσως ένα σοβαρό πρόβλημα. Του ζήτησαν να βρίσκεται εκεί κάθε απόγευμα για προπόνηση. Απογοητεύτηκε, γιατί δούλευε τα απογεύματα. Δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να αφήσει τη δουλειά του. Προχωρώντας προς την έξοδο, πέρασε από δίπλα και μπήκε μέσα, στο εστιατόριο του Σταδίου. «Εδώ τρώνε οι αθλητές» του είπαν. «Μπορώ να φάω κι εγώ;» ρώτησε. «Όχι, είναι μόνο για τους αθλητές της Εθνικής Ομάδας» του απάντησαν.
«Για το δωρεάν φαγητό επέστρεψα», θυμάται. Έτσι λοιπόν με την ένταξή του στην ομάδα Στίβου εκτός από δωρεάν σίτιση, βοηθήθηκε να βρει δουλειά, που να συνδυάζει Πανεπιστήμιο και προπόνηση.

Έτσι ξεκίνησε η καριέρα του στην Εθνική Ομάδα. Πρώτα στην ομάδα των εφήβων κερδίζοντας τον έναν αγώνα μετά τον άλλον, ενώ παράλληλα παίρνει μέρος και στους αγώνες των ανδρών. Οι αποστάσεις που θα διακριθεί αργότερα είναι: τα 800μ, τα 1500μ, τα 5000μ και τα 10.000μ.

Η καριέρα του στη Εθνική Ομάδα διήρκησε 15 χρόνια. Δόξασε την Ελλάδα και τη Λευκάδα όσο κανένας άλλος. Πανελληνιονίκης, Βαλκανιονίκης και Μεσογειονίκης. Μετάλλια, πρωτιές και διακρίσεις…. Ο νεαρός Λευκαδίτης είχε εξελιχτεί σ’ έναν αθλητή μεγάλου βεληνεκούς. Οι παλιότεροι θυμούνται μέχρι σήμερα τους Βαλκανικούς αγώνες που έγιναν στη Θεσσαλονίκη τον Αύγουστο του 1978. Το λεπτό και μετρίου αναστήματος, αλλά όλο σπίρτο Λευκαδιτόπουλο, έκανε όλη την Ελλάδα να παραληρεί από χαρά όταν στο Καυτοτζόγλειο Στάδιο της Θεσσαλονίκης όχι μόνο κέρδισε την πρώτη θέση στα 1500μ, αλλά άφησε τους υπόλοιπους αθλητές πολύ πίσω!

Ο Φώτης Κούρτης παράλληλα σπουδάζει και Φυσιοθεραπεία. Όταν σταμάτησε την ενεργό δράση ως αθλητής το 1990, δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες του. Παρέμεινε και παραμένει μέχρι σήμερα κοντά στους αθλητές, δουλεύοντας ως φυσιοθεραπευτής στην Εθνική Ομάδα Στίβου. Όλοι οι μεγάλοι αθλητές έχουν περάσει και περνάνε ακόμα στην κυριολεξία από τα χέρια του, είτε στα κανονικά προγράμματα συντήρησης είτε αποκατάστασης μετά από τραυματισμούς.

Σήμερα δεν δουλεύει πια για βιοπορισμό. Ο στίβος, ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής. Είναι το δεύτερο σπίτι του. Του δίνουν εκείνη την ενεργειακή δόνηση που χρειάζεται. Ένας μεγάλος αθλητής δεν αποστρατεύεται ποτέ.

Το χειμώνα ζει στην Αθήνα με τη σύζυγό του και την 11χρονη κόρη τους. Τα καλοκαίρια και σχεδόν κάθε Πάσχα έρχεται στη Λευκάδα. «Έχω τη Λευκάδα μέσα στην ψυχή μου» δηλώνει. Και οι Λευκαδίτες (οι πιο παλιοί) τον αγαπούν, τον καλοδέχονται, και του δείχνουν την αγάπη τους.

Ο Φώτης Κούρτης έχει ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης Πρέβεζας, αλλά όχι Λευκάδας. Κανένας δρόμος ή πλατεία δεν φέρει το όνομα του. Οι σημερινοί νέοι της Λευκάδας δεν τον γνωρίζουν. Κι εμείς οι μεγαλύτεροι, αλλά κυρίως οι άρχοντες του νησιού, δεν κάνουμε τίποτα να τους βοηθήσουμε να τον μάθουν.