Όταν το ενδιαφέρον για την ανθρώπινη ζωή είναι επιλεκτικό

Εντύπωση σε κάθε σκεπτόμενο δημότη προξένησε η χτεσινή ανακοίνωση του Δήμου, πως πληροφορήθηκε από τα Μέσα ενημέρωσης την προσπάθεια κατοίκων της περιοχής να μετακινήσουν τα μπάζα και τα χώματα, για να ανοίξει ο δρόμος προς την παραλία του Γιαλού.

Επίσης στην ίδια ανακοίνωση κατηγορεί «ορισμένους» τοπικούς ιστότοπους ότι με τη δημοσιοποίηση του γεγονότος, προτρέπουν τους πολίτες να κάνουν χρήση του δρόμου! Και καταλήγει: Ο «Δήμος Λευκάδας θα προστατεύσει τα υπέρτατα αγαθά της ζωής και της ασφάλειας με κάθε πρόσφορο μέσο.»

Μετά την δηλωμένη ευαισθησία των αρμοδίων για την ανθρώπινη ζωή και με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον δρόμο στα Πευκούλια, παρουσιάζουμε προς πληροφόρησή τους, τις παρακάτω εικόνες, ελπίζοντας ότι το ενδιαφέρον για την ανθρώπινη ζωή δεν είναι επιλεκτικό.

Το έργο στα Πευκούλια που έγινε μετά το σεισμό του 2003, όπως έδειξε το αποτέλεσμα του πρόσφατου -πριν 8 μήνες- σεισμού, άντεξε σε γενικές γραμμές. Σε κάποια όμως σημεία οι βραχοπαγίδες,  (τα μεταλλικά πλέγματα) είτε έσπασαν κάτω από το βάρος του φορτίου, είτε φορτίστηκαν υπερβολικά με πέτρες και χώματα από τις κατακριμνήσεις. Τις πρώτες μέρες μετά το σεισμό αμέσως μετά το χωριό των Τσουκαλάδων, τοποθετήθηκε πινακίδα που έγραφε: δρόμος από Τσουκαλάδες προς Άγιο Νικήτα κλειστός.

Σήμερα η προειδοποιητική πινακίδα είναι γυρισμένη ανάποδα όπως φαίνεται στις φωτογραφίες. Δεν την βλέπει δηλαδή αυτός που κατευθύνεται προς τον Άγιο Νικήτα, αλλά αυτός που επιστρέφει. Επομένως για αυτόν που κατευθύνεται προς τον Άγιο Νικήτα, ο δρόμος, αφού δεν υπάρχει σχετική πληροφόρηση, είναι εντάξει. Όλοι καταλαβαίνουμε γιατί δεν αφαιρέθηκε η πινακίδα αλλά αντιστράφηκε. Η κουτοπονηριά του Έλληνα! «Εντός εκτός και επί τα αυτά!!»

Οι βραχοπαγίδες λοιπόν δεν αποσυμφορήθηκαν. Έτσι από τότε μέχρι σήμερα σε δυο σημεία είναι «ξεχειλωμένες», από βράχους και χώματα. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι τους 2 τελευταίους μήνες η κίνηση των αυτοκινήτων στα Πευκούλια, είναι συνεχής και ασταμάτητη. Ο δρόμος δεν αδειάζει ούτε λεπτό.

Από αυτό το σημείο, για 8 μήνες, περνούν αυτοκίνητα μεταφέροντας ανθρώπινες ζωές, χωρίς ούτε καν προειδοποίηση για τον κίνδυνο.

Μετά από αυτά, εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος: το μένος της δημοτικής αρχής προς «ορισμένα» Μέσα Ενημέρωσης, πηγάζει από ενδιαφέρον για την προστασία της ανθρώπινης ζωής;