Ένα άθλιο πέρασμα

Σκόνη αστρική,
κόκκος στο άπειρο…
πόσο αντιστρόφως ανάλογη η ιδέα του εαυτού!
….και ποιος την καθορίζει;
«θέλω να ταφώ σε μαυσωλείο»
είπε,
και το έκαμε δυο μέτρα ψηλό…
κι έβαλε – πριν πεθάνει – την εικόνα του,
ασπρόμαυρη, γοητευτική, των εικοσιπέντε του χρόνων!
και πέθανε…..

κι έβαλαν το κορμί του, έγχρωμο, άθλιο και συρρικνωμένο,
το κορμί των ενενήντα του χρόνων…
και οι λίγοι που παραβρέθηκαν, αμήχανοι, δεν είχαν κάτι να πουν…
πόσο μεγάλο και ανούσιο κάποιες φορές το πέρασμα από τη ζωή…
πόσο γελοίος, κάποιες φορές, ο θάνατος…

Η Δεύτερη Φωνή