Ένα αληθινό παραμύθι!

Μια φορά κι έναν καιρό, (πριν λίγες ημέρες!) ήταν ένα κοριτσάκι, που έμενε στο χωριό Βασιλική, στη Λευκάδα. Μια ημέρα η μικρούλα ήταν στο σχολείο και καθώς βρισκόταν μέσα στην τάξη άκουσε ένα γατάκι να κλαίει.

Κατάλαβε πως κάποιος χτύπαγε το φτωχό πλασματάκι και αμέσως βγήκε στο προαύλιο για να το σώσει μαζί με την καθηγήτριά της. Εκεί, συνάντησαν αρκετά παιδιά και κάποιο από αυτά τους είπε πως 3 αγόρια κλώτσαγαν το γατάκι σαν να ήταν μπάλα και το πέταγαν πολλά μέτρα μακριά ο ένας προς τον άλλο, ξανά και ξανά και ξανά!

Το δύστυχο γατάκι σφάδαζε από τους πόνους αλλά τα αγόρια δεν το λυπούνταν…κι ας ήταν τόσο μικρό….κι ας ήταν σε κακό χάλι… κι ας ήταν σχεδόν τυφλό από τα τσιμπλιασμένα του ματάκια….

Η μικρούλα μάλωσε τα παλιόπαιδα και τους είπε πως ο νόμος δεν επιτρέπει να χτυπάνε τα ζώα και μια και δυο βρέθηκε στο γραφείο του διευθυντή. Του είπε τι έγινε και ζήτησε να βρει τη μαμά της. Έτσι κι έγινε. Σύντομα το κοριτσάκι με τη βοήθεια της μαμάς της και τα συγχαρητήρια όλων των καθηγητών, ξεκίνησαν για να πάνε το γατάκι στο γιατρό.

Ο διευθυντής μάλωσε τα παλιόπαιδα και είπε σε όλα τα παιδιά του σχολείου πόσο σημαντικό είναι να μην κλείνεις τα μάτια όταν κάποιος χρειάζεται βοήθεια και να είσαι Άνθρωπος!

Άνθρωπος με ευγενικά αισθήματα για όλα τα πλάσματα, Άνθρωπος με σεβασμό για όλα τα πλάσματα,
Άνθρωπος με πολιτισμό.

Κι έζησαν αυτοί και το τυχερό και άτυχο γατάκι μας καλά, αλλά θα ζήσουμε κι εμείς καλύτερα, αν όλοι οι άνθρωποι, στη χώρα που έδωσε πολιτισμό στην υφήλιο, σύντομα εκπολιτιστούν ακολουθώντας το παράδειγμα μιας υπέροχης μικρούλας!

Πηγή: Φιλόζωοι Λευκάδας