Ένα μικρό αφιέρωμα στον κορυφαίο έλληνα φωτογράφο Κώστα Μπαλάφα

Στο ναό του Κώστα Μπαλάφα να βγάζεις τα παπούτσια σου, γιατί ο φιγούρες του είναι εξαγνισμένες από το μόχθο και τη στέρηση…

«Δεν ήθελα να δείχνω τους ανθρώπους σαν ήρωες. Τι περισσότερο να ζητούσα από την αλήθεια τους;» έλεγε

Ένα αφιέρωμα στον κορυφαίο έλληνα φωτογράφο Κώστα Μπαλάφα με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από το θάνατό του. (1920-9/10/2011) Με το φακό του κατέγραψε επί έξι δεκαετίες τον μόχθο και τον αγώνα επιβίωσης στην ελληνική ύπαιθρο καθώς και παραδοσιακά ήθη και έθιμα κυρίως της Ηπείρου.

Ο Κώστας Μπαλάφας δεν είναι μόνον ένας μεγάλος φωτογράφος, ένας μεγάλος καλλιτέχνης, είναι κι ένας σπάνιος Άνθρωπος, ένας Μεγάλος Δάσκαλος, που με την αψεγάδιαστη και υποδειγματική ζωή του και το φωτογραφικό έργο του κληροδοτεί σ’ εμάς και στις επόμενες γενιές ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας μας και του πολύπαθου λαού μας, της παράδοσής μας και του λαϊκού πολιτισμού μας. Με «όπλο» τη φωτογραφική μηχανή αλλά και την κάμερα, επιχείρησε να διασώσει εικόνες της παράδοσης που σιγά- σιγά χάνονταν… Ταξίδεψε σε μέρη που του κίνησαν το ενδιαφέρον και αποτύπωσε μια Ελλάδα που δεν υπάρχει πια.

Στις φωτογραφίες του ήθελε να αποτυπώνει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων που, συνήθως στην επαρχία ήταν σκληρή, έκαναν χιλιόμετρα να βγάλουν ένα μεροκάματο. Δεν ωραιοποιεί τις καταστάσεις, το συναίσθημά του είναι φανερό στις εικόνες του, όπως και μια τρυφερότητα και μια ένταση γιατί και ο ίδιος βίωσε δύσκολες καταστάσεις.

Σημείωση: Στα πολλά ταξίδια που πραγματοποίησε στη Λευκάδα στις δεκαετίες ’50 και ’60 αποτύπωσε με το φακό του καταπληκτικές φωτογραφίες με τις γυναίκες στις αλυκές Λευκάδας να κουβαλούν το αλάτι στο κεφάλι τους.