Ένα Βαρούλκο (μαντσίνα) στο λιμάνι της Λευκάδας

Οι περισσότεροι έχουμε προσέξει αυτό το σκουριασμένο μηχάνημα πάνω στο πεζοδρόμιο του λιμανιού. Μοιάζει με παλιός γερανός. Βρίσκεται μπροστά από το εστιατόριο της Μαργαρίτας.

Η απόφαση να το φωτογραφίσουμε και το επισημαίνουμε, γίνεται μετά από παρότρυνση της κυρίας Τζένης Τζεβελέκη. Το σπίτι της βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Από μικρό κοριτσάκι αυτό το βαρούλκο (μαντσίνα συνήθιζαν να το λένε οι ντόπιοι) ήταν μέρος της καθημερινότητάς της.

Ήταν μέρος της ζωής και του λιμανιού. Σε εποχές που η πόλη αλλά και το νησί, δεν είχε καφέ και μπαρ, ούτε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Σε εποχές που η πόλη είχε φτωχούς ψαράδες και μεροκαματιάρηδες που ζούσαν από τις δραστηριότητες του λιμανιού. Σε εποχές που στα χωριά του νησιού οι αγρότες έφτιαχναν ξερολιθιές για να δημιουργήσουν μια σκάλα χωράφι για να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Πολλές οικογένειες έζησαν από αυτό το βαρούλκο όταν όλη η εμπορική κίνηση του νησιού γινόταν στο λιμάνι. Καράβια και καΐκια φόρτωναν και ξεφόρτωναν δίνοντας δουλειά και ψωμί σε πολύ κόσμο.

Αυτό το βαρούλκο που κόβει στη μέση το πεζοδρόμιο αποτελεί κομμάτι, ψηφίδα της ιστορίας του νησιού. Γι’ αυτό και η έγνοια της κυρίας Τζεβελέκη να το διατηρήσουμε. Προστατεύουμε κάτι αν γνωρίζουμε την ιστορία του. Προστατεύουμε κάτι αν οι μνήμες μεταδίδονται από γενιά σε γενιά και ξεπερνούν την αντοχή και τη διάρκεια ζωής, ακόμα και του σίδερου!

Δυστυχώς το νησί μας δείχνει να θέλει να ξεχάσει το πρόσφατο παρελθόν του. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να διατηρήσει κάτι από τις εποχές της προκοπής και της σκληρής δουλειάς.