Αγγίξαμε την τελειότητα! Και συνεχίζουμε…

✔ Είμαστε οι καλύτεροι, είμαστε πρώτοι, είμαστε άψογοι, κάνουμε τα πάντα άριστα, δεν χρειαζόμαστε βελτίωση!
Αυτό το συμπέρασμα αποκομίζει κάποιος παρακολουθώντας τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης στις αναφορές που κάνουν, για τις κάθε είδους εκδηλώσεις που παρακολουθούμε αυτό τον καιρό. Όλες οι εκδηλώσεις  είναι άψογες, τρομερές, φοβερές, είναι ύμνοι στην παράδοση. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσει,  να βελτιωθει κάποιος..

Μα για σταθείτε λίγο, τι είδους κοινωνία έχουμε γίνει; Μας αρέσει να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας; Μας αρέσει να συγχαίρουμε αλλήλους χωρίς αντίκρισμα; Κι εκείνος π.χ. ο δάσκαλος κάποιου χορευτικού που διαπίστωσε έλλειψη συγχρονισμού και λάθη σε κάποια παράσταση, πως θα ζητήσει περισσότερη δουλειά και προσπάθεια, όταν όλα ήταν τέλεια;

Αλήθεια πόσοι από αυτούς που τα βρίσκουν όλα άψογα και «πουλούν καλές υπηρεσίες» στα σωματεία, παρακολουθούν τις παραστάσεις; Πόσοι από αυτούς τους ύμνους δεν γράφονται στη δροσιά ενός κλιματιστικού με ένα πακέτο φωτογραφίες δίπλα;  Πόσοι από τους γράφοντες γνωρίζουν την παράδοση και είναι σε θέση να αξιολογήσουν μια παράσταση;

Φατρίες και ομαδούλες αλληλοεξυπηρετουνται καθένας για διαφορετικούς λόγους και πάντως με κίνητρα όχι και τόσο αγνά.

Σε άλλες εποχές έπρεπε να ιδρώσεις, να προσπαθήσεις, να δεχτείς αυστηρή κριτική και μάλιστα από πρόσωπα εγνωσμένου κύρους. Πως έγιναν όλα τόσο εύκολα; Πως ξεφουρνίζουμε με τόση ευκολία τα μπράβο και τα ζήτω;

Καημένη μικρή πατρίδα, φτάσαμε να κονομάμε πουλώντας αγάπη για σένα! Όλα τα βγάλαμε στο σφυρί. Ανόητοι, ψώνια, αγράμματοι, μικρολαμόγια, γίναμε ένα κουβάρι. Σερβίρουμε ότι μας καπνίσει και βρίσκουμε υμνητές που το ονομάζουν, παράδοση, λαογραφία και δυστυχώς πολιτισμό.

✔ Το φεστιβάλ γαστρονομίας ήταν ένα από αυτά τα τέλεια πράγματα που επιτύχαμε τον τελευταίο καιρό. Κι ας ήταν μια εκδήλωση χωρίς στόχους και χωρίς επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Μετράμε το αποτέλεσμα από τη συμμετοχή του κόσμου! Από το πόσοι δηλαδή πέρασαν από τον Μαρκά για να τσιμπολογήσουν! Μα αν η συμμετοχή του κόσμου στην εκδήλωση είναι μέτρο επιτυχίας, γιατί η εκδήλωση δεν γίνεται τον Αύγουστο, που ο κόσμος είναι απείρως περισσότερος;

Και πως προβάλλεται η τοπική γαστρονομία μέσα από το φεστιβάλ; Η τοπική γαστρονομία -που είναι πράγματι αξιόλογη- δεν προβάλλεται από τσιμπολογήματα στο Μαρκά από τους ντόπιους.

Όλοι αυτοί οι φορείς που οργανώνουν την εκδήλωση, αν πράγματι ενδιαφέρονταν για την ουσία, αν ήθελαν αποτέλεσμα, έπρεπε να εκπαιδεύσουν και να πείσουν αυτούς που πραγματικά έρχονται σε επαφή με τους ξένους μας. Εστιατόρια, ξενοδοχεία και κάθε είδους ασχολούμενο με την εστίαση. Εκεί γίνεται η προβολή της τοπικής γαστρονομίας. Εκεί πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας.

Πέρυσι το καλοκαίρι βρέθηκα απογευματάκι σε δυο διαφορετικά χωριά. Ζήτησα γλυκό του κουταλιού ή βανίλια υποβρύχιο και δεν σέρβιραν. Έφτιαχναν όμως πολλά φρέντο και νες καφέ!

Αν λοιπόν θέλουμε να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, το φεστιβάλ στο Μαρκά θα μπορούσε να είναι μια επίδειξη τοπικών προϊόντων από παραγωγούς. Η τοπική γαστρονομία, η προβολή της και η καθιέρωσή της στο νησί, είναι άλλη υπόθεση και χρειάζεται άλλου είδους αντιμετώπιση και πρακτικές.

Τώρα θα με ρωτήσετε, καλοκαιριάτικα με την σχετική χαλάρωση και ραστώνη, με το σχετικό αχταρμά που μας έχει τυλίξει, όταν όλα γύρω μας είναι τέλεια, ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα;

Ο Δημοτικός Σχολιαστής