Αγώνας δρόμου με το φεγγάρι!

Της Ευφροσύνης Χαλικιοπούλου

Πειραματίζομαι αυτό το διάστημα… Πριν βγει το φεγγάρι, στήνομαι σε σκοτεινό σημείο, κάπου στα βουνά στήνω σε τρίποδα τη μηχανή, κάνω τις ρυθμίσεις… εστιάζω πάνω ψηλά στ’ αστέρια στην σπείρα του γαλαξία μας και δίνω εντολή στη μηχανούλα μου να τραβήξει και να μου επιβεβαιώσει πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε στο απέραντο σύμπιαν…

Ένας κόκκος σκόνης είμαστε… είμαστε η αστερόσκονη… Αυτό το μεγαλείο της φύσης, αυτός ο Μεγάλος Καλλιτέχνης (ο Θεός)… κι εμείς κοιτάμε κάτω στη σκόνη των ποδιών μας…!!!