Αντώνης Μανωλίτσης: Πρόεδρος Συλλόγου Επαγγελματιών & Προστασίας Περιβάλλοντος Νικιάνας

Τον έχω συναντήσει αρκετά πρωινά στην κεντρικό πεζόδρομο της Λευκάδας. Βαδίζει συνήθως βιαστικός, πάντα κρατώντας φακέλους στο χέρι του. Η όψη του είναι αυτή ενός συνηθισμένου ανθρώπου –όπως είναι όλων των σημαντικών ανθρώπων. Περπατάει μάλιστα -έχω την εντύπωση- και με ελαφρώς σκυφτό το κεφάλι. Σε αντίθεση με όσους περνιόνται για σημαντικοί, που έχουν πάντα το σβέρκο τους στητό, και κάθε δυο βήματα σταματούν, χαιρετάνε και οι οποίοι, εννιά στις δέκα φορές, είναι κενοί περιεχομένου και… βεβαίως φελλοί.

Ο Αντώνης Μανωλίτσης είναι ο πρόεδρος του συλλόγου Επαγγελματιών & Προστασίας Περιβάλλοντος Νικιάνας. Ο σύλλογος έπιασε δουλειά από το 2010 πριν την επίσημη εγγραφή του στο Πρωτοδικείο, που έγινε το 2012.

Τόσο ο ίδιος όσο και ο σύλλογος έγιναν αφορμή να αλλάξουν την εικόνα που είχαμε συνηθίσει για τους περισσοτέρους συλλόγους του νησιού μας. Όπου σύλλογος και πρόεδρος σήμαινε τις περισσότερες φορές, καταγγελίες, διαμαρτυρίες και άκρατος λαϊκισμός για τον κακό Δήμο και την κάκιστη Διοίκηση.

Το πρώτο ξάφνιασμα ήταν το κάλεσμα του συλλόγου προς τους κατοίκους της Νικιάνας . Τους ζητούσε κάποιο Σαββατοκύριακο να ανασκουμπωθούν και να καθαρίσουν από κοινού τα χορτάρια από τους δρόμους της Νικιάνας. Μετά τους ζήτησε να μαζέψουν τα σκουπίδια και να καθαρίσουν το λιμάνι και τις παραλίες του χωριού. Ύστερα χωρίς καθόλου έξοδα προμηθεύτηκαν καλλωπιστικά φυτά και τα φύτεψαν κατά μήκος του επαρχιακού δρόμου.

Δύσκολο ρόλο διάλεξε ο πρόεδρος και ο σύλλογος και άρχισαν να χαλάνε την πιάτσα! Αντί να φωτογραφίζει ξέχειλους κάδους σκουπιδιών και να τους στέλνει στα μέσα ενημέρωσης, καταγγέλλοντας την αδιαφορία της Δημοτικής αρχής, μέσα από τις πρακτικές του, ξαναέφερε στην επιφάνεια ξεχασμένες έννοιες.

Σε μια εποχή που οι έννοιες του Γενικού καλού, του Δημόσιου Συμφέροντος, της Προσωπικής Ευθύνης, του πραγματικού Εθελοντισμού, δεν έχουν πέραση, ο σύλλογος Επαγγελματιών & Προστασίας Περιβάλλοντος Νικιάνας έκανε τα μέλη του και όλο το χωριό, κοινωνούς και συμμέτοχους στην επίλυση των τοπικών προβλημάτων.

Μια φιλοσοφία την οποία δεν έχουμε διδαχτεί, δεν έχουμε ασπαστεί, αλλά αυτή χρησιμοποίησαν οι πατεράδες μας όταν ανάσταιναν αυτό το νησί. (Προσωπική εργασία, αϊτάρισμα).

Ο Αντώνης Μανωλίστης είναι σεμνός και χαμηλών τόνων και μάλλον αθόρυβος άνθρωπος. Δεν μιλάει πολύ. Περισσότερο μιλάνε τα έργα του. Έχει μια απλή φιλοσοφία. «Το μοντέλο της τοπικής αυτοδιοίκησης που ξέραμε κατά το παρελθόν πρέπει να το ξεχάσουμε, ακολουθεί φθίνουσα πορεία. Με αφορμή την κρίση επικαλείται περικοπή κονδυλίων. Αν λοιπόν σαν αντίποδας δεν οργανωθούν και δεν συγκροτηθούν οι τοπικές κοινωνίες να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα, δεν θα προχωρήσει τίποτα. Την αδυναμία που επικαλούνται οι Δήμοι, πρέπει να την καλύψουν οι τοπικές κοινωνίες. Πρέπει να λειτουργούν είτε επικουρικά με την αυτοδιοίκηση είτε πρωταγωνιστικά ώστε να λύνουν τα προβλήματα.»

Οι δραστηριότητες του συλλόγου δεν έμειναν μόνο στον καλλωπισμό και την καθαριότητα της Νικιάνας. Δεν δημιούργησαν χορευτικό! Προχώρησαν όμως στα δύσκολα και ουσιαστικά. Άνοιξαν μονοπάτι από το χωριό προς το μοναδικού κάλλους δρυοδάσος των Σκάρων και οργανώνουν εκδηλώσεις για την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της ευρύτερης περιοχής του χωριού. Να θυμίσουμε την εκδήλωση για το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς στους Σκάρους και την εκδήλωση στη βρύση στου Παύλου. Μόλις προχτές ο σύλλογος ανάγγειλε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της χρονιάς: τη διοργάνωση Ορεινού Ανώμαλου Δρόμου 22km Νικιάνας. Ο αγώνας θα διεξαχθεί στην ευρύτερη περιοχή της Νικιάνας και ιδιαίτερα στο βουνό των Σκάρων, όπου υπάρχει ένα από τα σπανιότερα δρυοδάση. Σκοπός του αγώνα είναι η ευρύτερη ανάδειξη του σπάνιου αυτού δρυοδάσους και η προστασία του από διάφορες παράνομες χρήσεις και παρεμβάσεις καθώς και η αφύπνιση της πολιτείας για την προστασία του.

«Όσοι περισσότεροι άνθρωποι ανεβαίνουν στους Σκάρους τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να λιγοστέψουν τα ανεπιτήρητα και αδέσποτα ζώα που καταστρέφουν την περιοχή», μου δήλωσε.

Ο σύλλογος δεν χρηματοδοτείται ούτε έχει λάβει χρήματα από κανέναν φορέα. Έσοδά του είναι οι εισφορές των μελών του. Φέτος μάλιστα μετά την επιτυχία που παρουσίασε ο τουριστικός οδηγός που εξέδωσαν, εισέπραξαν ανέλπιστα κάποια χρήματα. Ο σύλλογος συνεδριάζει στο καφενείο του χωριού και τα αρχεία του βρίσκονται στο αυτοκίνητο του προέδρου! Ζήτησαν ένα μικρό χώρο από το πρώην Κοινοτικό γραφείο του χωριού, ώστε να συνεδριάζουν και να τοποθετήσουν ένα ντουλάπι για το έγγραφα τους, αλλά δεν τους δόθηκε, δεν είναι λέει πολιτιστικός σύλλογος!!

Ο Αντώνης Μανωλίστης είναι συνταξιούχος στρατιωτικός. Η πολύχρονη θητεία του στο στρατό, του έμαθε τη σκληρή δουλειά, όπως ο ίδιος παραδέχεται. Η αγάπη του για τη Νικιάνα, η αγωνία του για την υποβάθμιση που είχε αρχίσει να διαφαίνεται, έγιναν αφορμή ώστε να δραστηριοποιηθεί και να δημιουργήσει μαζί με άλλους το σύλλογο. Η ανταπόκριση των κατοίκων της Νικιάνας είναι μέχρι στιγμής θετική.

«Στενοχωριέμαι», μου εκμυστηρεύτηκε, «όταν προτείνω σε κάποιον να συμμετάσχει σε κάποια από τις κοινές εργασίες και μου δίνει χρήματα για συμμετοχή, αντί της προσωπικής του παρουσίας. Στενοχωριέμαι, θέλω να έρθει ο ίδιος, θέλω να φέρει και το παιδί του, όχι για να έχουμε πολλά χέρια, αλλά να έχει το παιδί την εικόνα της κοινής προσπάθειας, του κόπου, της δουλειάς του εθελοντισμού.»

Ο Αντώνης Μανωλίστης είναι ένα πρότυπο προέδρου. Δεν είναι μόνο τα έργα που γίνονται, έργα χειροπιαστά που φέρνουν άμεσα αποτελέσματα, όσο η νοοτροπία, η φιλοσοφία και η πρακτική που χρησιμοποιείται.

Προσωπικά αισθάνθηκα πολύ όμορφα μετά τη συνάντηση που είχα μαζί του. Ήταν από τις ελάχιστες φορές τα τελευταία χρόνια, που είδα όρεξη, έμπνευση, μεράκι. Κι ήταν από τις ελάχιστες φορές που σκέφτηκα: όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι έχουμε ακόμα ελπίδα…

Βιολέττα Σάντα