HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΑποχαιρετώντας τον Δήμαρχο που χάνεις

Αποχαιρετώντας τον Δήμαρχο που χάνεις

Όλα τα πράγματα έχουν ένα τίμημα. Όλοι το γνωρίζουμε και κάποιοι το υφιστάμεθα γιατί μένουμε πιστοί στις αρχές μας.

Η δημαρχική Αρχή μετρά μέρες. Η προσωπική περίπτωση που θα αναφέρω παρακάτω είναι χαρακτηριστική του ύφους και ήθους που χαρακτήρισε τη θητεία της.

Το σπίτι του πατέρα μου και πατρικό μου απέχει σχεδόν 1 χιλιόμετρο από τον Άγιο Μηνά, αλλά δεν έχει δρόμο πρόσβασης. Βρίσκεται στην επέκταση του σχεδίου πόλεως. Ο πατέρας μου για πολλά χρόνια χρησιμοποιούσε ως δρόμο για το σπίτι του ένα διπλανό οικόπεδο, που δεν του ανήκε. Το 2016, ο συγχωρεμένος σήμερα πατέρας μου, κατέθεσε αίτηση στο Δήμο ζητώντας να του ανοίξουν το δρόμο. Ήταν υπερήλικας, και το σπίτι δεν είχε από την κύρια είσοδο πρόσβαση ούτε σε ασθενοφόρο. Επίσης, ο διπλανός χώρος επρόκειτο να πουληθεί και το σπίτι θα έμενε αποκλεισμένο.

(Ανοίγω παρένθεση για να πληροφορήσω πως όλοι όσοι ταλαιπωρούμαστε για τους δρόμους του σχεδίου, ζητώντας διάνοιξη, περιμένουμε μια μπουλντόζα, στρώσιμο με λίγα μπάζα και άντε λίγο χαλίκι, τίποτε περισσότερο. Στη δική μας περίπτωση επρόκειτο για μια διάνοιξη 50 μέτρων μέχρι το σπίτι και άλλα τόσα για την περίπτωση που θα ανοιγόταν ο δρόμος ολόκληρου του οικοδομικού τετραγώνου. Αυτός ο δρόμος περιλάμβανε δουλειά 2 ημερών με την τσάπα για να μετακινήσει τα χώματα και το γνωστό στρώσιμο που προανέφερα. Ελάχιστη εργασία, ελάχιστο κόστος. Μάλιστα δεν υπήρχε κανένα εμπόδια τυπικό, επρόκειτο για δρόμο σχεδίου πόλεως, για τον οποίο επί πλέον ο Δήμος είχε ήδη δικαστική απόφαση για την διάνοιξη των δρόμων ολόκληρου του οικοδομικού τετραγώνου.)

Κατέθεσα για λογαριασμό του πατέρα μου αίτηση στις 23 Ιουνίου 2016 με αριθμό πρωτοκόλλου 12042 στο Δήμο, στην οποία αναφέρονταν όλοι οι παραπάνω λόγοι και περίμενα 3 μήνες. Το φθινόπωρο του 2016 επισκέφτηκα τον προϊστάμενο της Τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου και ζήτησα να μάθω για την τύχη του αιτήματός μου. Με ενημέρωσε, πως δεν αποφασίζει ο ίδιος για τα έργα, αλλά ο αρμόδιος αντιδήμαρχος. Θεωρώντας την υπόθεση εύκολη και απλή, αντέτεινα, είναι δυνατόν ο αντιδήμαρχος να ασχολείται με τέτοιες μικροϋποθέσεις;

Για να μην πολυλογώ ξεκίνησα από τότε ένα Γολγοθά επισκέψεων στον αιρετό αντιδήμαρχο, ο οποίος, όπως φάνηκε καθαρά μέχρι σήμερα, σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις που εκπορεύονται από τον ρόλο του. Όχι, δεν μου το είπε καθαρά. Φαινόταν όμως, από τις άσχετες και αστήρικτες απαντήσεις, που κάθε φορά μου έδινε.

Τον Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς ο πατέρας μου αρρώστησε. Πριν αποβιώσει χρειάστηκε να νοσηλευτεί 3 φόρες στο Νοσοκομείο. Επειδή, όπως προανέφερα το ασθενοφόρο δεν είχε πρόσβαση στην μεγάλη πόρτα του σπιτιού, λόγω έλλειψης δρόμου, τον μεταφέραμε σε καρέκλα μέχρι το φορείο από την πίσω μικρότερη πόρτα.

Μόλις ένα χιλιόμετρο από τον Άγιο Μηνά και με δήμαρχο τον κ. Δρακονταειδή.

Αισθανόμουν πολύ άσχημα, με ντρόπιαζε, να πηγαίνω κάθε τόσο στο Δήμο και να ακούω αστείες δικαιολογίες. Ο προϊστάμενος να με στέλνει στον αντιδήμαρχο και αυτός να μου λέει μπούρδες. Έκανα μάλιστα και δυο σοβαρά «λάθη» που σίγουρα πρέπει να μεγάλωσαν την σαδιστική ικανοποίησή του από την μη επίλυση του προβλήματός μου. Του δήλωσα πως θα συμφωνούσα, η τσάπα του Δήμου να κάνει την διάνοιξη, και όλες τις άλλες εργασίες να γινόταν από μεριάς μου. Του ανέφερα ακόμα πως το σπίτι μετά τον θάνατο του πατέρα μου, κληρονομήθηκε από την  κόρη μου, η οποία ήθελε να το χρησιμοποιήσει.

Οι επισκέψεις μας στο Δήμο συνεχίστηκαν στις Τεχνικές Υπηρεσίες, με τον σύζυγο μου να παίρνει τη σκυτάλη, ανελλιπώς, μέχρι πριν από λίγες μέρες. Εν τω μεταξύ έχουμε από τότε μέχρι σήμερα πληρώσει σε εισφορές στο Δήμο, περίπου 6.000 ευρώ.

Ναι, ο Δήμος δεν μπόρεσε τρία ολόκληρα χρόνια, να ανοίξει ένα δρόμο 50 μέτρων, παρότι ήταν πληρωμένα με το παραπάνω όλα τα έξοδα. Μπόρεσε όμως με τα δικά μου χρήματα να κάνει ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις. Μπόρεσε να ανοίξει δρόμους σε δύσβατες περιοχές με μεγάλο κόστος για να εξυπηρετηθούν βίλες που λειτουργούν τρεις μήνες το χρόνο.

Δεν υπήρξα το αγαπημένο παιδί του Δήμου, είναι γνωστό. Μέσα από αυτή την σελίδα εξέφρασα την προσωπική μου γνώμη και άποψη, διαφορετική από την προπαγάνδα που μας πλασάριζε ο Δήμος. Ένα δικαίωμα που είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένο. Βρίσκομαι μακριά από κόμματα, προστάτες, και ισχυρούς.

Χρησιμοποίησα επίσης την νόμιμη οδό, δεν έβαλα μεσάζοντες. (Βρέθηκε κάποιος γνωστός, στέλεχος μάλιστα άλλου από του δημάρχου κόμματος, και μου δήλωσε, πως έχει τη δυνατότητα να μεσολαβήσει. Τον ευχαρίστησα και αρνήθηκα.)

Ο δήμαρχος όλων των Λευκαδίων τιμώρησε ένα δημότη γιατί λέτε;

Αυτά τα ασήμαντα -όπως αποδείχτηκε- ανθρωπάκια που διοίκησαν το Δήμο πέντε χρόνια, από ιδεολογία και πεποίθηση, στοχοποιούν κάθε ανυπόταχτη σκέψη, κάθε αντίθετη γνώμη, κάθε εύλογη διαμαρτυρία, ώστε να μην υπάρχουν ανεξάρτητες φωνές. Όσους δεν μπορούν να ελέγξουν, προσπαθούν να τους βλάψουν, να τους εξαφανίσουν με κάθε τρόπο. Αυτό έγινε και στην δική μου περίπτωση.

Σε λίγες μέρες οι φωστήρες της δημοτικής Αρχής θα ξεκουμπιστούν. Θα χάσουμε τους ατέλειωτους και άκρως θλιβερούς δημαρχιακούς μονόλογους στα δημοτικά συμβούλια, τις συχνές δημαρχιακές μάγκικες και τσαμπουκαλίδικες εκφράσεις. Ελπίζω να χάσουμε δια παντός τον λαϊκισμό, την ρουσφετολογία, την εμπάθεια, το μίσος και το δηλητήριο που πότισαν διαχρονικά την κοινωνία.

Βιολέττα Σάντα

Υ.Γ.
Μια οφειλόμενη απάντηση έστω και καθυστερημένα:

Επειδή όπως δήλωσαν μετεκλογικά ο δήμαρχος και οι φωστήρες του, το αποτέλεσμα των εκλογών τους εξέπληξε, καλό είναι να μάθουν γιατί η κοινωνία τους αποδοκίμασε.

1) Αποδοκιμάστηκαν για το ύφος και ήθος της εξουσίας που άσκησαν.

2) Παρέλαβαν το έργο της διαχείρισης των απορριμμάτων σε πολύ καλό δρόμο. Αν του έδιναν την αρμόζουσα προσοχή, αντί να ψάχνουν για «έτοιμες χωματερές» στον Αμμόκαμπο, σε ένα χρόνο από σήμερα θα μπορούσε να έχει ολοκληρωθεί. Ενώ τώρα έχουμε μπροστά μας ακόμα 4 χρόνια… στο άγνωστο, με την πόλη να βρωμάει.

3) Και το κυριότερο: Τιμώρησαν το νησί, αφήνοντας το να μετατραπεί και το χειμώνα, αλλά κυρίως τα καλοκαίρια, σε έναν βρωμότοπο, σε ξέφραγο αμπέλι, χωρίς Αρχές και κανόνες, βορά στις «μαφίες» και στον παρασιτισμό. Στη θητεία τους το νησί μας βίωσε την πιο παρακμιακή περίοδο της ιστορίας του. Ο τουρισμός αντί για πηγή εσόδων και προκοπής μετατράπηκε σε κατάρα…

Προηγουμενο αρθρο
Αμαζόνιος: Φωτιά στον «πνεύμονα» του πλανήτη
Επομενο αρθρο
Πρόστιμα της ΑΑΔΕ σε Ηλεία και Λευκάδα