Α ρε πατέρα με ήθελες σοφό και σπουδαγμένο

Γράφει ο Πάνος Ροντογιάννης

Αίτηση
Κ.Μάρλου

(Συνταξιούχου βουλευτή που απέτυχε προσφάτως
στις εκλογές που έγιναν στο μπαχαλέον κράτος.)

Συμπλήρωσα κυρ Πρόεδρε, εβδομήντα κι έξι χρόνια
κι ως κυνηγός πια δε μπορώ να κυνηγώ τρυγόνια.
Βγαίνω και ρίχνω ψίχουλα για τις δεκαοχτούρες
μα ο κόσμος τώρα μου’κοψε τις κλίσεις-χαιρετούρες.
Τουτέστιν δεν μου δίνουνε καμμία σημασία
και έτσ’έχω προβλήματα στην ψυχική μ’υγεία.

Μια θέση στο Δημόσιο ζητώ γι’αυτό το λόγο
γιατί δε θέλω άσκοπα το χρόνο μου να τρώγω.
Σαράντα χρόνια βουλευτής με μία διακοπή
έχω νομίζω δύναμη να κλείσω μια οπή.
Σαφώς εξυπακούεται πως λίγες θα’ν οι ώρες
λόγω αναγκών σωματικών που είναι χρονοβόρες.

Υπουργική Απόφαση πρόσληψης.
Άρθρον μόνον(προς αποφυγήν παρερμηνειών)

[[Επειδή μέσα στο σπίτι δε μπορεί πάντα να μένει
κι επειδή λίγος ο χρόνος στη ζωή του απομένει
(σημειώνω πως δυο χρόνια απ’ευγένεια έχει κρύψει
κάτι κι βδομήντα οχτώ έχει τώρα υπερκαλύψει)
μία θέση στη ΔΕΗ που από χρόνια έχει χηρέψει
κι εκρατείτο μήπως κάποιος άξιος τηνε γυρέψει,
είναι πια στη διάθεσή του από σήμερα κι εμπρός
κι αν εχήρεψε κι εκείνος…,άντε τώρα και γαμπρός.]]

Νέος διδάκτωρ κι άνεργος, το βράδυ αργά τ’ακούει
και με τα χέρια δυνατά την κεφαλή του κρούει.
-Α ρε πατέρα με ήθελες σοφό και σπουδαγμένο!
Πιο κάλλιο να’μουν κούτσουρο να μη καταλαβαίνω,
να πάω σε βλάχικα χωριά να κάνω τον τσοπάνο
κι αν δε μου δίνουν και μισθό,τ’αριάνι μου να βγάνω.

Ξαπλώνει για να κοιμηθεί μα ο ύπνος δεν τον παίρνει,
η είδηση αναστάτωση μες τη ψυχή του φέρνει.
Βρίσκει ένα νεροπίστολο, μικρός που το’χε πάρει
και βγαίνει και πυροβολεί με πείσμα το φεγγάρι.

Δυο γείτονες τον είδανε και υπομειδιούσαν.
Ποιος ξέρει τι να σκέφτονταν καθώς τον εκοιτούσαν.
Ξαπλώνει κι είν’ατέλειωτη με αυπνία η νύχτα
μα ο σκύλος τον συμπόνεσε και δίπλα του αλύχτα.