Βόλτα στο δίαυλο μ’ ένα ταχύπλοο

Προχτές, μια ζεστή μέρα με λαμπερό ήλιο, κάναμε μια μικρή βόλτα στο δίαυλο. Ξεκινήσαμε από τον πίσω Μώλο και πλεύσαμε μέχρι εκεί που «εκβάλει» ο βιολογικός καθαρισμός.

Το σκάφος που κάναμε τη βόλτα ήταν το εκπαιδευτικό της εταιρείας «Επί τροχών». Η εταιρεία δεν εκπαιδεύει μόνο υποψήφιους οδηγούς αυτοκινήτων, αλλά και οδηγούς ταχυπλόων. Εκπαιδευτής ήταν ο Δημήτρης Παρίσης και εκπαιδευόμενος ο Γιώργος Τυρολόγος. Για να οδηγήσει κάποιος ένα ταχύπλοο ακολουθείται μια διαδικασία παρόμοια με αυτή του αυτοκινήτου. Εκπαίδευση και εξετάσεις.

Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη… θα μπορούσε να είναι μια μοναδική εμπειρία αν…

Στο ξεκίνημα πανέμορφες εικόνες γεμίζουν τα μάτια και το μυαλό.

Η εικόνα της μαρίνας της Λευκάδας από τη θάλασσα ίδια με αυτή που αποκομίζει όποιος την επισκεφτεί από τη στεριά. Καθαριότητα, τάξη, πολιτισμός. Όταν είχαμε επισκεφτεί τη μαρίνα από στεριάς, είχαμε γράψει πως αυτή «η πόλη μέσα στην πόλη» της Λευκάδας θα μπορούσε να αποτελέσει υπόδειγμα λειτουργίας. Η άποψη μας επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά.

Αυτή την εποχή σε όλη τη διαδρομή από την αμμόγλωσσα μέχρι το βιολογικό, βρίσκονται στο δίαυλο πολλά μηχανήματα που ασχολούνται με τη διάνοιξή του. Το έργο πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι 31/12/2015 και οι εργασίες βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους.

Γι’ αυτό το σκοπό έχουν συγκεντρωθεί στο χώρο που θα δημιουργούνταν η είσοδος της υπόγειας γέφυρας –απέναντι από το ΚΤΕΛ- αυτές οι τεράστιες ποσότητες από μπάζα.

Όποιος θελήσει να φτάσει στη χωματερή από στεριάς, το θέαμα των σκουπιδιών δεν του προξενεί μεγάλη εντύπωση. Ο χώρος πριν και μετά, προκαταλαμβάνει τον επισκέπτη… Από τη θάλασσα όμως δεν είναι το ίδιο. Το μυαλό είναι καθαρό. Έτσι, μόλις αντικρίσεις τη χωματερή, είναι σαν να δέχεσαι ένα δυνατό χαστούκι.

Ακόμα κι εκείνο το κομμάτι, δίπλα στη μαρίνα που έχει αναπλαστεί, παρότι φαίνεται καταπράσινο δείχνει πως κάτι δεν έχει γίνει καλά. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις τι έχει συμβεί, προβληματίζεσαι γιατί δημιουργήθηκε αυτός λόφος, γιατί κρύψαμε τη θάλασσα;

Τα σκουπίδια μας… Αφού τα δημιουργήσουμε δεν θέλουμε να ξέρουμε τίποτα για την «τύχη» τους. Δεν ξέρω τι γίνεται αλλού, πάντως στο νησί μας έχουμε μια ιδιότυπη σχέση με τα σκουπίδια. Παράγουμε τη μέγιστη δυνατή ποσότητα, δεν ασχολούμαστε με τρόπους ανακύκλωσης. Δεν ενδιαφερόμαστε να εφαρμόσουμε τρόπους ελάττωσής τους. Αλλά έχουμε δώσει «αγώνες» ώστε να μην εναποτεθούν κοντά στα σπίτια μας, στα χωριά μας, στις κοινότητές μας. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, υπήρξαμε μάλλον τσάμπα μάγκες.

Το Κάστρο της Αγίας Μαύρας στα δεξιά μας δεσπόζει στην επιστροφή. Χρειάστηκε να πετσοκόψουμε κάποιες φωτογραφίες, ώστε να μην το ασχημαίνουν τα σκουπίδια που έχουν μαζευτεί στην ξέρα που βρίσκεται μέσα στο δίαυλο.

Το καρνάγιο της Λευκάδας.

Το παραλιακό μέτωπο της πόλης λουσμένο στο φως και τον ήλιο.