HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΓια τα τραπεζοκαθίσματα και όχι μόνο

Για τα τραπεζοκαθίσματα και όχι μόνο

Δυο σημερινά και πολύ ενδιαφέροντα σχόλια από το facebook, ήταν το έναυσμα για όσο η ίδια παρακάτω θα προσθέσω.

Γράφει ο Σπύρος Πολίτης: «H κατάσταση από την πλατεία ως τη παραλία στην κεντρική αγορά είναι απαράδεκτη. Για να περάσεις ανάμεσα στις καρέκλες των επιχειρηματιών (;) και να φτάσεις στο προορισμό σου ή να περπατήσεις ελεύθερα, πρέπει να είσαι πρωταθλητής της ενόργανης γυμναστικής.

Ούτε νόμος τους πιάνει, ούτε μέτρο έχουν στις ενέργειές τους. Ειδικά στο «κάρμα» περνάς ένας-ένας και τρακάρεις με τον αντιθέτως ερχόμενο. Αν δε κάποιος σταματήσει να μιλήσει με κάποιον από τους καθήμενους τότε η σχηματιζόμενη ουρά θυμίζει ουρά ΙΚΑ. Είναι ντροπή αυτοί να λέγονται επαγγελματίες και επιχειρηματίες.

Και βέβαια η δυτική παραλία πάλι δεν έχει κόσμο, αν και πεζοδρομημένη από σήμερα όπως είδα. Άρα κύριε βουλευτά δεν έφταιγε ο λιμενάρχης… Η ουσία όμως παραμένει η ασυδοσία των δήθεν καταστηματαρχών. Η ανάρτηση δεν αφορά όλους βέβαια…»

46

Το σχόλιο του Κώστα Γράψα: «Είναι απαραίτητο να είναι γνωστοί οι νόμοι. Τι δικαιώματα κατάληψης χώρων έχουν τα μαγαζιά, τι δικαιώματα παραχώρησης-ενοικίασης ΔΗΜΟΣΙΩΝ χώρων έχει ο Δήμος και τι δικαιώματα έχουν οι πολίτες. Τα δύο πρώτα έχουν μεγεθυνθεί, πιθανότατα ξεπερνώντας τα από το νόμο επιτρεπόμενα.

Οι χρήσεις του δημόσιου χώρου δεν προβλέπεται να καθορίζονται με αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων που αλλοιώνουν σχέδια πόλης και τη λειτουργία μιας κοινωνίας. Η παράβλεψη των παραπάνω όμως -και τελικά η ανομία- ίσως βολεύει και τα δημοτικά συμβούλια και τους μαγαζάτορες, εις βάρος πάντα όσων δεν έχουν εξουσία, των πολλών απλών πολιτών δηλαδή.

Όσο για το επίπεδο του τουριστικού προϊόντος που μια τέτοια κατάσταση υποστηρίζει…..ας αναρωτηθεί ο καθένας μας. Μακάρι να βελτιωθούμε τώρα που ο κόσμος νοιώθει ότι υπάρχει ελπίδα.»

Ο κ. Πολίτης προς τιμή του κατακαλόκαιρο θίγει το πρόβλημα και ο κ. Γράψας προσθέτει στη συζήτηση τρεις παραμέτρους, που δεν τις ακούμε συχνά: «Τι δικαιώματα κατάληψης χώρων έχουν τα μαγαζιά, τι δικαιώματα παραχώρησης-ενοικίασης ΔΗΜΟΣΙΩΝ χώρων έχει ο Δήμος και τι δικαιώματα έχουν οι πολίτες». Σε ότι αφορά το τρίτο, πρώτη φορά το βλέπω δημόσια διατυπωμένο. Η κρατούσα τουλάχιστον αντίληψη μέχρι τώρα, ήταν ότι κάθε καλοκαίρι δεν μιλάμε, δεν θίγουμε το πρόβλημα, δυο μήνες είναι θα περάσουν, τώρα περιμένουν να δουλέψουν κάποιοι, κ.λ.π.

Ξεκινάω ανάποδα με μια διαπίστωση: Η κατάσταση που επικρατεί σε μέρος της αγοράς με τα τραπεζοκαθίσματα κάθε καλοκαίρι και στην Άγγελου Σικελιανού χειμώνα καλοκαίρι δείχνουν το επίπεδο της παιδείας και του πολιτισμού μας.

45

Η οδός Άγγελου Σικελιανού είναι όλο το χρόνο αποκλεισμένη για τους πολίτες και επισκέπτες του νησιού. Μην ξεχνάμε πως το πεζοδρόμιο της από τη μεριά της θάλασσας χειμώνα καλοκαίρι είναι απροσπέλαστο. Το καλοκαίρι από τα τραπεζοκαθίσματα των επιχειρήσεων και τους υπόλοιπους έξι μήνες -όταν αυτά μαζεύονται- μετατρέπεται σε ένα τεράστιο χώρο πάρκινγκ από μας τους πολίτες, με την ανοχή των αρχών.

Ο δρόμος είναι δίπλα στο κανάλι, στην είσοδο της πόλης, είναι κατά κάποιο τρόπο η «βιτρίνα» μας κι όμως δείχνει, ιδιαίτερα το χειμώνα, μια τριτοκοσμική εικόνα. Στερεί τη δυνατότητα στους πολίτες να περπατήσουν δίπλα στο κανάλι, σε ηλικιωμένους να καθίσουν στα παγκάκια – έχουν σχεδόν όλα εξαφανιστεί.

Η περίπτωση της Άγγελου Σικελιανού χειμώνα καλοκαίρι και μέρους της αγοράς το καλοκαίρι περιλαμβάνει όλα τα ελαττώματα του νησιού μας.

Τον καλοκαιρινό «επιχειρηματία της βραδιάς» που κλείνοντας το δρόμο στρέφεται ο ίδιος εναντίον των μεσοπρόθεσμων συμφερόντων του. Τον πολίτη που πίνει το καφεδάκι του στου «ξαπλόπουλου»* και έχει και την κούρσα του αραγμένη στην ακτίνα των ματιών του. Που δεν έχει μάθει να τηρεί τους νόμους, να σέβεται το δημόσιο χώρο καθώς και τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων. Αύριο αν γίνει επιχειρηματίας, με την ίδια ευκολία θα αυθαιρετήσει στο δρόμο, αφού κανένας μέχρι τώρα δεν τον σταμάτησε.

Περιλαμβάνει ακόμα το κράτος και τη διοίκηση σε όλες τις εκφάνσεις τους.

Διαχρονικά οι άρχοντες του νησιού μη θέλοντας να κακοκαρδίσουν κανέναν δεν συνέτισαν όσες «επιχειρήσεις» αυθαιρετούν, σε βάρος των συμφερόντων των υπολοίπων νομοταγών. Ο θόρυβος, η φασαρία, τα τραπέζια στη μέση του δρόμου, έχουν πάψει προ πολλού να προσελκύουν την ποιότητα. Μόνο σε κάτι «Βαλκάνιους» αρέσουν ακόμα. Ο καθένας απ’ αυτούς και όλοι μας, είμαστε η εικόνα του νησιού προς τα έξω.

Χαϊδεύοντας και μη εφαρμόζοντας τους νόμους σε όσους μετατρέπουν το δρόμο σε πάρκινγκ, συνεχίζουν την λαϊκίστικη ταχτική, που θέλει τους πολίτες πάντα «αθώους» και μονίμως θύματα. Η έννοια της προσωπικής ευθύνης προϋποθέτει «ενήλικες» και «ώριμους» πολίτες, άρα όχι χειραγωγούμενους.

Βιολέττα Σάντα

* Έτσι αποκαλούν οι νεαροί κατάστημα της παραλίας

Προηγουμενο αρθρο
Με μεγάλη επιτυχία η παράσταση της όπερας «Διδώ & Αινείας»
Επομενο αρθρο
Συναυλία - αφιέρωμα για το Βασίλη Τσιτσάνη στον Αλέξανδρο

1 Σχόλιο

  1. Κ.Γράψας
    21 Ιουλίου 2014 at 00:38 — Απάντηση

    Επί δημαρχίας Φέτση κατατέθηκε στην Αρχιτεκτονική Επιτροπή Λευκάδας αίτηση για έγκριση του σχεδίου της πέργκολας έξω από τα καταστήματα της Σικιελιανού. Η Επιτροπή έθεσε ως προυπόθεση για έγκριση της κατάληψης του δημόσιου χώρου με τη συγκεκριμένη πέργκολα, την κατάθεση ολοκληρωμένου σχεδίου της Σικιελλιανού στο οποίο θα προβλέπεται η κυκλοφορία των πεζών. Περαιτέρω και συγκεκριμένη πρόσθετη προυπόθεση για την έγκριση της πέργκολας ήταν η απελευθέρωση του πεζοδρομίου στην πλευρά της θάλασσας.

    Η απάντηση του Δήμου ήταν ότι δεν έχει δικαιοδοσία στην πλευρά της θάλασσας. Η Αρχιτεκτονική Επιτροπή επανέλαβε το αίτημά της ως μοναδική προυπόθεση έγκρισης της κατάληψης του δημόσιου χώρου μπροστά από τα Λευκαδίτικα κτήρια στην πρόσοψη της πόλης μας.

    Μετά από δύο εβδομάδες ο Δήμος Λευκάδας παρουσίασε στην Αρχιτεκτονική Επιτροπή ολοκληρωμένο τοπογραφικό σχέδιο, υπογεγραμμένο και από το Δήμο και από το Λιμενικό Ταμείο (συνυπογραφή) στο οποίο το πεζοδρόμιο προς τη θάλασσα απελευθερώνεται με τη μεταφορά των τραπεζοκαθισμάτων 3 μέτρα προς το δρόμο.
    Η Αρχιτεκτονική Επιτροπή ενέκρινε ΤΟ ΟΛΟ σχέδιο που περιλάμβανε και τις πέργκολες. Επιπροσθέτως απαιτούσε: κάθε κατάστημα να καταθέτει το σχέδιο της πέργολάς του, ΜΑΖΙ με το σχέδιο του δρόμου μέχρι και τη θάλασσα έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η απελευθέρωση του πεζοδρομίου στη θάλασσα σε κάθε επί μέρους περίπτωση.

    Στη συνέχεια:

    Η έγκριση αυτή χρησιμοποιήθηκε από τις Αρχές για την εικονική νομιμοποίηση των περγκολών (κατάληψη δημόσιου χώρου με σταθερές μόνιμες κατασκευές) μπροστά από τα κτήρια, ενώ η απόφαση για απελευθέρωση του πεζοδρομίου της θάλασσας ποτέ δεν εφαρμόσθηκε (μάλιστα αποκρύπτεται μέχρι και σήμερα) παρόλλο που αποτελούσε τη μόνη και βασική προυπόθεση έγκρισης των περγκολών στο δημόσιο χώρο.

    Στη συνέχεια, οι μαγαζάτορες κατέθεταν στην Αρχιτεκτονική Επιτροπή σχέδια της πέργολας ΧΩΡΙΣ να περιλαμβάνουν την πλευρά της θάλασσας όπως προβλεπόταν.

    Αργότερα τα σχέδια αυτά τα κατέθετε η τεχνική υπηρεσία του Δήμου.

    Έτσι φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση ακυρώνοντας την Επιτροπή των Αρχιτεκτόνων και τις προυποθέσεις που έθεσε, με συνέργεια όλων των παραγόντων και τις Αρχών που προστατεύουν τα δικαιώματα των πολιτών.

    Αυτή είναι η κοινωνία μας, αυτή και η ιστορία μας στο συγκεκριμένο θέμα. Το μόνο ελπιδοφόρο είναι ότι οι συνθήκες που οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση και ο ρόλος των εμπλεκομένων αποκρύπτονται, πράγμα που σημαίνει ότι τουλάχιστον αναγνωρίζονται οι ευθύνες που πιθανώς υπάρχουν (αν όχι ο δόλος), τουλάχιστον στη συνείδηση όσων είχαν ρόλο στη διαδικασία.

    http://kgrapsas.blogspot.gr/2011/07/blog-post.html

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.