Είναι τέτοιο το κάλλος του τοπίου εκεί πάνω στο Βουνί που νοιώθω σαν να ξαναγεννιέμαι!
Είναι τέτοιο το κάλλος του τοπίου εκεί πάνω στο Βουνί, στο οροπέδιο της Εγκλουβής που κάθε φορά που ανηφορίζω νοιώθω σαν να ξαναγεννιέμαι! Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στα νεανικά μου βιώματα. Τέτοια μαγεία νοιώθω και σε ένα άλλο μέρος της Λευκάδας, στο ακρωτήρι της Νηράς – με τον πανύψηλο φάρο του – που εισχωρεί βαθειά στη θάλασσα…
Τα δυο μέρη έχουν τις ιδιαίτερες ομορφιές τους, το ένα ψηλά στην σκέπη του Νησιού, «να συνομιλεί με τον Θεό» και το άλλο χαμηλά στη ρίζα του, να ανεμοδέρνεται απ’ την αγριεμένη θάλασσα που κατά την παράδοση δέχτηκε στην αγκαλιά της την Σαπφώ που έπεσε απ’ τα πανύψηλα βράχια για έναν έρωτα χωρίς ελπίδα.
Πέραν του κάλλους όμως έχουν και μιαν ομοιότητα. Την ιερότητα της παρθενίας, αφού ο άνθρωπος με την λελογισμένη παρουσία του και τις ήπιες αγροτοκτηνοτροφικές του δραστηριότητες σεβάστηκε την φύση και συνυπήρξε αρμονικά μαζί της, για αιώνες.
Κι έτσι να μείνει, αυτές οι αγροκτηνοτροφικές δραστηριότητες να συνεχίσουν εσαεί, να μην επιτραπούν άλλες χρήσεις ασύμβατες, να μην γίνουν τα χωράφια οικόπεδα.
Το χρωστάμε στους προγόνους, σε μας τους ίδιους, στους επισκέπτες μας! Εκεί είναι η ψυχή μας.
Δυο ξένες γυναίκες, ερωτευμένες με το Βουνί, το ανέδειξαν και το υπερασπίστηκαν με πάθος. Η φωτογράφος Ελεωνόρα Φιόρου, που με την δουλειά της – κυρίως με την ταινία της «Tο οροπέδιο της Εγκλουβής, κωδικός: ILL239» που συχνά προβάλετε από την τηλεόραση – έδωσε δημοσιότητα στο χωριό και ώθηση στην μοναδικής ποιότητας παραγόμενη φακή του. Δες [εδώ].
Η Μάρω Αποστόλου, αρχιτέκτων, καθηγήτρια της Αρχιτεκτονικής Σχολής Αθηνών που έκανε προσωπική της υπόθεση την προστασία του πυρήνα του οροπεδίου (όπως έπραξε και για την προστασία του μοναδικού αιωνόβιου βελανιδοδάσους του όρους Σκάροι Λευκάδας, εξ όσων γνωρίζω!…). Δες [εδώ]
Η συνεισφορά της ανεκτίμητη στην ανακήρυξη του χώρου, πέριξ του αγίου Δονάτου, ως Μνημείου Νεοτέρων Χρόνων, από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο του Υπουργείου Πολιτισμού!
Έστω και αργά, αναγνωρίζουμε την αξία της προσφοράς τους στο χωριό μας αφού, αν μη τι άλλο, το έργο τους μας εφοδίασε με επιχειρήματα ώστε να αποκρούσουμε αποτελεσματικά την επίθεση του Δήμου Λευκάδας που ήθελε την δημιουργία ΧΥΤΥ στο οροπέδιο!…
Ιούλιος 2016,
Κώστας Κούρτης
The Author All posts
1 Σχόλιο
Τα προτάγματα της κάθε επιστήμης, δεν μπορεί παρά να εξυπακούουν στην τελεσμένη εντελέχεια του λόγου , όπως αυτός διαρθρώνεται γηγενώς για κάθε τόπο ( με τις λέξεις του τόπου- τοπίου).
Η χρήση γενικευμένων όρων κανονιστικής αποδοχής διεθνικά, δεν μπορεί να αποδώσει το υπάρχειν , το είναι και το δυνάμει , για κάθε τόπο- βίωμα τόπου.
Η γεννεαλογική εξελικτική του κάθε τόπου διαμορφώνει και το επικοινωνιακό- με λέξεις και όρους- του ίδιου του τόπου-τοπίου.
Η καθηγήτρια της τεκτονικής ( ευρύτερος όρος της αρχι-τεκτονικής) Κα Αποστόλου, στο έργο της και παρακαταθήκη για τον τόπο και την ίδια την τεκτονική εξέλιξη, δεν ενέδωσε στην χρήση της γενικευμένης επιστημονικής ορολογίας για την περιγραφή και απόδοση του τόπου-τοπίου της Λευκάδος . Ενετρύφησε στην εννοιολογία και την ολότητα των συνειρμών εξελικτικά που έσυραν και σύρουν οι λέξεις – οι ” ντόπιες” ( απ τον τόπο- τοπίο- ).
Οι μελέτες της- ως και εκδοτική συγγραφική προσπάθεια – σχετικά με τους οικισμούς της Λευκάδος, οι προτάσεις της – αντανάκλαση και της επιστημονικής της προείδιας – δεν είναι παρά η κυρωμένη ιστορικά απόδειξη , ότι και στην επιστήμη και στην ολοποιητική πλατιά ορολογία της, η αναφορά στο διεθνικό ( ως κυρωμένο αιτιακά) απαιτεί την εκκίνηση από το τοπικό και Εθνικό.
Οι μελέτες της Κας Αποστόλου, αποτελούν και συνιστούν απαραίτητο επιστημονικό και επιστημολογικό υπόβαθρο για τον στοχασμό και τις όποιες τεκτονικές προτάσεις για την Νήσο.
Αν για χρόνια , αυτές οι μελέτες ελήφθησαν υπ όψιν ή εισακούσθησαν από φορείς και ιδιώτες, είναι το ζητούμενο.