Είσθε δικοί μας άνθρωποι, είμαστε δικοί σας άνθρωποι

(Το παρακάτω κείμενο – καλωσόρισμα, αναγνώστηκε την Παρασκευή 17 Απριλίου από τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεράσιμο Ζαμπέλη, στη Μητρόπολη Λευκάδας, στην εορταστική τελετή που έγινε με την αδελφοποιημένη πόλη της Γαλλίας Leucate.)

Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση σας υποδεχόμαστε αδελφοί μου, σήμερα εδώ στην μικρή μας Ορθόδοξη Ενορία.

Έρχεσθε από μακριά, βαρύτιμα φορτωμένοι με μια θαυμαστή παράδοση και ιστορία. Στις πολύτιμες και αθέατες αποσκευές σας φέρνετε την ανάσα και το αθώρητο ψυχικό μεγαλείο των αείμνηστων προγόνων μας Λευκαδίων, οι οποίοι, προσπερνώντες την ανεμοθύελλα της ιστορίας και τρεφόμενοι με το ιερό πάθος της επιβίωσης, έφθασαν στην περιοχή σας και ρίχνοντες άγκυρα ζωής ξεκίνησαν το χτίσιμο της Leucate.

«Διέπλευσαν» την Μεσόγειο τερματίζοντες το οικουμενικό τους ταξίδι στη νότια άκρη της Γαλλικής γης, όπου η φύση «δε λέγεται, μα τραγουδιέται μόνο» γιατί είναι «μάγεμα και ομορφιά και χάρη». Η παρουσία σας σήμερα εδώ γκρεμίζει τα «τείχη» και την απόσταση του χρόνου. Σμίγει μυστικά τις καρδιές. Ανανεώνει λυτρωτικά τις ψυχές. Εξάλλου, εμείς σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί ζούμε το συγκλονιστικό ρίγος της Ενότητας κάτω από το ζωηφόρο πνεύμα της αγάπης του Αναστημένου Θεανθρώπου. Και παραμένοντες αμόλευτα σταθεροί στην πίστη –(μη κινούντες από το χρέος), κατά τον Έλληνα Αλεξανδρινό ποιητή, – υπηρετούμε την Αλήθεια και την Ελευθερία Του Θεανθρώπου και του ανθρώπου.

Ταυτόχρονα όμως, αυτή η παρουσία σας, ανανεώνει τους δεσμούς, που έχουμε από χρονιά διαμορφώσει – ο Δήμος σας και η Ενορία μας. Δεσμούς ιερούς σφυριλατημένους στο αθόλωτο και δημιουργικό πνεύμα της συναντίληψης και της συν – κοινωνίας. Θυμόμαστε … Κι είναι έντονα τα σκηρτιματα της θύμησης χαραγμένα στις άτυπες μεμβράνες των ψυχών μας, θυμόμαστε, λοιπόν, πως, όταν μας συνοδέψατε στην ακροθαλασσιά της όμορφης περιοχής σας και μας προσκαλέσατε φιλάδελφα να απολαύσουμε το ιερό μυστήριο της αμόλευτης ομορφιάς εκείνου του χώρου. Να ζήσουμε τα αποτυπώματα των θείων δακτύλων, όπως αυτά αποκαλύπτονται στην περιοχή σας, και βρισκόμενοι απέναντι στο πέλαγος, το οποίο μας προσέφερε ερεθίσματα να διαπεράσουμε την ομίχλη της απόστασης, που καλύπτει τη μυρωμένη Μεσόγειο με την Λευκάδα. Να σμικρύνουμε την ένταση της ιστορίας και να ζήσουμε το απαλό θρόισμα της ανάσας των προγόνων μας, που αιώνες μακρινούς από μας έστησαν την Leucate, νοιώσαμε έντονο το ρίγος ενός συγκλονιστικού ανταμώματος.

Ανάμεσα στο φυσικό μύρο των σχοίνων και του αμάραντου, το μεθυστικό άρωμα της μυρτιάς και των ανθισμένων αγριόχορτων, στης πέτρας την κοφτερή παρουσία και του λιγοστού χώματος την αγκαλιά, βλέπαμε την πιστή αντιγραφή του δικού μας χώρου, της Λευκάδας.

Κι άθελά μας ακούγαμε τον χαροποιό ανασασμό των Λευκαδίων προγόνων μας να επικροτούν και αποδέχονται έτσι τούτο το ευλογημένο συναπάντημα. Το αντάμωμα της ελπίδας, που καταργεί τις αποστάσεις, διορθώνει ιστορικές ραγισματιές, ενώνει ανθρώπους και γιγαντώνει φιλάδελφα κοινωνίες.

Σήμερα σας υποδεχόμαστε εδώ, σ αυτό τον μικρό θύλακα Ορθόδοξης ζωής, την τοπική μας εκκλησία και την ενορία μας επιβεβαιώνοντας τους ακατάλυτους ιστορικούς δεσμούς, Δεσμούς αίματος και πνεύματος, από το μακρινό χθες μέχρι το πληγωτικό σήμερα.

Είσθε δικοί μας άνθρωποι, είμαστε δικοί σας άνθρωποι. Γι’ αυτό τούτη η συνάντηση απόψε μας συγκινεί ιδιαίτερα και μας χαροποιεί αληθινά.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις καρδιές μας να αιματώσουν τις υπάρξεις μας με το Φιλάδελφο και φιλόχριστο πνεύμα της αγάπης. Και σήμερα, μεγάλες ώρες για την Χριστιανοσύνη, ας αναφωνήσουμε τολμηρά και ενωτικά το διαχρονικό διάγγελμα:

Χριστός Ανέστη
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος.