Είχα τ’ όνειρό μου, το ποδήλατό μου

Ένα παλιό ποδήλατο μάρκας μάλλον BISMARCK είναι ακουμπισμένο στο παγκάκι της παραλιακής οδού Αγγέλου Σικελιανού. Περιμένει τον ιδιοκτήτη του να τελειώσει το σενάρισμα της βάρκας του, για να τον μεταφέρει στο σπίτι.

Το BISMARCK είναι το πιο γνωστό ποδήλατο στην μεταπολεμική Ελλάδα. Απλή, στιβαρή, γερμανική κατασκευή, με καλή ποιότητα κύλισης. Εταιρεία κατασκευής είναι η Goricke μία από τις πιο παλιές γερμανικές εταιρίες (από το 1874), και υπάρχει μέχρι σήμερα.

Τα ποδήλατα για να τα κυκλοφορεί κάποιος τα παλαιότερα χρόνια έπρεπε να έχει άδεια κυκλοφορίας και πινακίδα που παραλάμβανε από την αστυνομία και επαρκή φωτισμό. Η υποχρέωση έκδοσης άδειας κυκλοφορίας ποδηλάτου αδράνησε στα μέσα του ’70 και το 2008 καταργήθηκε.

Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ’ αδύνατο
κρατάω στο χέρι το κλειδί
πιάνω το τιμόνι ο σφυγμός μου δυναμώνει
το έργο κάπου το `χω ξαναδεί

Ήμουν μικρό παιδάκι με καθαρή καρδιά
είχα τ’ όνειρό μου, το ποδήλατό μου
κι όλα έμοιαζαν σωστά
έγινα δεκάξι, κι όλα ήταν εντάξει
είχα μια ζωή μπροστά

Το ποδήλατό μου, ήταν πάντοτε δικό μου
και με πήγαινε πολύ μακριά
μέσα στη Σαχάρα, σαν την πιο βαθιά λαχτάρα
μ’ οδηγούσε πέρα απ’ τη χαρά

Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ’ την αρχή
Φόρτσα στο πεντάλι, να `ρθουνε κι οι άλλοι
πάμε για ορθοπεταλιές
τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας
ξέρουν από ανηφοριές

Στίχοι: Άρης Δαβαράκης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Τραγούδι: Κώστας Μακεδόνας