Εμπρός για την νέα Αλλαγή

Γράφει ο Φίλιππος Βουκελάτος*

Δε νομίζω πως χρειάζεται να είναι κανείς ο Κέυνς, για να διαπιστώσει πως η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, οδήγησε σε μια πρωτόγνωρη οικονομική ασφυξία επιχειρήσεις και νοικοκυριά, η οποία με τη σειρά της ανέδειξε τις δραματικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η συσσώρευση του πλούτου σε τέτοιες συνθήκες, πάνω στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.

Συνεπώς για τους σοβαρούς καπιταλιστές, πόσο δε μάλλον για τους σοσιαλιστές, η πρώτη άσκηση που θα έπρεπε να δοκιμάσουν να λύσουν, αφορά κυρίως στην διαδικασία ουσιαστικού εξορθολογισμού της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος. Βασικός στόχος όλων θα έπρεπε να είναι, να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, το χάος και τη διάλυση.

Πώς όμως μπορούμε να συγκρατήσουμε σε αυτές τις οικονομικές συνθήκες, την πτωτική βουτιά του εμπορίου και της οικονομικής δραστηριότητας εν γένει;

Η υποτονική κυκλοφορία του χρήματος είναι αναμφίβολα, η βασική αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι το χρήμα ολοένα και εξαφανίζεται από τα χέρια των πολιτών και μαζεύεται στα χέρια λίγων που το συσσωρεύουν και οι οποίοι δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά, στο βαθμό που κανονικά θα έπρεπε.

Αυτό συμβαίνει γιατί οι κυβερνήσεις, αντί να νομοθετούν προς όφελος των πολιτών και της οικονομίας, νομοθετούν προς όφελος των υπό κατάρρευση τραπεζών.

Η απλή λογική λέει, πως όσο περισσότερο χρήμα έχουν, όσο περισσότεροι άνθρωποί γίνεται, υπό την προϋπόθεση ότι το κυκλοφορούν συνεχώς, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει μια κοινωνία να γνωρίσει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.

Άρα, λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη διάφορες προτάσεις που έχουν είδη πέσει στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου και που στόχο έχουν τον εξορθολογισμό του συστήματος, όπως λ.χ. η κατάργηση των offshore, η κατάργηση των διάφορων ειδών απορρήτων, η ονομαστικοποίηση των μετοχών μέχρι φυσικού προσώπου, η πλήρης διαφάνεια στην κίνηση των κεφαλαίων μεταξύ κρατών κλπ, υπάρχει ακόμα μία, την οποία θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω, εντελώς επαναστατική:

Την αντικατάσταση όλων των νομισμάτων που κυκλοφορούν παγκοσμίως με καινούργια, πάνω στα οποία θα αναγράφεται αφενός η ημερομηνία λήξης χρήσης τους, αφετέρου η αξία τους να υπάρχει πρόβλεψη να μειώνεται προοδευτικά, μέχρι που θα μηδενίζεται εντελώς, όσο θα καθυστερούμε να τα ξοδέψουμε.

Προτείνεται δηλαδή μια διαδικασία αντίθετη στον τοκισμό, η οποία θα επιτρέπει στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.

Και όταν λέμε ότι το χρήμα κυκλοφορεί συνεχώς, αυτό σημαίνει εκτεταμένο πρόγραμμα επενδύσεων, τόσο από το δημόσιο, όσο και από τον ιδιωτικό τομέα, αξιοπρεπή εργασία για όλους, εξάλειψη της φτώχιας, κοινωνική ευημερία.

Αυτή ναι, θα ήταν μια ΑΛΛΑΓΗ! Για να γίνει όμως αυτή η ΑΛΛΑΓΗ, θα πρέπει να πειστεί αυτός που τυπώνει το χρήμα. Αυτοί που θα μπορούσαν να τον πείσουν είναι, είτε το πολιτικό προσωπικό της κάθε χώρας, είτε εν’ τέλει, ο ίδιος ο κυρίαρχος (;) λαός.

*Ο Φίλιππος Βουκελάτος είναι Τεχνολόγος Τροφίμων, με πολυετή εργασιακή εμπειρία στη βιομηχανία γάλακτος.