Η άσπρη άμμος της Λευκάδας και το μαύρο μας το χάλι

Στο Δημοτικό Συμβούλιο στις 20/7 ο καθηγητής του Α.Π.Θ κ. Θεοφάνης Καραμπάς μας παρουσίασε ακτομηχανική μελέτη για την αποκατάσταση και προστασία της διαβρωμένης ακτής του Αη Γιάννη.

Με απλά λόγια η μελέτη προβλέπει, μετά τον εμπλουτισμό της παραλίας με άμμο, την κατασκευή τριών κυματοθραυστών οι οποίοι θα προστατεύουν την άμμο. Η μέθοδος όπως ανέφερε ο καθηγητής, είναι ήπια και δεν αποτελεί βίαιη παρέμβαση στο περιβάλλον. Το κόστος κατασκευής υπολογίζεται στα 3 εκατομμύρια ευρώ. Η μελέτη έτυχε κοινής αποδοχής.

Μια χαρά τα είπε ο καθηγητής. Στη χώρα μας όμως μέχρι μια μελέτη να γίνει έργο, απαιτούνται πολλά – πολλά χρόνια. Αν λοιπόν τοποθετηθεί η άμμος στον Αη Γιάννη, μέχρι να γίνει -αν ποτέ γίνει το έργο της προστασίας- δεν θα υπάρχει άμμος για να προστατεύσει! Θα έχει μετακινηθεί και το χειρότερο δεν θα υπάρχει πλέον άλλη ποσότητα να μεταφερθεί. Ο τροφοδότης του νησιού, η αμμόγλωσσα, με τα έργα που ήδη γίνονται, θα έχει στερέψει.

Η συζήτηση για την ακτομηχανική μελέτη του Αη Γιάννη έγινε επίσης αφορμή, να διευκρινιστούν και να ακουστούν στο Δ.Σ. αρκετά ακόμα ενδιαφέροντα πράγματα.

Σε παρέμβασή του ο μηχανικός του Δήμου Θωμάς Κατωπόδης, δήλωσε πως από το 2006 υπάρχει μελέτη στα γραφεία του Δήμου παρόμοια με τη σημερινή, που αφορούσε όλες τις διαβρωμένες ακτές. Για τον Αη Γιάννη (υπήρχε μελέτη εφαρμογής) που προέβλεπε την κατασκευή εφτά, αντί τριών υφάλων.

Αυτά τα νέα δεδομένα αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο όσα κατά καιρούς έχουμε υπογραμμίσει. Το έργο διάνοιξης του διαύλου έγινε στο γόνατο, όχι μόνο από τους τεχνικούς αλλά και από τους αιρετούς. Χάσαμε μια μοναδική ευκαιρία να κάνουμε δυο έργα ταυτόχρονα, τη διάνοιξη του διαύλου και το έργο του εμπλουτισμού και της προστασίας από τη διάβρωση μιας από τις καλύτερες παραλίες του νησιού, αυτής του Αη Γιάννη.

Οι μελέτες για το έργο της διάνοιξης του διαύλου και όλες οι προεργασίες, πήραν πολλά χρόνια. Πέρασαν από πολλά «μάτια», τεχνικών και αιρετών. Κανένας όμως -όπως αποδείχτηκε- δεν διέθετε τον κοινό νου, να αναρωτηθεί τι θα γινόταν το υλικό που θα έβγαινε από την αμμόγλωσσα, δηλαδή η άμμος, και να συνδυάσει τα δυο έργα.

Αλλά ο παραλογισμός συνεχίστηκε μέχρι πρόσφατα. Η σύμβαση του έργου που αφορά το δίαυλο με την κατασκευάστρια εταιρεία, υπογράφτηκε από την Περιφέρεια με τυμπανοκρουσίες, τον Σεπτέμβρη του 2013. Το έργο ξεκίνησε με έξι μήνες καθυστέρηση, τον Φλεβάρη του 2014. Αυτούς τους έξι μήνες που τα σαΐνια έψαχναν μέρος να τοποθετήσουν την άμμο, πάλι δεν σκέφτηκαν την υπάρχουσα μελέτη ώστε τουλάχιστον να μεταφερθεί η άμμος κατευθείαν στις ακτές, χωρίς δηλαδή κόστος.

Έτσι λοιπόν καταστρέψαμε και καταπλακώσαμε με άμμο μια από τις καλύτερες παραλίες, δημιουργήσαμε ένα τεράστιο αισθητικό πρόβλημα στην είσοδο του νησιού, καταστρέψαμε τη χλωρίδα στην περιοχή των Μύλων, και πρέπει να πληρώσουμε επί πλέον για τη μεταφορά της άμμου, με αβέβαιο μέλλον.

Η άμμος που είναι συσσωρευμένη στο Κάστρο και απλωμένη στους Μύλους χρειάζεται 200,000 ευρώ για να μεταφερθεί. Ακόμα όμως και αν τα χρήματα βρεθούν, η άμμος σε λίγα χρόνια θα κάνει… φτερά από τον Αη Γιάννη, αφού δεν θα συνοδεύεται από άλλο έργο προστασίας! Η άμμος δεν μένει περισσότερο από δυο χρόνια. Το γνωρίζουν καλά, όσοι θυμούνται την τελευταία φορά που έγινε εμπλουτισμός της παραλίας του Αη Γιάννη το 2000 (;) . Τότε που η αμμόγλωσσα «άδειαζε» σε τακτά χρονικά διαστήματα με φυσικό τρόπο, από τη «φαγάνα», όπως τη λέγαμε.

Κάπως έτσι γίνονται τα έργα στην Ελλάδα. Κάπως έτσι δουλεύει το κράτος, κάπως έτσι πετάγονται χρήματα. Κάπως έτσι υπάρχουν πολλές υπηρεσίες, πολλοί αρμόδιοι, για να μην βρίσκουμε άκρη, για να μην καταλογίζονται ευθύνες. Κανένας δεν ήξερε, γιατί ο Δήμος είναι χωριστό κράτος από την Περιφέρεια, γιατί η Περιφέρεια δεν ήξερε και δεν ρώτησε το Δήμο, γιατί… γιατί… Κάπως έτσι βγαίνουν όλοι λάδι.

Θα τιμωρηθεί κάποιος από τους υπευθύνους, θα αποδοθούν ευθύνες σε όσους δεν χειρίστηκαν ορθά την εναπόθεση της εξορυγμένης άμμου; ρώτησε το Δημοτικό Συμβούλιο κάποιος πολίτης, περισσότερες από μια φορές. Απάντηση δεν πήρε.

Βιολέττα Σάντα