Η Αιξ της Προβηγκίας: Με άρωμα λεβάντας

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Την Aix en Provence την άκουγα συχνά απο τον καθηγητή μας της Πολιτικής Επιστήμης κ. Μεταξά, ο οποίος είχε σπουδάσει εκεί και ήρθε κομψευόμενος στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας με τα φουλάρια και τα μπλέιζερς μεταφέροντας κλίμα της μεσημβρινής Γαλλίας.

Παραδόξως, έβρεχε στο μιντί (τη Μεσημβρία δηλαδή) κι εμείς πλανηθήκαμε στην πόλη της κλασικής ομορφιάς οσφριζόμενοι τη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος με άρωμα λεβάντας. Γιατί ως γνωστόν στους κάμπους της Προβηγκίας κυματίζουν οι κάμποι με τις μόβ λεβάντες και φέρουν μεθυστικά αρώματα στην πόλη.

Απο τις πολλές και πανέμορφες εντυπώσεις, κρατάω τη συνεχή και αδιάλειπτη παρουσία του μεγάλου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Σεζάν, ο οποίος έζησε στην πόλη και μεγαλούργησε ζωγραφίζοντας τις εξοχές της γαλλικής μεσημβρίας με αιρετικό τρόπο. Επειδή λατρεύω τα έργα του, πρέπει να πώ ότι με συγκλόνισε η πηγή της έμπνευσής του, το αχνοπράσινο τοπίο με τους μόβ ανθούς της λεβάντας, οι γεφυρούλες και οι πολύχρωμες πάλ ανατροπές σε κάθε γύρισμα του ματιού.

Επίσης, η γαλλική μπουρζουαζί με έναν αέρα παλιάς αριστοκρατείας έμεινε τυπωμένη στην καρδιά μου καθώς στους δρόμους κυκλοφορούσαν οι κυρίες με τα ταγιεράκια τους και τα Ερμές μαντήλια στους λαιμούς τους. Μια απροσποίητη κομψότητα που εναρμονίζεται με την ιστορία της Αιξ.

Τρυπώσαμε στο καφέ “Trois garcons” όπου σύχναζε ο Σεζάν με τους φίλους του και αποτίσαμε φόρο τιμής στη σοκολατερί αρτιζανάλ της Αίξ, όπου οι μυρωδιές των ζαχαρωτών και των τρουφών ροκάνιζαν τις αντιστάσεις μας.

Διασκεδάσαμε τη βόλτα στην πόλη της ήρεμης ζωής, των απαλών χρωμάτων και των συνηθειών της νωχελικής μεσημβρίας.

Α! Η Αιξ της Προβηγκίας είναι μια μεγάλη αγάπη στη Γαλλία, το καταθέτω χωρίς φόβο και πάθος!