Η Εθνική διαπαιδαγώγηση των μαθητών της Λευκάδας!
Της Καίτης Κακαβούλη
Για πάρα πολλά χρόνια τα Σχολεία της πόλης αλλά και των χωριών της Λευκάδας πριν το τέλος της Σχολικής χρονιάς συνήθιζαν να διοργανώνουν εκδηλώσεις με πρωταγωνιστές του μαθητές.
Για τα Σχολεία της πόλης οι εκδηλώσεις ελάμβαναν χώρα στο γήπεδο. Τα προγράμματα ήταν πλούσια. Περιλάμβαναν θεατρικά δρώμενα, αγωνίσματα στίβου, παραδοσιακούς χώρους. Υπήρχε μάλιστα και έπαθλο για την εμφάνιση του καλύτερου Σχολείου.
Καθιερώθηκαν με την ονομασία Γυμναστικές επιδείξεις.
Αποτελούσαν κοινωνικό γεγονός για την πόλη. Η Φιλαρμονική έδινε πάντα τον μουσικό τόνο, οι Αρχές του τόπου ήταν παρούσες και πλήθος κόσμου παρακολουθούσε τα δρώμενα.
Οι δάσκαλοι έκαναν σκληρή δουλειά. Αμέσως μετά τις γιορτές άρχιζαν τις ετοιμασίες. Διάλεγαν το θέμα και ξεκινούσαν πρόβες. Το αποτέλεσμα πάντα δικαίωνε γονείς, μαθητές και δασκάλους. Ιδιαίτερα οι μικροί μαθητές των Δημοτικών Σχολείων ήταν πάντα απολαυστικοί.
Κάπως έτσι είχε ξεκινήσει και η Σχολική χρονιά του έτους 1967. Το θέμα επιλέχτηκε πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων και ήταν ο θερισμός. Την διοργάνωση ανέλαβαν σε συνεργασία οι δυο δασκάλες Βερονίκη Ζαβερδινού και Δήμητρα Γεωργάκη – Κακαβούλη και για τα τρία Δημοτικά Σχολεία της πόλης.
Άστραφταν στον ήλιο τα ασημένια δρεπάνια από χάρμποτ των μικρών θεριστάδων. Ψάθινα καπελάκια για τα αγόρια, κοντό παντελονάκι και πουκάμισα πράσινα. Τα κορίτσια φορούσαν άσπρα μαντήλια στο κεφάλι και καρώ φούστες σε κόκκινο. Το πρόγραμμα περιλάμβανε τραγούδια και ρυθμικές κινήσεις θερισμού. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 11 Ιουνίου του 1967. Τα παιδιά ήταν χάρμα οφθαλμών και καταχειροκροτήθηκαν.
Στις 21 Απριλίου 1967, μόλις ενάμιση μήνα πριν από τις Γυμναστικές επιδείξεις, η χούντα τον συνταγματαρχών επέβαλε στρατιωτική δικτατορία, που διήρκησε μέχρι το 1974. Νομάρχης στη Λευκάδα διορίστηκε από το καθεστώς ο Αθανάσιος Τσαντιώτης.
Στις Σχολικές επιδείξεις αυτής της χρονιάς παραβρέθηκε και ο νέος Νομάρχης του νησιού.
Να ήταν τα δρεπάνια των μικρών θεριστάδων, να ήταν το κόκκινο χρώμα που κυριαρχούσε στις φούστες των κοριτσιών, να ήταν η απουσία μπλε χρώματος, μπορεί όλα να έπαιξαν ρόλο…
Δυο μέρες μετά, στις 13 Ιουνίου 1967, ο Νομάρχης συνέταξε και απέστειλε επιστολή στην οποία συνιστούσε: «σε μελλοντικές επιδείξεις να κυριαρχούν περισσότερο τα ελληνικά χρώματα και παιχνίδια για την ουσιαστική συμβολή όλων στην ορθή εθνική διαπαιδαγώγηση των ελληνοπαίδων». Την επιστολή αποστέλλει στον επιθεωρητή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, στο 1ο,2ο, και 5ο Δημοτικό Σχολείο, καθώς και σε δυο υπουργεία!
Παράλληλα κάλεσε στο γραφείο του τις δυο δασκάλες, τις οποίες επέπληξε αυστηρά για την απουσία των εθνικών χρωμάτων από τις φορεσιές των μαθητών στις Γυμναστικές επιδείξεις. Η Δήμητρα Γεωργάκη – Κακαβούλη για σχεδόν ένα χρόνο μετά, ήταν υπό παρακολούθηση. Ένας ανόητος τύπος με καμπαρτίνα την πηγαινοέφερνε μέχρι το σχολείο. Μέχρι που τον πήρε είδηση και τον… στόλισε κατάλληλα.
Σήμερα η επιστολή αυτή και οι επιπλήξεις των δασκάλων για τα «ελληνικά χρώματα», μοιάζουν επιεικώς γελοία υπόθεση. Εκείνα τα σκοτεινά όμως χρόνια, αυτό το αστείο γεγονός, θα μπορούσε να αποτελέσει σοβαρό παράπτωμα και να επιφέρει τιμωρία και διώξεις στους εκπαιδευτικούς…
Οι φωτογραφίες και οι πληροφορίες είναι της Καίτης Κακαβούλη, το κείμενο είναι της Βιολέττας Σάντα
The Author All posts
3 Σχόλια
Πολύ καλό το παραπάνω άρθρο της Συντάκτριας, στην οποία εκφράζω τα συγχαρητήρια μου. Μου θύμισε τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, που τόσο πολύ τα νοσταλγώ. Διάβασα και την επιστολή του Νομάρχη. Στην παραπάνω επιστολή δεν βλέπω κάτι το επιλήψιμο. Ίσως να είναι επιλήψιμο το ότι διορίστηκε ο Νομάρχης από την Χούντα. Ίσως. Πάντως γνώρισα ανθρώπους που διορίστη-καν από την δικτατορία σε διάφορες θέσεις και μετά την μεταπολίτευση έγιναν πάρα πολύ δημοκράτες.
Ο Νομάρχης στην επιστολή του, εκφράζει την ικανοποίησή του, συγχαίρει τις δασκάλες και τους μαθητές / τριες και συνιστά σε μελλοντικές επιδείξεις, να κυριαρχούν τα ελληνικά χρώματα και παιχνίδια, για την εθνική διαπαιδαγώγηση των ελληνοπαίδων. Απλώς συνιστά. Δεν αναφέρει τίποτε στην επιστολή του, περί Εθνοσωτήριου Επαναστάσεως ή άλλες σαχλαμάρες.
Πως γίνεται μετά να καλεί τις δυο δασκάλες και να τις επιπλήττει αυστηρά ή να τις παρακολουθεί, δεν το καταλαβαίνω. Γιατί δε επέπληξε τον Επιθεωρητή ή τους Διευθυντές των Σχολείων – που τους συγχαίρει – και που αυτοί ήταν οι υπεύθυνοι ;
Μακάρι να γινόταν Εθνική διαπαιδαγώγηση στους Ελληνό-παιδες από τότε. Δεν θα βρισκόμασταν εδώ που είμαστε τώρα. Χουντικοί, Κεντρώοι, Δεξιοί (ποιοι δεξιοί; Οι αριστεροκλείνοντες ;) και Αριστεροί τα έκαναν ανεμόμυλο.
Η Θρησκεία – Πατρίδα – Οικογένεια – Ήθη – Έθιμα – Παραδώσεις – Ελληνική Γλώσσα και πολλά άλλα που πετύχαμε με αίμα και δάκρυα, όλα σήμερα αμφισβητούνται, με αποτέλεσμα όλα να βαίνουν κακώς και ανάποδα.
Ο μακαρίτης Νομάρχης πρέπει να κριθεί από το έργο (καλό ή κακό δεν ξέρω), που άφησε πίσω του στην Λευκάδα, εκείνη την εποχή. Έφτιαξε κανένα δρόμο (πχ Λευκάδας – Σίβρου ή Λευκάδας – Πόρτο Κατσίκι) ή όχι ; Εξυπηρετούσε τους φτωχούς Λευκαδίτες ή όχι ; Ήταν αγαπητός και δίκαιος ή κέρβερος ;
Έχω ως αρχή, να κρίνω τα πάντα (ενέργειες, γεγονότα, κλπ), ανάλογα με το πνεύμα που επικρατούσε, τη εποχή που αυτά έγιναν.
Ας κοιτάξουμε λίγο το πνεύμα που επικρατούσε την εποχή εκείνη στις γειτονικές μας χώρες (Αλβανία – Βουλγαρία – Γιουγκοσλαβία – Ρουμανία κλπ), που είχαν Ηγέτες και Νομάρχες μαλάματα. Εάν ο Λαός, οι Δάσκαλοι και οι μαθη-τές, δεν παρέλαζαν με τα εθνικά τους χρώματα, ή δεν λιβάνιζαν το Κόμμα και τους ηγέτες τους, τους περίμεναν εξορίες – πολύχρονες φυλακίσεις, ίσως και ο θάνατος. Θα δούμε ότι εκεί ήταν κόλαση πραγματική και η μαύρη Χούντα των Συνταγματαρχών ήταν αρνάκι γάλακτος. Διευκρινίζω ότι διαφωνώ απολύτως με όλες τις δικτατορίες ( μαύρες – κόκ-κινες κλπ) και την ανάμιξη του Στρατού στην πολιτική της κάθε χώρας. Έχω μιλήσει όμως με εκπαιδευτικούς των χωρών αυτών, και γι αυτό τα γράφω.
Θα ήθελα παρακαλώ να μάθω –εφόσον είναι δυνατό, έτσι για την ιστορία – για τα εξής: Κάποτε ένας Νομάρχης Λευκάδας – που είχε αδυναμία στο ουίσκι όπως έμαθα- σε κάποιο χωριό της Λευκάδας, για κάποια διαφωνία που είχε με τους κατοίκους, τους απείλησε, ότι θα τους στείλει στην Γυάρο ( προφανώς για μπάνια και καθαρό αέρα). Ένας κάτοικος τότε τον κατσάδιασε, έστειλε μια επιστολή στους δικτάτορες για τα συμβάντα, και ο Νομάρχης της Χούντας σε μια εβδομάδα είχε παυτεί και έφυγε νύχτα. Μήπως ήταν ο Τσαντιώτης και ποιο ήταν το άσχημο τέλος του;
Σπουδαίο κομμάτι! Απολαυστικό! Να το διαβάσουν οι Δεξιοί μήπως και καταλάβουν γιατί η Αριστερά ιδεολογικά αλώνιζε μισό αιώνα χωρίς αντίπαλο! Έτσι είναι! Άμα βρίσκεις απέναντι σου ιδεολογικούς αντιπάλους τους “Τσαντιώτηδες”, αλωνίζεις. Γιατί ο Τσαντιώτης δεν ήταν ένας αλλά πάρα πολλοί. Και αποτελούσαν τη μεγάλη πλειοψηφία της “Εθνικόφρονος Παρατάξεως”!!!
Νονός μου ήταν ο Αθανάσιος Τσαντιώτης. (πως έγινε αυτό δεν ξέρω, χούντα γαρ…δραττόμενης της ευκαιρίας θα ρωτήσω να μάθω).
Τον είχα δει μια και μοναδική φορά στη ζωή μου. Ήμουν θυμάμαι στην έκτη δημοτικού και είχε έρθει να με γνωρίσει. Το μόνο που θυμάμαι είναι το μαύρο κοστούμι που φορούσε και τα μαύρα του γυαλιά. Όπως βλέπουμε τους χουντικούς στις ταινίες.
Δυστυχώς, είχε πολύ άσχημο τέλος.