Η ενδοχώρα : Ο Άσσος στο μανίκι της Λευκάδας

Η καθυστέρηση της τουριστικής ανάπτυξης της ενδοχώρας, ίσως αποδειχθεί τελικά ένα ατού τόσο για το μέλλον της, όσο και για το μέλλον όλου του νησιού. Οι επενδύσεις τις προηγούμενες δεκαετίες ρουφήχτηκαν στη κυριολεξία από τις παραλίες και την πόλη, αφήνοντας την ενδοχώρα σχεδόν παρθένα.

Βέβαια «τραυματικές» για το χώρο επεμβάσεις γίνανε, όπως π.χ. το οδικό δίκτυο. Έγινε μεγάλη προσπάθεια για την ασφάλτωσή του, ενώ συνάμα, το άνοιγμα και η συντήρηση μικρών αγροτικών δρόμων αφέθηκε στην ιδιωτική πρωτοβουλία (αν κοιτάξει κανείς τον χάρτη του νησιού εύκολα διαπιστώνει ότι σχεδόν όλο το δίκτυο σε τελική ανάλυση διευκολύνει κυρίως την μετάβαση από και προς τη Λευκάδα). Όπως η πληθώρα των «rooms to let» αμφίβολης προσφοράς σε κάποια απίθανα μέρη της ενδοχώρας. Υπάρχουν καταπατημένα τοπία και πεζοδρόμια, εγκαταλειμμένα κτήρια ή οικοδομές που αγνοούν την παράδοση, που «πληγώνουν» το βλέμμα του επισκέπτη.

Ωστόσο η ενδοχώρα διαθέτει ακόμα άπειρα κάλλη και απείραχτα τοπία, συνδυάζει βουνό και θάλασσα και δεν έχει χάσει εντελώς την αγροτική της παράδοση. Με καινούργιες μεθόδους καλλιέργειας, οικονόμες σε έδαφος, ενέργεια και νερό, και σε συνδυασμό με τον υπάρχοντα τουρισμό, αυτή η παράδοση μπορεί γρήγορα να γίνει ανταποδοτική.

Η ενδοχώρα προσφέρεται επίσης άριστα για όλων των ειδών αγροτουρισμού. Η πελατεία υπάρχει για αυτόν τον τουρισμό και ολοένα αυξάνεται. Συνήθως δραστηριοποιείται τους νεκρούς τουριστικούς μήνες και συμβάλει στην προέκταση της τουριστικής σεζόν.

Εδώ και λίγα χρόνια έχουν γίνει μερικές πετυχημένες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση στον Αλέξανδρο, στον Κάβαλο, στην Καρυά, στην Βασιλική και αλλού.

Έγινε συνήθεια η ενδοχώρα να αντιμετωπίζεται σαν προέκταση της πόλης της Λευκάδας. Είναι καιρός να της δοθεί η δυνατότητα να αποκτήσει μια ενδογενή ανάπτυξη που θα συμβάλει στην αναβάθμιση της οικονομίας και της εικόνας του νησιού. Η ενδοχώρα δεν χρειάζεται μέσα. Χρειάζεται όραμα και τεχνική υποστήριξη με σκοπό την ευαισθητοποίηση των διαφόρων φορέων και των ίδιων των κατοίκων. Είναι καιρός η Λευκάδα να βγάλει αυτόν τον άσσο που κρύβει στο μανίκι της. Αυτό που δεν κατόρθωσε η ευμάρεια ίσως το πετύχει η κρίση.

Ηλίας Τσαλίκης μακροοικονομολόγος
——-

Το «Άρωμα Λευκάδας» θέλοντας να συμβάλει σ’ αυτή την προσπάθεια, ξεκινάει ένα οδοιπορικό αφιερωμένο στην ενδοχώρα της Λευκάδας. Μέσα από διάλογο, ιδέες και προβληματισμό, θα σας παρουσιάσουμε όλες τις πρωτοβουλίες και προσπάθειες που γίνονται από τους «αφανείς ήρωες» της ενδοχώρας.

Για το σκοπό αυτό θα δημιουργήσουμε μια νέα στήλη με τίτλο «Η άλλη Λευκάδα». Οδηγός και συνοδοιπόρος σ’ αυτή την προσπάθεια θα είναι ο κ. Τσαλίκης. Ο ίδιος πέρα από τις ειδικές και τεχνικές γνώσεις που κατέχει, παρότι είναι έπηλυς, αγαπά το νησί μας περισσότερο από κάποιους από μας. Το επέλεξε σαν τόπο διαμονής και το σπουδαιότερο, έχοντας ζήσει πολλά χρόνια έξω από τα σύνορα της χώρας, διαθέτει καθαρό μυαλό και «γρήγορα αντανακλαστικά».

Βιολέττα Σάντα

Σχετικό άρθρο: Η Λευκάδα ο τουρισμός και η ενδοχώρα