Η Επανάσταση που «ξέχασαν» οι Ούγγροι

1 Σχόλιο

1. 

   Θοδωρής Αραβανής

   23 Οκτωβρίου 2016 at 15:09 — Απάντηση

   Το μόνιμο ιστορικό σύμπτωμα που κατά έναν περίεργο επικοινωνιακό τρόπο ( που βόλευε όλους), δεν γινόνταν ευρύτερα γνωστό στην Ελλάδα, για χρόνια ακόμα και στην Ιστοριογραφία της μεταπολίτευσης, ήταν οι ξεσηκωμοί των πληθυσμών και οι επαναστάσεις ουσιαστικά στις Ανατολικές χώρες.
   Ουγγαρία, Ανατολική Γερμανία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία και όπου αλλού.
   Δεν γινόνταν ακόμα γνωστό τίποτα, ελάχιστες πληροφορίες για τον τρόπο ζωής στις Ανατολικές χώρες, και σε σύγκριση με τον Δυτικό τρόπο μεταπολεμικής ανάπτυξης και τα όποια υιοθετηθέντα μοντέλα για όποια ευημερία επήλθε μεταπολεμικά στην Δύση.
   Σε προσωπική επαφή με πολίτες της Πρώην Ανατολικής Γερμανίας ( του Ανατολικού Βερολίνου και της Λειψίας ειδικά), μου άφησαν να εννοηθούν μια γενικευμένη απάθεια και ένας συνολικός φοβισμός αν ξεπερνούσες πολύ σφιχτά όρια μέσα στα οποία έπρεπε να μιλάς και να συμμετέχεις στην καθημερινότητα.
   Λίγα πράγματα μαθεύτηκαν ή καταγράφτηκαν ιστορικά ακόμα για τις επαναστάσεις στις Ανατολικές χώρες μεταπολεμικά, κάτι περισσότερο κυκλοφόρησε το 1980 με την Πολωνική υπόθεση της αλληλεγγύης και κάτω από την πίεση της πληροφόρησης για την αποστολή Σοβιετικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν και τους Μουτζαχεντίν Χάλκ και το όνομα Ταράκι. Αλλά κει κεί στην Πολωνία, η μόνιμη πεπατημένη ήταν η Σοβιετική τότε παρέμβαση και η τοποθέτηση του Πολωνού Στρατιωτικού Γιαρουζέλσκι στην ηγεσία της χώρας ( Υπόθεση Μπρέζνιεφ, Γκομούλκα, Βαλέσα- Γιαρουζέλσκι κλπ).
   Για τα όσα της Ανατολικής Γερμανίας, της Ουγγαρίας την δεκαετία του 1950 και τηςΤσεχοσλοβακίας ( Ντούμπσεκ), τα πράγματα δεν είναι τόσο πλατιά δεδομένα, όσο έπρεπε.
   Η λειτουργική περιλάμβανε την εμφάνιση των Σοβιετικών αρμάτων ( τάνκς ) .
   Οι ενημέρωση τότε υπαγόνταν στο σύμπτωμα
   α) Του αποκλεισμού και του ελέγχου των πληροφοριών που εφάρμοζαν οι κυβερνήσεις των Ανατολικών χωρών, για τα εσωτερικά των θέματα, κάτω απ την Σοβιετική κάθε φορά απειλή.
   β) Η πρακτική της Δύσης να μην αναφέρεται και τόσο πολύ στις Ανατολικές χώρες, σαν ένδειξη της μη ύπαρξης και μη νομιμοποίησης των καθεστώτων αυτών των χωρών.
   Για τα γεγονότα της Τσεχοσλοβακίας το 1968, όταν τον Ντούμπσεκ ( που ήθελε σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο) τον στείλανε οι τότε Σοβιετικοί να κάνει τον κηπουρό για 25 χρόνια , για τα γεγονότα αυτά το στρατιωτικό καθεστώς της Αθήνας, εφάρμοσε την τακτική του ελέγχου της πληροφόρησης των Ελλήνων πολιτών για τα τσεχοσλοβακικά.
   Δηλαδή το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών εφάρμοσε την τακτική ελέγχου της πληροφορίας, που εφάρμοζαν για χρόνια οι Ανατολικές αυτές χώρες με την υψηλή Σοβιετική επιστασία της Κομιμφόρμ.( Ουσιαστικά του πρακτορείου ειδήσεων των Ανατολικών χωρών).
   Οι παράμετροι διαχείρησης των πληροφοριών και παραγωγής της κάθε πληροφορίας, είναι ανεξάρτητη από ιδεολογικές αποχρώσεις και εξυπακούει μόνο και εξυπηρετεί τον εξουσιαστικό κανόνα, αυστηρά.
   Υπάρχουν καλές συνεκτικές αναφορές και φωτοαναφορές για τις επαναστάσεις της Ανατολικής Γερμανίας, της Ουγγαρίας την δεκαετία του 1950 της Υσεχοσλοβακίας την δεκαετία του ’60 και των Γεγονότων της Πολωνίας τα τέλη της δεκαετίας του 1970 αρχή των ’80ς. Και θα γίνει αναφορά σε αυτές σε παραπέρα κείμενα.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.