Η μάνα του Αλέξη και το debate

Της Ρέας Βιτάλη

«Σε ξεμάτιαζα παλικάρι μου. Φουσκάλες έκανε το λάδι, Αλεξάκο. Πόνεσε το στόμα μου από το χασμουρητό. Καλά έκανες κι έβαλες το μαντιλάκι. Μας έπρηξαν με τη γραβάτα και τη γραβάτα. Εμείς, μια χαρά, με το μαντιλάκι. Νέο παλικάρι! Σιγά μη βάλεις λαιμοδέτη. Σ’ έβλεπα που έπινες νερό. Το ‘σκασε το πουλάκι μου, σκέφτηκα, ο μουστακαλής. Που να μη σώσει! Μα και συ πόσο νερό ήπιες; Δίψαγες; Εντάξει, δεν πειράζει. Άμα θες να πιεις, να πιεις. Σιγά μη ρωτήσεις για να πιεις. Αλλά να! Έλεγα μη και θελήσεις τουαλέτα. Εντάξει! Είπα και γω μια βλακεία, παιδάκι μου. Έτσι είναι οι μάνες. Εσύ έπινες, εγώ κατουρήθηκα. Δέκα φορές πήγα στο μέρος.

Πώς σε είδα; Κούκλο! Και άνετο. Η ψυχούλα σου το ήξερε αγόρι μου! Μια χαρά τον πήγες. Αυτός πώς μου φάνηκε; Χάλια! Τον πείραζε το μπόι. Που θα σε πει κοντό! Άκου εσένα κοντό! Κι ο Γκάλης κοντός ήταν. Που εσύ δεν είσαι! Είσαι μια χαρά. Τι να είσαι; Κρεμανταλάς; Άστον αγόρι μου. Δεν φαντάζομαι να σε πείραξε; Μη δίνεις σημασία. Από τη ζήλια του τα λέει. Και να σου πω και κάτι; Καλύτερα να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται. Α! Ξέχασα. Σου ετοίμασα και ντολμάδες που σ’ αρέσουν. Πρέπει να έχεις δυνάμεις. Μην νομίζεις ότι δεν κουράζεσαι. Κουράζεσαι. Να πίνεις και χυμό πορτοκάλι. Να στο στύβουν και να το πίνεις. Όλο νερό και νερό.

Α! Πήρε και η θεία Μαρία από το χωριό. Θρίαμβος, λέει. Όλοι σε καμάρωσαν. Τι ωραία τα έλεγες. Αν θα κερδίσεις; Άκου, λέει. Θα σκίσεις. Σιγά μην κερδίσει ο Βαγγέλης με το μουστάκι. Θα σκίσεις αγόρι μου. Μόνο την υγεία σου να προσέχεις. Τίποτα άλλο. Να! Θυμάσαι τη Χριστίνα τη γειτόνισσα που είχε ένα παιδάκι, εκείνο με τα σπυράκια. Καλά… κλείνω. Θα στα πω άλλη φορά. Να πίνεις και καμιά βιταμίνα. Και όταν με το καλό βγεις να κάνεις και μια εξέταση αίματος… Γιατί πίνεις τόσο νερό; Αλεξάκο μου, μάνα είμαι, ανησυχώ. Άντε καληνύχτα. Και μη σκας για τίποτα. Εσύ πάντα πάνω στο άλογο θα είσαι καβάλα! Άκου κοντό. Το δικό μου παιδί κοντό;»!

«Σε ξεμάτιαζα παλικάρι μου. Φουσκάλες έκανε το λάδι, Βαγγελάκο. Πόνεσε το στόμα μου από το χασμουρητό. Και πώς να μη σε ματιάσουν αγόρι μου. Κύριος! Με τη γραβάτα σου. Κύριος! Που μας ήρθε με το μαντιλάκι λες και πήγαινε σε ντισκοτέκ. Του το είπε όλη η Ευρώπη. Τίποτα αυτός! Εκεί! Το δικό του! Σ΄ έβλεπα αγόρι μου που έσκαγες για την κάμερα που τον έδειχνε ψηλό. Τον κοντοσβόιρα!

Τον μια σταλιά σε όλα. Έπινε και ξαναέπινε νερό λες και ήταν νερόφιδο. Τον έσκασε ο Βαγγελάκης μου, έλεγα. Και ο πατέρας σου όλο σουτ και σουτ ν΄ακούσουμε. Τι ν΄ ακούσουμε. Όλο μες στο ψέμα! Στέριωσε καμιά αλήθεια για να τον ακούσουμε; Εσύ Βαγγέλη μου να μην δίνεις σημασία. Και να μη συγχίζεσαι πολύ. Όχι! Δεν φαίνεσαι συγχυσμένος. Άνετος! Ανετότατος! Αλλά εγώ είμαι μάνα και καταλαβαίνω. Διαβάζω την ψυχούλα σου. Θα σε φάει με το ψέμα του, παιδί μου. Αυτό καταλαβαίνω.

Γι΄ αυτό σου λέω, ψύχραιμος εσύ. Να τα παίρνεις ελαφριά. Σιγά μη σκας γι΄ αυτά. Έχεις επάγγελμα εσύ. Καλά τον πέτσωσες. Δικηγόρος με χαρτί και με πελάτες! Α! Πήρε τηλέφωνο και η Γεωργία η γειτόνισσα. Αν δεν κερδίσει ο Βαγγελάκης λέει εμένα να μην με λεν Γεωργία. Σ΄ άγαπάει αγόρι μου. Και ποιος δεν σ΄ αγαπάει εσένα. Να κάνεις και καμία εξέταση αίματος. Σε είδα λίγο χλωμό κάτω από το μακιγιάζ. Δεν με ξεγελάνε εμένα αυτά τα μακιγιάζ. Άντε καληνύχτα αγόρι μου. Ντερέκι μου! Που ήθελαν να κάνουν τον κοντό ψηλό. Κυπαρίσσι μου!»

ΥΓ.: Αφιερωμένο στην Ελληνίδα μάνα, όπου και αν βρίσκεται, κοντά ή μακριά.

Πηγή: www.protagon.gr