Η πρώτη ανθισμένη αμυγδαλιά

Νοιώθω συγκίνηση αντικρίζοντας τις ανθισμένες αμυγδαλιές. Κάθε χρόνο, ξανά και ξανά. Μπορεί να είναι η εποχή, μπορεί το ολόλευκο χρώμα, τόσο αντίθετο στη μουντάδα του χειμώνα, μπορεί πάλι η ελπίδα για το καινούργιο που φέρνουν. Κάθε χρόνο, ξανά και ξανά.

Αυτή την αμυγδαλιά που φωτογράφισα δεν την αναζήτησα, τη βρήκα αίφνης μπροστά μου δίπλα στο δρόμο. Δεν είναι από τις καλύτερες, είναι όμως η πρώτη και τα αισθήματα τα ίδια, ξανά και ξανά.

Η ελληνική μυθολογία μας μιλά για μια όμορφη πριγκίπισσα που ονομαζόταν Φυλλίς, και που ήταν θυγατέρα ενός βασιλιά της Θράκης. Αυτή ερωτεύτηκε τον γιο του Θησέα τον Δημοφώντα. Ο νέος αυτός βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε με το καράβι του από την Τροία και ο βασιλιάς του έδωσε ένα μέρος του βασιλείου του και την θυγατέρα του για γυναίκα. Μετά από κάποιο διάστημα ο Δημοφών νοστάλγησε την πατρίδα του την Αθήνα τόσο πολύ που ζήτησε να πάει εκεί για λίγο διάστημα. Η Φυλλίς συμφώνησε αφού της υποσχέθηκε ότι θα γύριζε πίσω σύντομα και έτσι εκείνος μπήκε στο καράβι του και απέπλευσε. Η Φυλλίς έμεινε εγκαταλειμμένη περιμένοντας τον εκλεκτό της καρδιάς της, στον τόπο της τελετής του γάμου της. Η Φυλλίς περίμενε για χρόνια την επιστροφή του, αλλά τελικά πέθανε από μαρασμό. Οι θεοί, από οίκτο, μεταμόρφωσαν την Φυλλίδα σε δέντρο, σε αμυγδαλιά, η οποία έγινε σύμβολο της ελπίδας. Όταν ο περιπλανώμενος, γεμάτος τύψεις, Δημοφών επέστρεψε, βρήκε τη Φυλλίδα σαν ένα γυμνό δέντρο χωρίς φύλλα και άνθη. Απελπισμένος αγκάλιασε το δέντρο, το οποίο ξαφνικά πλημμύρισε από λουλούδια, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.

Μια ανθισμένη αμυγδαλιά με στον καμβά του Βαν Γκογκ