Θιασώτες της «αυθεντικής» συμφοράς

ΘΙΑΣΩΤΕΣ ΤΗΣ «ΑΥΘΕΝΤΙΚΗΣ¨ ΣΥΜΦΟΡΑΣ

Το μάταιο κάθε καταγγελίας, το ατελέσφορο της διαμαρτυρίας, παγιώνουν την παθητικότητα των πολιτών. Έχουμε όλοι πεισθεί ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Επομένως, περιττεύει κάθε προσπάθεια.

Αρκετά χρόνια πριν την χρεωκοπία, την επιτρόπευση, την δίχως προσχήματα υποδούλωση της χώρας στους δανειστές της, ήταν προκλητικά φανερή η κοινωνική μας αποσύνθεση και κρατική διάλυση. Οι επιφάσεις του τάχα και πολιτικού συστήματος υπηρετούσαν μόνο την συντήρηση ψευδαισθητικών εντυπώσεων, όχι κοινωνικές ανάγκες και στοχεύσεις. Η παντομίμα της «δημοκρατίας» και της γραφειοκρατίας κάλυπτε την ωμή και χυδαία καταλήστευση του κράτους από τον υπόκοσμο της καμαρίλας των κομμάτων. Μια τέτοια εκδοχή διαχείρισης της εξουσίας ήταν ο κανόνας για ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό της χώρας – αν υπήρχαν εξαιρέσεις βαρύνονται με την ενοχή ειδεχθούς κακουργίας επειδή , ενώ ήξεραν , σιωπούσαν .

Ακόμη και τώρα οι δυσμενείς και μη αναστρέψιμες παρεμβάσεις στο περιβάλλον συνεχίζονται αμείωτες.

Οι ορεινοί όγκοι στα Πευκούλια τραυματίζονται για να παρθούν υλικά επιχωματώσεων ή για δήθεν «αποφόρτιση των τοιχείων» .

Όλα αυτά ερήμην…. της λογικής και των αρμοδίων αρχών

Μανώλης Θερμός
Πρόεδρος Ξενοδόχων Ν. Λευκάδας