HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΘοδωρής Γεωργάκης: ένας αληθινός ποιητής, που απλώνεται στο παρελθόν και στο παρόν…

Θοδωρής Γεωργάκης: ένας αληθινός ποιητής, που απλώνεται στο παρελθόν και στο παρόν…

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Όταν ο Θοδωρής Γεωργάκης μου πρότεινε να γράψω το προλογικό σημείωμα των ποιημάτων του πρέπει να πω ότι με έπιασε η αγωνία, καθώς δεν γνώριζα τις είδους ποιητής είναι. Παρότι δημοσίευε ποιήματά του τακτικά στο ΑΡΩΜΑ ΛΕΥΚΑΔΑΣ, δεν είχα διαβάσει κάποιο απ΄αυτά.

Πίστευα ότι θα ήταν ένας ποιητής εν εξελίξει για αυτό ήμουν άκρως επιφυλακτική στην διερευνητική μου ανάγνωση. Αλλά διαβάζοντας τον πληθωρικό ποιητικό λόγο του που είναι ένα πάντρεμα ανάμεσα στον επικό Βαλαωρίτη και τον λυρικό Σικελιανό, αντιλήφθηκα πως έχουμε στη γενιά μας ένα αληθινό ποιητή.

Μέσα από τον λυρικό και χειμαρρώδη λόγο του Θοδωρή Γεωργάκη στην ποιητική του τριλογία με τίτλο «Ταυροκαθάψια», προκύπτει ένας αληθινός ποιητής, που απλώνεται με την ίδια ευκολία στο παρελθόν και στο παρόν, στις μνήμες αλλά και στα σύγχρονα ερεθίσματα, αποτυπώνοντας με πληθωρικότητα όσα τον γοητεύουν, αλλά και όσα τον νικούν. Διατρέχοντας μία και δύο και τρείς φορές τα ποιήματά του, συνομιλεί κανείς με τον λυρισμό του ποιητή, αλλά και με το εύρος της παιδείας του.

O Θοδωρής Γεωργάκης αφήνει το λυρισμό του να καλπάζει σαν άγριο άτι περιφερόμενο από τις παρυφές της γενέτειρας του, τους Σφακιώτες, μέχρι κάτω χαμηλά στον ελαιώνα της Λευκάδας, από τα αρχαία μυθεύματα μέχρι τη σύγχρονη ιστορία… Εργαλεία του είναι οικείες εικόνες, σκηνές χιλιοτραγουδισμένες, που αποτυπώνουν πόνους, φόβους, έρωτες, ήλιους, θάλασσες, κύματα, ωκεανούς. Η ίδια η πολυτραγουδισμένη φύση κυριαρχεί στην ποίησή του, σαν μια αλληγορία, που αποδίδει κάθαρση, σε όσα … λέκιασαν την παιδική του ηλικία. Κυρίαρχο στοιχείο είναι το πάθος για τη μικρή πατρίδα «όλα τούτα να τα λέμε πατρίδα, τόπο, γωνιά, απαντοχή, χωριό, ρούγα», σαν εργαλείο λυρισμού και ταυτόχρονα αναγωγής στην παιδικότητα, που άλλοτε χαϊδεύει κι άλλοτε ραπίζει με τα τραύματά της τον Ποιητή: «…Κουρέλια δεμένα η πρώτη μας μπάλα… Πρώτο ταξίδι στη Χώρα, κόσμος καινούργιος στα μάτια ξανοίγει, λεωφορείο ο πόθος…».

Η ποίησή του είναι βουτηγμένη στην αρχαιότητα και την ελληνική μυθολογία. Διαβάζεις και θαρρείς πως ξεπροβάλει η Σικελιανή άποψη, για την ερμηνεία του παρόντος πίσω από κάθε Οδυσσέα, Αδη, Αφροδίτη, Ικτίνο, Δήμητρα… Σπάνιες και όμορφες λέξεις σαν διαμάντια με χίλιες εγκοπές (ψυχοτερπής, υπερνέφελη, ονειροπραματευτής, ωβή, πνευματοφόρα υψικάμινος, κουροπαλάτης, κλεψίγαμος, αλαφροπάτης, αφροσημαδεμένος, φωτοραίνω, αγλαόμορφος, λαμπράδες, πολύαστρος, πυρίμορφος), περικοσμούν τα ποιήματα, που είναι μελιστάλαχτα, ακόμη κι αν βάζουν βαθειά το μαχαίρι στις πληγές του χθες και του σήμερα.

Ο ατομισμός της σύγχρονης κοινωνίας απασχολεί το Θοδωρή Γεωργάκη, οι ακυρώσεις από τις ανθρώπινες σχέσεις τον ωθούν σε μια ποίηση, που ενώ θα μπορούσε να είναι καταγγελτική, αναδύει άρωμα λυρισμού και αισιοδοξίας. Ο Έρωτας, η γέννηση, το υπαρξιακό, η γη, η καρποφορία, η αγωνία, η νοσταλγία για όσα χάθηκαν, περιφέρονται στις λέξεις και τις εικόνες μιας ποίησης, που έχει πηγαίο ρυθμό και αυθεντικό λόγο ύπαρξης. Όλα τα στοιχεία του ποιητικού λόγου αποκαλύπτουν μια πέννα, που βουτάει στη μνήμη, τη γνώση και την αισιοδοξία, καθαίροντας τις αμαρτίες των απωθημένων.

Αλλού ο ποιητής παντρεύει μυθολογικούς ήρωες με Χριστιανικούς καιρούς, αλλού με προχριστιανικούς ήρωες της Παλαιάς Διαθήκης και πάντως είναι εμφανής η επιρροή των ακουσμάτων του, από τους ψαλμούς των προφητών, σε διάφορα σημεία του ποιητικού του λόγου, καθώς πολλάκις δανείζεται γεωγραφικά και τοπολογικά στοιχεία από τα ακούσματά τους. Βεβαίως από την ποίηση του Θοδωρή Γεωργάκη προκύπτει μια καλπάζουσα λεξιπλασία, μια πολυδιάστατη σύνθεση λέξεων, που όχι μόνο κοσμεί το λόγο του, αλλά παραπέμπει στο βαθύ πνευματικό του πλούτο. Λέξεις όπως: ελευθεροτρικυμίες, γοργόπαλμη καρδιά, αυγινή ύπαρξη, αγκαθερός χειμώνας, φαροδείχτης, πενθοφόρα, αινετός, φυσίζωος αέρας, στηθοχτύπια, ερωτολάτρης Αύγουστος, αυγεροστεφάνωτα βραδιά, ελευθεροφροσύνη, αρχοντόστηθη, αητοφτέρουγο, γλυκόλαλα, σαγηνοταξιδεύτρα, αλαφροπρόσωπος, καρδιομαζώχτρα, ομορφόμαλη, αιθερόπλοα σύννεφα, κυματόδαρτο, στεφάνι αχειρόπλοκο, λυτρόχρωμο, πλουταίνουν την ελληνική γλώσσα και συνεπαίρνουν τον αναγνώστη. Και ένα αφιέρωμα στη μάννα, που πάλεψε με τα στοιχειά να αναθρέψει τα παιδιά της σε δεινούς καιρούς.

Διαβάζοντας τις τόσες σελίδες της χυμώδους ποίησης του Θοδωρή Γεωργάκη, κατά τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, ολοκληρώνω αυτόν τον ταπεινό πρόλογο με ένα απόσπασμα, από μια ελεγειακή ερμηνεία της Σταύρωσης, που αποτελεί ύμνο στην Χριστιανική προπαρασκευή και παιδεία, όχι μόνο του ίδιου του ποιητή αλλά και ολάκερης της γενιάς μας: «Στο έκτο ευαγγέλιο της Μεγάλης Πέμπτης της θείας φρυκτωρίας, όταν το σήμερον κρεμάται επί ξύλου και τη λόγχη κεντηθείς, με ραγισμένη φωνή ο παπάς στην εκκλησιά θα ψάλλει, τότε οι πύλες του Άδη ανοίγουν και οι ψυχές φτερούγων, αέρια πνεύματα ανάμεσά μας, ανάλαφρα, με λάμψη πετάνε, πυγολαμπίδες σε ζεστό μαγιάτικο βράδυ ηρεμίας φαντάζουν…»

Επιλογικά. Ο ποιητής, Θοδωρής Γεωργάκης, πλούσιος σε βιωματικό παρελθόν, πολυδιαβασμένος, αρχαιολάτρης, αλληγορικός, λυρικός, ταλαντούχος, αυθεντικός, διοχετεύει στην χειμαρρώδη ποίησή του, όλα όσα γνώρισε στην ζωή του, παραδίδοντας στην Ελληνική λογοτεχνία ένα πολυεπίπεδο ποιητικό έργο.

Από την παρουσίαση δύο βιβλίων του Θοδωρή Γεωργάκη: Την ποιητική τριλογία «Ταυροκαθάψια» και το βιβλίο λαογραφικού περιεχομένου «Λευκαδίτικος Γάμος», που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 20 Αυγούστου στο Πνευματικό Κέντρο.

Προηγουμενο αρθρο
Τέρμα στα μνημόνια
Επομενο αρθρο
Αποτελέσματα εκλογών για αντιπρόσωπους στο Δ.Σ. του Νοσοκομείου Λευκάδας

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.