Θρησκευτικότητα και… βαρβαρότητα

Η εικόνα που παρουσίασε ο χώρος μπροστά από την εκκλησία της Παναγίας των Ξένων το βράδυ του δεκαπενταύγουστου, πριν από τη λιτανεία του επιτάφιου, ήταν επιεικώς τραγική και παρόμοια με την περσινή.

Τα αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα μέχρι την είσοδο της εκκλησίας έχοντας κλείσει σχεδόν τη μισή. Με μεγάλη δυσκολία και προσπάθεια κατάφερε να βγει από την πόρτα ο επιτάφιος.

Ο κόσμος που βρισκόταν έξω από την εκκλησία μαζί με την Φιλαρμονική, περιμένοντας να συνοδέψουν την περιφορά του επιταφίου, κάθε τόσο στριμωχνόταν δεξιά και αριστερά για να περάσουν τα αυτοκίνητα,τα οποία συνέχιζαν να περνούν απρόσκοπτα.

Η λιτανεία του επιτάφιου της Παναγίας των Ξένων είναι μια «πάγια» θρησκευτική τελετή. Άρα είναι γνωστή η μέρα, η ώρα και το τελετουργικό που ακολουθείται. Τόσο δύσκολο ήταν από το πρωί να φραχτεί το μπροστινό μέρος της εκκλησίας για να εμποδίζεται η στάθμευση;

Η λειτουργία που προηγείται της λιτανείας διαρκεί περίπου μια ώρα. Ήταν τόσο δύσκολο για μια ώρα, να απαγορευτεί η κυκλοφορία στο Μαρκά, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να σταθούν πολιτισμένα;

Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Άνθρωποι, αυτοκίνητα και θρησκευτικά σύμβολα έγιναν ένα κουβάρι, δίνοντας μια τριτοκοσμική εικόνα.

Προσβολή στο χώρο, στην θρησκευτικότητα της ημέρας και της τελετής, στους απλούς κανόνες συνάθροισης πολιτισμένων ανθρώπων. Βαρβαρότητα.