Κι όμως, ένας Μητσοτάκης

Της Αγγελικής Σπανού

Τα καλά νέα είναι ότι υπήρξε μεγάλη συμμετοχή στις εκλογές για την ηγεσία της ΝΔ και αυτό έχει αξία όσο οποιαδήποτε επιστροφή στην πολιτική σε μια συγκυρία που ευνοεί τον καναπέ. Τα ακόμη καλύτερα νέα είναι ότι κέρδισε η στροφή στο κέντρο με τους δύο υποψήφιους που απευθύνονται στον μεσαίο χώρο (Μεϊμαράκης, Μητσοτάκης) να συγκεντρώνουν περίπου 70% και τους εκφραστές της δεξιάς-δεξιάς (Τζιτζικώστας, Γεωργιάδης) να εμφανίζονται μειοψηφικοί.

Η έκπληξη του α γύρου των εκλογών ήταν η δεύτερη θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη με μεγάλη απόσταση από τον τρίτο και με αναστρέψιμη τη διαφορά του από τον πρώτο. Ηταν έκπληξη γιατί δεν τον στήριξε κάποιο από τα κεντρικά συστήματα της ΝΔ (καραμανλικό και σαμαρικό), ενώ ούτε η αδελφή του Ντόρα Μπακογιάννη ήταν δίπλα του, κάτι που του επέτρεψε να εμφανιστεί ως αντισυστημικός υποψήφιος.

Το μεγάλο του πλεονέκτημα είναι ότι πέτυχε μια καλή επίδοση χωρίς να πάρει μέρος στο μεγάλο γαλάζιο ξεκατίνιασμα και χωρίς να κυλιστεί στη λάσπη μαζί με τους υποψήφιους που έριξαν το επίπεδο όσο πιο χαμηλά μπορούσαν. Ακόμη σημαντικότερο ίσως είναι ότι προέβαλε μεταρρυθμιστικό προφίλ και απέφυγε τον λαϊκισμό που θεωρείται ανίκητος στην εποχή μας.

Αυτά δεν είναι καλά νέα απλώς για τη Νέα Δημοκρατία αλλά για ολόκληρο το δημοκρατικό, φιλοευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα. Το γεγονός ότι τα πήγε καλά σε μια κρίσιμη μάχη ένας υποψήφιος που δεν στηρίχθηκε από τον κεντρικό μηχανισμό, δεν κατέβηκε της ευτέλειας τη σκάλα, κατέθεσε σκέψεις και προτάσεις, ενώ δεν απευθύνθηκε στο κοινό με όρους γηπέδου ή με παραμύθια ακυρώνει τη θεωρία ότι ο λαός πάντα διαλέγει το πιο εύκολο, το πιο ευχάριστο και το πιο ψεύτικο.

Με όλες του τις αδυναμίες ο Κ. Μητσοτάκης είναι Ευρωπαίος, αξιοπρεπής και μετριοπαθής – σπουδαία πράγματα για μια παράταξη που περιλαμβάνει από θρησκόληπτους μέχρι εθνικιστές και από ομοφοβικούς μέχρι ρατσιστές αλλά και για μια χώρα που ακόμη δεν έχει καταλάβει γιατί πτώχευσε. Αν κερδίσει τον β γύρο και γίνει ο 8ος πρόεδρος της ΝΔ θα αλλάξουν πολύ περισσότερα από τη βιτρίνα ενός φθαρμένου και χρεοκοπημένου κόμματος που ακόμη δεν έχει απαντήσει στο ερώτημα πού ανήκει (δηλαδή αν έχει και ποιον ιδιοκτήτη) και τι οραματίζεται (εκτός από την εξουσία).

Πηγή: metarithmisi.gr