Κι όμως δεν ήταν πάντα έτσι

Όλοι μας καμαρώνουμε και χαιρόμαστε τον υπέροχο κήπο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης. Το κτίριο της βιβλιοθήκης είναι από το ομορφότερα της πόλης. Συνδυάζει τη λιτότητα με την αρμονία, το απαραίτητο με το στολίδι. Ο κήπος, πάντα όμορφος και περιποιημένος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του κτιρίου στα μάτια των περισσότερων.

Όπως γράφει ο Δήμος Μαλακάσης: «πραγματικά, ένα τέτοιο σπίτι δεν απαντάμε στην πόλη μέσα σε κεντρικούς δρόμους και με πλούσιες αυλές και ανθοκήπους. Οι πλούσιοι Λευκαδίτες, στις αρχές και μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, έκτιζαν τα σπίτια τους σε ευρύχωρα μεν οικόπεδα, αλλά κάλυπταν ολόκληρο το εύρος του οικοπέδου, προσθέτοντας πολλούς ορόφους με πολλά δωμάτια και σκοτεινούς διαδρόμους…»*

Κι όμως ο περίφημος κήπος της Βιβλιοθήκης δεν υπήρχε πριν από σχεδόν 20 χρόνια. Στη θέση του υπήρχε μια μεγάλη ζούγκλα γεμάτη ανυπέρβλητα εμπόδια.

Προσωπικά ξαφνιάστηκα όταν πριν από καιρό είδα στη Δημόσια Βιβλιοθήκη φωτογραφίες του κήπου στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Στον κήπο λοιπόν της Βιβλιοθήκης -που τους καλοκαιρινούς μήνες γίνονται σημαντικές εκδηλώσεις- είχε θεμελιωθεί από την χούντα ένα επί πλέον κτίριο. Αν το κτίριο ολοκληρωνόταν θα αποτελούσε συμπλήρωμα του κτιρίου της Βιβλιοθήκης, αλλά θα χτιζόταν -με βάση την διάταξη που είχαν τα σίδερα (αναμονές)- τσίμα –τσίμα με το υπάρχον κτίριο.

Γνωρίζοντας τις καταστροφές που είχε επιτελέσει η χούντα στην αρχιτεκτονική της πόλης (Μποσκέτο, πλατεία Δικαστηρίων κ.α) αλλά και το κτίριο που έχτισε για Δημαρχείο και κατεδαφίστηκε, είμαστε ευτυχείς που η θεμελίωση του κτιρίου αποδείχτηκε ελλιπείς, ως προς την αντισεισμική θωράκιση. Έτσι δεν προχώρησε η ολοκλήρωση του.

Τα σίδερα – αναμονές όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες παρέμειναν στον κήπο. Ο χώρος που σήμερα καταλαμβάνει ο κήπος δεν ήταν περιφραγμένος, αποτελούσε συνέχεια της πλατείας Μαρκά. Ήταν ένα απλησίαστος σκουπιδότοπος γεμάτος χορτάρια και σίδερα.

Όπως θυμάται η προϊσταμένη της Βιβλιοθήκης κ. Μαρία Ρούσσου, χρειάστηκε να δώσει μάχες ολόκληρες με τη γραφειοκρατία για να κοπούν τα σίδερα και να περιφραχτεί με σύρμα στην αρχή ο χώρος. Αυτός είναι ο λόγος που ο κήπος σήμερα είναι ελαφρώς υπερυψωμένος σε σχέση με το κτίριο. Τα φυτά που υπάρχουν περιμετρικά του κήπου φυτεύτηκαν εκεί που υπήρχαν το κομμένα σίδερα. Με τον καιρό χτίστηκε και η μάντρα προς την πλατεία Μαρκά και ο κήπος πήρε τη μορφή που έχει σήμερα.

Το 2003 όταν συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τη λειτουργία της Βιβλιοθήκης το κτίριο και ο περιβάλλων χώρος είχε το μορφή που έχει σήμερα. Ενα στολίδι στην καρδιά της πόλης.

**Δημος Μαλακασης: «Τα παλια απιτια της Λευκαδας», εκδοσεις Fagotto,2000.