Λευκάδα: Καλοκαιρινές διαδρομές στην χώρα με φωτογραφίες επισκεπτών

Το λευκαδίτικο καλοκαίρι είναι ένα ποίημα. Η χώρα ανοίγεται για να σε υποδεχθεί ίσια μες την καρδιά της, “με περίσσιο άσπρο στους κόρφους της γερμένη κάτω απ’ τις ελιές δυό πιθαμές πάνω από τη διαφάνεια των νερών “

(Κ.Μαμαλούκας:Διαχρονισμοί).

Πόλη. Η προσποιητή ομορφιά

Η πόλη αφομοιώνει, η πόλη ζυμώνει την ανθρώπινη δράση Η πόλη κρατά για τον εαυτό της τα χρώματα μιας ζωντανής εποχής. Ασκείται στο ύφος μιας πανδαισίας χρωματικών αποχρώσεων, πολύτροπη και πολυποίκιλη.

Λίγο παραμέσα οι γειτονιές της παλιάς πόλης κρατάνε το χρώμα και το ύφος του καλοκαιριού. Οι τοίχοι βαμμένοι σε αποχρώσεις φιλόξενες, τα παράθυρα στο πράσινο της αισιοδοξίας και ένα τραπέζι για να φας. (φωτ Lorenzo Gaudenzi Col ours of Lefkas)

Ο δρόμος το πρωί ησυχάζει ιδιαίτερα χαμηλά προς την πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα. Κάποιοι αργοί περαστικοί χαζεύουν τις προθήκες των μαγαζιών, και όσοι βιαστικοί προμηθευτές ισα που λεν μία καλημέρα για να τρέξουν στις δουλειές τους (φωτ Markos Vojinovic Street in Lefkada)

Η πόλη σφύζει από ζωή. Ηλεκτρικά φώτα, ηλεκτρικά βλέμματα, ηλεκτρικές καρδιές (φωτ του 1972 Lefkada by Grigorios Kokorakis )

Το παραλιακό μέτωπο είναι πιό ανοιχτό.Αυτοκίνητα,υπηρεσίες,.Εκεί τά χρώματα ποτίζονται απο την αλμύρα (φωτ Lefkas | alt gegen neu by Marc Oliver John)

Καθημερινά στιγμιότυπα

Το παζάρι σφύζει από ζωή. Το καλοκαίρι ευνοεί την δημόσια παρουσία, την συναλλαγή, το χάζι, το πείραγμα, την “μόστρα”. Ωστόσο για πολλούς ανθρώπους δεν παύει να είναι μια καθημερινότητα, και για κάποιους άλλους μία ευκαιρία να περάσουν την ώρα τους ευχάριστα

Ένα διάλειμμα για ένα τσιγάρο. Πελάτης η μαγαζάτορας; (φωτ Lighting a cigarette by HD Zimmermann)

Έπεσε δουλειά. Οι θαμώνες με το βλέμμα στην οθόνη το ματς εξελίσσεται και το αποτέλεσμα είναι ακόμη ακαθόριστο.(φωτ Watching TV in a bar by HD Zimmermann)

Τί θές ρε φίλε; Εγώ τί θέλω! Εσύ τι θές; (φωτ Two boys having an argument by hdzimmermann)

Πέρασαν τα χρόνια μα τα καλοκαίρια είναι ακόμα εκεί. Κάτι να θυμηθούμε ,κάτι να σχολιάσουμε. Η τροχιά του χρόνου είναι κυκλική. Ο ενεστώτας χρόνος ασκεί βαρύτητα έως ότου η φυγόκεντρος εξαντλήσει την ισχύ του.(φωτ Two old men by HD Zimmermann )

Βόλτα, κάποια ψώνια, ένας καφές, επικοινωνία. Ο μικρός παρατηρητής έχει τον χρόνο του.(φωτ Mother and son by HD Zimmermann)

Καλοκαίρια και χειμώνες. Μένω εκεί και παρατηρώ έναν χώρο τόσο οικείο αλλά και τόσο ξένο αυτήν την εποχή.(φωτ Old woman on a balcony by HD Zimmermann)

Η προκυμαία

Η προκυμαία αποτελεί μία ξεχωριστή γραμμική μονάδα. Τραπεζοκαθισματα απλώνονται δεξιά κι αριστερά. Το βραδάκι ντόπιοι και επισκέπτες προς τα εκεί θα κατευθυνθούν. Η ‘ένδοξη’ πλευρά της πόλης. Χώρος για ξέφρενη ζωή, χώρος επίδειξης, καλαισθησίας, και έρωτα.

Μία γέφυρα ενισχύει την ενατένιση και μας βοηθά να επιστρέψουμε στην μνήμη. Θα μείνω εκεί για λίγο με μία διάθεση ρεμβασμού.(φωτ good night my Flickr friends by Doda -Maryoga)

Οι ώρες περνούν. Υπάρχουν διάχυτες μυρωδιές αρωμάτων στην ατμόσφαιρα, ρυθμοί που συμπλέκονται, και ανθρώπινοι σφυγμοί (φωτ Kostas Lefkada by night)

Ο Αη Γιάννης: Απόφωτο ρομαντισμού και αλμύρας

Αυτός ο ανοιχτός κόλπος σπάνια ημερεύει. Τo κύμα με σύμμαχο τον άνεμο τρώει την άμμο (φωτ Nontas Rontogiannis Agios Ioannis)

Το κάστρο

Από χρόνια σε χρόνια, κάποτε αιτία πολεμικών συγκρούσεων, σήμερα αποτελεί ένα μνημείο κληρονομιάς.

Ο ερειπιώνας στο εσωτερικό κρύβει πολλά μυστικά. Τριγυρίζοντας ανάμεσα στα χαλάσματα δεν έχεις παρά να αφήσεις την φαντασία σου να γυρίσει πίσω στο παρελθόν (φωτ John Haley Ruins in Santa Maura Castro)

Εκεί στην έπαλξη η καμπάνα με γλώσσα από σίδερο έχει πολλά να διηγηθεί. (φωτ The Kastro’s Bell Tower by John Haley)

Η παραλία των Μύλων

Ο άνεμος από τα δυτικά έρχεται με φορά. Αγριεύει το κύμα, ριπίζει την άμμο, και παρασέρνει τα φύκια και την αποξηραμένη βλάστηση.

Ο αέρας είναι για πολλές μέρες μία μόνιμη “επωδός”

Χαλαρή διαθεση

Χρώματα της φθοράς

Δεν πεθαίνουν τα πράγματα, ο άνθρωπος τα θέτει στο περιθώριο. Ο χρόνος επιτείνει την φθορά τους για να γίνουν στοιχειά της δικής μας μελλοντικής μνήμης

Η λησμονιά διαβρώνει το μέταλλο πιότερο και από τον αέρα και την αλμύρα

Άραγε τι θέλω εδώ πάνε χρόνια. Για πόσο θα υπάρχω στην στεριά (φωτ 21973 by Sarah Murray)

Το ένα όργωνε την γη -άραγε τι να γυρεύει στο καρνάγιο- το άλλο όργωνε την θάλασσα.(φωτ 21984 by Sarah Murray)

Εδώ στάθηκα…

Εδώ στάθηκα καθώς, στην βόλτα μου μία εικόνα με φόρτωσε με τόσα συναισθήματα, που φεύγοντας ήθελα να την κρατήσω για πάντα στην μνήμη μου. Στην μνήμη μιας κάμερας. Πρόσωπα, σπίτια, χώροι, και μια ανεπαίσθητη λειτουργία που σταματά το βλέμμα για συνθέσει έναν ιστό χρωματικών διαβαθμίσεων. Εδώ, λίγο πιο πέρα… παραπέρα. Διάσπαρτα στίγματα, που συνθέτουν την εικόνα της Λευκαδίτικης χώρας.

Όλοι αυτοί που στάθηκαν μία στιγμή, για μια σκηνή, γεω -αναφέρονται και αναδύονται οι εικόνες στον χάρτη. Ποιος ξέρει αυτός ο απειροελάχιστος χρόνος της εισβολής του φωτός στο σκοτεινό θάλαμο, μπορεί μέσα από τον χώρο να ξανά κερδηθεί.

Και του χρόνου….Λευκάδα

Γερμένη στο πλευρό του Μαΐστρου
Ερωτεύεται τα καλοκαίρια
Με περίσσιο άσπρο στους κόρφους της
Με χρυσοδέλφινα και μ’ αγριοπερίστερα
Μ’ αγράμπελες
Και τ’ άρωμα το επαναστατημένο της ρίγανης.
Γερμένη κάτω απ’ τις ελιές
Δυό πιθαμές πάνω από τη διαφάνεια των νερών
Όπου το μάτι βλέπει μόνο τον πόθο
Και μετά ξανά τον πόθο
Ερωτεύεται τα καλοκαίρια
Λευκάδα
Πέτρα στου Έρωτα το δαχτυλίδι
Γραμμένη στο Πνεύμα γραμμένη στην Ποίηση
Γραμμένη στο Θρύλο γραμμένη με χρώματα
Γραμμένη μ’ ασβεστόλιθο και κυπαρίσσι…

Διαχρονισμοί
Κώστας Μαμαλούκας

Πηγή: geolefkada.blogspot.com