Λευκάδα, το αστέρι του Ιονίου

Ένα νησί στο οποίο πας με αυτοκίνητο. Ένας ιδιαίτερος τόπος που παντρεύει το πράσινο των, κρυμμένων στα σπλάχνα του, κατάφυτων πλαγιών με τα βαθυγάλαζα νερά του Ιονίου. Ένας προορισμός που φυλάει για τους επισκέπτες του μια έκπληξη σε κάθε γωνιά και ένα μικρό όνειρο σε κάθε παραλία. Δεν είναι τυχαίο που όσοι γνωρίζουν τη Λευκάδα μετά γυρίζουν ξανά και ξανά…

Οι αγαπημένες γωνιές, παραλίες και διαδρομές στη Λευκάδα είναι στην κυριολεξία αναρίθμητες, όσοι και εκείνοι που την έχουν επισκεφτεί και φυσικά ερωτευτεί. Και πώς να μην το κάνεις όταν διαπιστώνεις πως τα τοπία και οι παραλίες που έχεις λατρέψει στις καρτ ποστάλ και στα πόστερ των ταξιδιωτικών πρακτορείων, όχι μόνο δεν έχουν υποστεί ηλεκτρονική επεξεργασία, αλλά είναι ακόμα καλύτερα στην πραγματικότητα. Στη Λευκάδα “Photoshop” είναι το ίδιο το νησί. Φροντίζει να σε ανεβάσει σε άλλο επίπεδο και να σβήσει τις ατέλειες στη σκέψη, την γαλήνη, την ηρεμία και την απόλαυση.

Η πανέμορφη και ειδυλλιακή Λευκάδα ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Επτανήσων. Η ιδιαιτερότητα της Λευκάδας έγκειται στο γεγονός ότι είναι το μοναδικό νησί που έχει οδική πρόσβαση, χάρη στην πλωτή γέφυρα και τη εκατόμετρη λωρίδα γης που τη συνδέει με την Αιτωλοακαρνανία. Γι’ αυτό και η Λευκάδα είναι γνωστή ως το «στεριανό νησί». Το γεγονός αυτό το καθιστά ιδανική επιλογή για όσους βαριούνται, φοβούνται ή ξεχνούν να κάνουν κρατήσεις σε καράβια και αεροπλάνα.

Ειδικά με ένα καλό SUV μπορεί κανείς να κάνει τα πάντα στο νησί, που είναι το τέταρτο σε μέγεθος του Ιονίου και έχει έκταση 302,5 τ.χλμ. Αυτά όμως λίγη σημασία έχουν. Αυτό που πρέπει να κρατήσετε είναι πως η Λευκάδα μαζί με τα γύρω νησάκια (Μεγανήσι, Κάλαμος, Καστό, Σκορπιός, Μαδουρή, Σκορπίδι, Θηλειά, Σπάρτη και Κυθρό) είναι το σμαράγδι του Ιονίου. Αγαπάμε το Αιγαίο, αλλά δεν μπορούμε να αντισταθούμε στη γοητεία της Λευκάδας.

Γοητεία που ξεκινά από τη Χώρα που κρατάει ακόμη τη ζεστασιά και τη ραφινάτη εξωστρέφεια των Επτανήσων, συνεχίζει στο molto πράσινο τοπίο και καταλήγει στις παραλίες ορισμό του ξελογιάσματος, ειδικά όταν μιλάμε για εκείνες στη Δυτική Ακτή.

Ήπια σε κλίμα και ταμπεραμέντο, σχεδόν θηλυκή, η Λευκάδα σε κερδίζει από τη στιγμή που βλέπεις τον όγκο της να διαγράφεται όταν περάσεις από τις στροφές του δρόμου που τη συνδέει με τη Βόνιτσα.

Πρώτη θα συναντήσει κανείς τη Χώρα, την πόλη της Λευκάδας. Η πιο εντυπωσιακή αλλαγή είναι η καινούργια μαρίνα, όπου τα σκάφη συνεχώς πληθαίνουν, αφού το νησί είναι ιδανική αφετηρία για ιστιοπλοϊκή περατζάδα στο Ιόνιο. Η πόλη της Λευκάδας είναι ίσως η πλέον παρεξηγημένη από τις πρωτεύουσες των Επτανήσων και θεωρείται από πολλούς, η λιγότερο γραφική-γεγονός που οφείλεται κυρίως στην ανάπτυξη της Νεάπολης, στα νότια του παλιού οικισμού, μετά το σεισμό του 1948, η οποία συντέλεσε στη διαμόρφωση της εικόνας μιας κατά τι ασύμμετρης, πυκνοδομημένης πόλης.

Μία βόλτα στο κέντρο της, όμως, στην πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα και τα πλακόστρωτα δρομάκια που την περιβάλλουν, είναι αρκετή για να πείσει για το αντίθετο. Ζωντανή όσο λίγες και με ατμόσφαιρα που μπορεί να συναγωνιστεί επάξια τα υπόλοιπα «δυνατά χαρτιά» του Ιονίου, η πρωτεύουσα του νησιού αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας.

Τα παραδοσιακά της κτίρια, ο εμπορικός δρόμος, γνωστός ως «παζάρι», τα ατμοσφαιρικά cafe και εστιατόρια, η ρομαντική προκυμαία με το γεφυράκι που προσφέρεται για ατελείωτους απογευματινούς περιπάτους συνθέτουν την εικόνα μιας πόλης που μοιάζει να απολαμβάνει, με το αριστοκρατικό ύφος των Επτανήσων, το γεγονός ότι δε βουλιάζει από κόσμο, αλλά παραμένει μια αγάπη για λίγους.

Όταν όμως μιλάμε για Λευκάδα μιλάμε πάνω από όλα για παραλίες. Ειδικά σε αυτές της Δυτικής Ακτής η παράδοση γίνεται άνευ όρων: Πόρτο Κατσίκι, Κάθισμα, Άγιος Νικήτας και παραδίπλα Μύλος με περπάτημα ή φουσκωτό, Εγκρεμνοί, Πευκούλια, Καλαμίτσι.

Το παιχνίδι των γαλαζοπράσινων νερών με τα λευκά βότσαλα και την ξανθή άμμο σε αφήνει ξέπνοο. Ειδικά το Πόρτο Κατσίκι καθώς το κοιτάς από πάνω, νιώθεις να στερεύεις από υπομονή να κατέβεις τα πολλά σκαλοπάτια και θες να κάνεις βουτιά από εκεί ψηλά. Τα απότομα λευκά βράχια κορνιζάρουν την εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς εικόνα.

Η Λευκάδα είναι ένα νησί με αστείρευτες φυσικές ομορφιές. Έχει αποκτήσει παγκόσμια φήμη, την οποία οφείλει κατά ένα μεγάλο ποσοστό στην αγάπη που έτρεφε προς το υπέροχο αυτό νησί ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Έλληνας κροίσος επέλεξε να δημιουργήσει τον προσωπικό του παράδεισο σε αυτόν τον τόπο.

Ο Σκορπιός, το διάσημο νησί του Ωνάση που φιλοξένησε μερικές από τις μεγάλες προσωπικότητες της νεότερης ιστορίας, βρίσκεται απέναντι από το Νυδρί. Όμορφο, όπως και η πλευρά που βρίσκεται, αλλά πολύ τουριστικό για τα δικά μας γούστα.

Το νησί είναι εξίσου όμορφο να το περιπλέεις με σκάφος όσο και να το διατρέχεις με αυτοκίνητο-αν είναι SUV ακόμα καλύτερα. Οι δρόμοι είναι στενοί, αλλά δεν σε αφήνουν στιγμή να πλήξεις. Ενδιαφέροντες για όποιον αγαπάει τη σπορτίβικη οδήγηση, περνάνε μέσα από ελαιώνες, δάση πεύκης, πλατάνια, αγριολιόδεντρα, περιποιημένα χωριά.

Υπέροχα λεπτόκορμα κυπαρίσσια, τοποθετημένα, λες επίτηδες, σε θέσεις νευραλγικής σημασίας για την αισθητική του τοπίου, υπογραμμίζουν τις διαρκείς αλλαγές στο υψόμετρο του κατά 70% ορεινού νησιού. Για κάποιους μελετητές είναι η ομηρική Ιθάκη, σίγουρα όμως είναι η γενέτειρα του Βαλαωρίτη και του Σικελιανού.

Η ενδοχώρα του νησιού, από την άλλη, συναγωνίζεται σε ομορφιά τις παραλίες. Πανέμορφα ορεινά χωριά, μεταξύ των οποίων η δημοφιλέστατη Καρυά, με τα παραδοσιακά λευκαδίτικα σπίτια σκαρφαλωμένα στις καταπράσινες πλαγιές, κατάφυτα πευκοδάση, μοναδικού φυσικού κάλλους φαράγγια με επιβλητικούς καταρράκτες είναι μερικές μόνο από τις αμέτρητες διαφορετικές εικόνες που θα θαυμάσετε στην απίθανη περίπτωση που καταφέρετε να ξεκολλήσετε από τις παραλίες.

Αν, πάντως, το φυσιολατρικό sightseeing σας περιοριστεί σε μία μόνο περιοχή του νησιού, αυτή οπωσδήποτε θα είναι το Φαράγγι Δημοσάρι, με την πυκνή βλάστηση και τον επιβλητικό καταρράκτη που καταλήγει σε μια φυσική πισίνα, η δροσιά της οποίας προσφέρεται ως ιδανική εναλλακτική στις … ηλιοδαρμένες παραλίες. Το μονοπάτι που διασχίζει το φαράγγι απαιτεί περπάτημα μισής περίπου ώρας, το οποίο αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω.

Εδώ κοντά βρίσκονται και τα Χαραδιάτικα, με το επίσης καταπράσινο φαράγγι τους και τους γραφικούς νερόμυλους, ενώ η ευρύτερη περιοχή του κόλπου του Βλυχού, με τη χερσόνησο της Αγίας Κυριακής και τα Πριγκιποννήσια αποτελεί ένα από τα μαγευτικότερα τοπία του νησιού.

Καταρράκτες, επίσης, υπάρχουν και στην Ακόνη, κοντά στην Καρυά, στο φαράγγι της Μέλισσας, μεταξύ των χωριών Κάβαλος και Απόλπαινα, αλλά και στις Πηγές της Κερασιάς. Γενικότερα, το νησί είναι καταπράσινο και γεμάτο τρεχούμενα νερά, πράγμα που το καθιστά έναν αληθινό παράδεισο για τους λάτρεις των φυσικών τοπίων.

Όσο για τους παραθαλάσσιους οικισμούς; Από το καταπράσινο ψαροχώρι της Νικιάνας, στους πρόποδες των Σκάρων, το Περιγιάλι με τη μαγευτική θέα προς τα Πριγκιποννήσια και το κοσμοπολίτικο Νυδρί, το δημοφιλέστερο θέρετρο του νησιού, απ’ όπου ξεκινάνε και τα πλοία για το Μεγανήσι, την Κεφαλονιά και την Ιθάκη, μέχρι το Βλυχό, στον ομώνυμο κλειστό όρμο, τα γραφικά Σύβοτα και την αγαπημένη των wind surfers Βασιλική, με τα ταβερνάκια πάνω στο κύμα και την έντονη νυχτερινή ζωή, οι επιλογές είναι αμέτρητες.

Τι δεν πρέπει να αμελήσετε; Φυσικά να δοκιμάσετε την τοπική κουζίνα. Η ποιότητα τα λευκαδίτικης κουζίνας βασίζεται στη χρήση των αγνών, ντόπιων υλικών και στις ιδιαίτερες συνταγές των Επτανήσων. Στις ταβέρνες του νησιού θα δοκιμάσετε το μπουρδέτο, το μπακαλιάρο μπιάνκο, τη μαριδόπιτα, το φρυγαδέλι, διάφορες πίτες και συνταγές της ελληνικής κουζίνας.

Το νησί φημίζεται και για τα περίφημα κεντήματα και υφαντά που κατασκευάζουν οι γυναίκες κυρίως στην περιοχή της Καρυάς. Τα Λευκαδίτικα υφαντά αποτελούν αξιοθαύμαστα δείγματα παραδοσιακής τέχνης και αξίζει να αγοράσετε.

Η Λευκάδα είναι ένα νησί με αμέτρητα πρόσωπα. Γυρίστε την, για να ανακαλύψετε αυτό που θα θεωρήσετε «δικό» σας. Μόνο φροντίστε να έχετε αρκετό χρόνο στη διάθεσή σας για να την εξερευνήσετε. Γιατί μπορεί τα θέλγητρά της να είναι εμφανή, αλλά οι κρυφές χαρές της αποκαλύπτονται μόνο στα μάτια του προσεκτικού παρατηρητή. Και είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσες.

Πηγή: www. gazzetta.gr