HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΛουσμένη στο πάλλευκο φως του Ιονίου και διάφανη από τα διαμάντια της δροσιάς του μαΐστρου

Λουσμένη στο πάλλευκο φως του Ιονίου και διάφανη από τα διαμάντια της δροσιάς του μαΐστρου

«Λουσμένη στο πάλλευκο φως του Ιονίου και διάφανη από τα διαμάντια της δροσιάς του μαΐστρου, αραδιάζει τα βασανισμένα από τους σεισμούς σπίτια της η Λευκάδα. Αναπαμένη στα κρύσταλλα της λίμνης και στου μεγάλου αυλακιού της τα νερά, καθρεφτίζει τις χαρές της και τις λύπες της, τους κρυφούς λυγμούς των σεισμών της και το βόγγο της δουλειάς της, η φτωχομάνα η Χώρα μας, η Λευκάδα. Ο κρυφός καημός κάθε ξενιτεμένου Λευκαδίτη, η Χώρα απλώνει τα σπίτια της κάτω απ’ της Φανερωμένης τον βαθύ ίσκιο και πλάι στο δασύ στήθος του ελαιώνα της. Η Λευκάδα ανάμεσα από τα τραχιά βουνά της Ακαρνανίας και του βαθιού, του απέραντου πόντου το πλάτος….

Το Κανάλι, βαθύ και ρηχό μαζί, απάνεμο και άγριο με τον λεβάντε. Χωρίζεται απ’ τη λίμνη με τον δρόμο του Κάστρου, σωστό αμφίβιο φίδι, που καταλήγει στις Αγιομαύρας το εικονοστάσι. Πρασινογάλαζο κυλάει τα νερά του πότε δώθε και πότε κείθε, με τις βγαλσές του και τις μπασές του, της φύσης ευλογία για του μοναδικού της ιβαριού τις πλούσιες σοδειές…

Εκεί γλιστρούν ανάλαφροι « Κύκνοι» και «Εντελβάις», «Λεύκες» και «Δελφίνια» – οι βάρκες οι λευκαδίτικες που σχίζουν τα σμαραγδένια νερά και μεταφέρουν τα καλοκαιρινά πρωινά τους Λευκαδίτες στην αμμουδιά για μπάνιο. Είναι μοναδική απόλαυση του Λευκαδίτη η βάρκα. Αυτή θα τον φέρει στο ανοιχτό πέλαγος προς την Πρέβεζα και θα νοιώσει τα μπουρίνια του Αυγούστου. Και το καλοκαίρι με τον αντίξοο αγέρα θα την σύρει «αλτσάνα», προσέχοντας να μην σκουντρίξει την κουβέρτα της στα μουράγια του δρόμου και ξύσει τη φρέσκια μοραβιά της. Υπομονετικά ο βαρκάρης θα την χαϊδέψει και θα σφουγγίσει με του αγκώνα του τις στάλες του ιδρώτα του απ’ το επίμοχθο τράβηγμα της…

Το Κάστρο. Παλιό Βενετσιάνικο κατάλοιπο. Απ’ όπου κι αν το αντικρίσεις θα δεις να αλλάζει σχήμα. Πότε απλώνεται ολόισιο και πότε δείχνει, με προοπτική σπάνια, τις κοιλιές απ’ τις πολεμίστρες του. Ο φάρος του βαρύς και ατάραχος συντροφεύει το ταξίδι των καϊκιών μας, οδηγεί τους τιμονιέρηδες στο απάνεμο λιμάνι της Λευκάδας. Μέρα νύχτα κλωθογυρίζει το φως του πέρα δώθε ασίγαστο ελπιδοφόρο άγγελμα. Το στόμιο του καναλιού κλείνεται από τους δυο φάρους και κάνει το Κάστρο να δείχνει πιο πλατιά την μεγαλοπρέπεια του πιο βαθύ το παλιό μεγαλείο των ιδαλγών του και αφουγκράζεται κανείς πιο καλύτερα των απόηχο των σαλπίγγων που καλούσαν σε προσκλητήριο και των μπουντρουμιών του τα σκοτάδια γίνονται πιο λυπητερά και άραχνα.*

Δήμος Μαλακάσης: «Λευκάδα»

Προηγουμενο αρθρο
Διευκρινίσεις για το Νοσοκομείο Λευκάδας ζήτησε στην Βουλή ο Θανάσης Καββαδάς
Επομενο αρθρο
Πλατεία Λευκαδίων στην Ηλιούπολη

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.