Μαραθώνιος μιας Ημιτελούς Άνοιξης – Γρηγόρης Λαμπράκης από την κινηματογραφική Λέσχη Ορφέα

2 Σχόλια

1. 

   ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

   1 Ιουνίου 2021 at 14:27 — Απάντηση

   ΠΟΡΕΙΑ ΛΕΒΕΝΤΙΑΣ

   Δεν είμαι ο κατάλληλος εγώ,
   ως αθλητή,ή ως γιατρό,για να τον κρίνω.
   Τη λεβεντιά,ενός ανθρώπου,ιστορώ,
   κι ευλαβικά,εμπρός σ’ αυτή,το γόνυ κλείνω.

   Είδε,τα βάσανα,η μάνα,που τραβά,
   και τη χαρά που δοκιμάζει σα γεννήσει,
   και σκεύτηκε,πως είν’ αποκοτιά,
   ο πόλεμος,το γιό να της στερήσει.

   Ο πόλεμος,ανθρώπινο χτικιό.
   Απάτης λάβαρα,πατρίδες και θρησκείες.
   Να διαφωτίσει,προσπαθούσε,το λαό,
   και ήταν πρώτος στης ειρήνης τις πορείες.

   Τον είπαν άθεο,τρελό κουμουνιστή.
   Ατρόμητο τον εύρησκαν μπροστά τους.
   [- Να σκοτωθεί!Ομως..τροχαίο να φανεί.]
   Κινήσαν,τον εσμό του παρακράτους.

   Αισχροί κιοτήδες,την αντρεία λοιδορούν.
   Με θάρρος,προχωρεί το παληκάρι.
   Απότομα,με τρίκυκλο ορμούν,
   και του συντρίβουν το κρανίο,με λοστάρι.

   Στο ίδιο του το αίμα κολυμπά.
   Στο άκουσμα,βουβός ο κόσμος στέκει.
   Αλλος,σε αναθέματα ξεσπά,
   κι άλλος,με προσευχές,συμπαραστέκει.

   Αντρες,τον κλαίνε σαν ανήλικα παιδιά.
   Γυναίκες,σαν παιδί τους τον θρηνούνε.
   Αντρεία,τόλμη,αρετή και λεβεντιά,
   το φέρετρο,στους ώμους τους,κρατούνε. 

2. 

   Θοδωρής Αραβανής

   12 Δεκεμβρίου 2016 at 16:58 — Απάντηση

   Το τότε βαθύ παρακράτος ήταν ιδεολογικά δομημένο παρακρατικά , που η κορυφή του έφτανε πολιτειακά στους συμβούλους της κορυφής, αυτούς που προφήτευσαν χωρίς εντροπή επαληθευτικά ότι : οι στρατιωτικοί θα φάνε τον Κ. Καραμανλή ( δηλαδή θα τρώγανε τον υπεύθυνο αιρετό πρωθυπουργό της χώρας ).
   Αυτή η ίδια η ιδεολογία, δηλαδή η παρακρατική ιδεολογία για την θεσμική οργάνωση της χώρας, υπερέβαινε και τις όποιες ιδεολογικοπολιτικές ιδεολογικές διακριτότητες και αντιπαλότητας του όποιου τότε κοινοβουλευτικού βίου που είχε αποτολμηθεί – έστω και λειψού- από την δεκαετία του 1950.
   Στην ιστορική αναφορά, ήταν κατά πολύ άδικη η άποψη ότι ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Κ. Καραμανλής ήταν υπεύθυνος έστω ημιηθικά, στην υπόθεση δολοφονίας του Γρηγορίου Λαμπράκη.
   Η οργάνωτική του παρακράτους της εποχής, έπρεπε διαλεκτικά να εκφρασθεί τελεσμένα για να υπάρξη οντολογικά. Δηλαδή δομούνταν το παρακράτος εξ ορισμού για να εκφραστεί και εκφράστηκε ως υπαρκτό φανερά για να δικαιολογηθεί ο λόγος της ύπαρξής του. Αυτά πάνε μαζί και το ένα ερμηνεύει και υποστηρίζει το άλλο ( μορφή και περιεχόμενο, λειτουργία και ουσία ), για την συγκρότηση της συνολιστικής παρακρατικής αισθητικής.
   Ο Κ. Καραμανλής, τότε δεν παραιτήθηκε μόνο από πρωθυπουργός μένοντας στην Ελλάδα, αλλά έφυγε οριστικά και απ την Ελλάδα, ως δείγμα αναδοχής έστω και ανακλαστικά ( με αίσθηση προσωπικής ευαισθησίας) των όποιων ευθυνών του, μόνο και μόνο που ήταν πρωθυπουργός σε κυβέρνηση στην διάρκεια της οποίας προκλήθηκαν άγρια και βάναυσα οι πολίτες με την παρακρατική δολοφονία Λαμπράκη.
   Και η φυγή του ήταν και κωδικοποίηση των αγωνιών του για να βρεί το εαυτό του.
   Ήταν ίσως και ο Πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής υπεύθυνος σε κάποιο βαθμό για την δόμηση του παρακράτους, μόνο και μόνο που ήταν επικεφαλής της κυβέρνησης. Αλλά ταυτόχρονα επεδίωκε μέσω της αναπτυξιακής διαδικασίας και την προοδευτικην βάθυνση του κοινοβουλευτισμού τα χρόνια εκείνα του ψυχρότατου μέρους του ψυχρού πολέμου.
   Αλλά στην ζωή και σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικά δεν υπάρχει το νοκ άουτ, δεν συμμετέχω ή φεύγω, όσο και αν η θεολογία εφοδίασε τις γραφές με το” απελθέτο απ εμού το ποτήριο τούτο”.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.