Μα με ένα τόσο ωραίο φεγγάρι

“Μα με ένα τόσο ωραίο φεγγάρι”
“Και να που φτάσαμε εδώ χωρίς αποσκευές μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι”.

Γράφει ο Απόστολος Βεργής

Μ’ αυτούς τούς στίχους τού ποιητή Τάσου Λειβαδίτη υποδέχομαι αυτές τις δύσκολες για όλους μας ημέρες.

Ημέρες εντός των οποίων χάσαμε πολλά, πάρα πολλά. Εντέλει όμως υπάρχει αυτό το ωραίο φεγγάρι που είναι το υγειονομικό προσωπικό που κάθε μέρα δίνει μάχες, που είναι όσοι πολιτικοί επέδειξαν και επιδεικνύουν υπευθυνότητα, που είναι οι μετέχοντες (παραγωγοί, μεταφορείς, παντοπώλες, προσωπικό) στην αλυσίδα εφοδιασμού τής κοινωνίας μας σε τρόφιμα και άλλα απαραίτητα υλικά, που είναι όσοι από τούς λεγόμενους ανθρώπους τού πνεύματος και τής τέχνης λειτούργησαν και λειτουργούν αυτές τις μέρες εμψυχωτικά και προστατευτικά με όπλα τις φωνές και τα γραπτά τους, χωρίς λαϊκισμούς και άλλα τέτοια.

Θέλω να σταθώ ιδιαιτέρως στον εξαιρετικά σημαντικό ρόλο των μέσων μαζικής ενημερώσεως (παρ’ όλες τις υπερβολές κάποιων από αυτά) και κυρίως των κοινωνικών δικτύων. Των δικτύων που σπάνε τις απομονώσεις μας, μας κρατούν κοντά, μιλάμε βρε αδερφέ, ανταλλάσσουμε απόψεις (και ας μαλώνουμε πολλές φορές), ενημερωνόμαστε αλλά και αντιδράμε, παρεμβαίνουμε (και σε προσωπικό βαθμό), βγάζοντας στην επιφάνεια γεγονότα όπως ο κατακλυσμός από άφρονες δημόσιων χώρων σε ώρες κρίσιμες – βλέπε παραλία Θεσσαλονίκη.

Πια αρκεί ένα ποστάρισμα μιας φωτογραφίας και κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του.

Τώρα χρειάζεται πάνω από όλα πειθαρχία, πλήρης διαφάνεια και αλληλεγγύη έστω από απόσταση. Είμαστε τυχεροί στην ατυχία μας να έχουμε τρόπους που μας φέρνουν πιο κοντά να, έχουμε επιστήμονες σπουδαίους, να έχουμε γνώση. Ας οπλιστούμε και με υπομονή.

Και κάτι τελευταίο, για πιστούς:

Να θυμόμαστε κάθε στιγμή τον Ιησού Χριστό στην έρημο. Με την δύναμη τής πειθαρχίας και την μοναξιά του κατατρόπωσε το διάβολο – κάτι που το ξεχνάνε οι μεγαλοσχήμονες και οι λαϊκιστές τής πίστης.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΡΓΗΣ