Κάστρο 1880: Τα παιδιά κολυμπούσαν εκεί και τότε!

Μια παλιά γκραβούρα του 1880 ή του 1890 σε δυο διαφορετικές χρωματικές εκδοχές. Πρόκειται για έργο του Άγγλου ζωγράφου Charles W. Wyllie (1853 -1923).

Η αποτύπωση, όπως γινόταν συχνά εκείνες τις εποχές, έγινε  εκ των υστέρων από μνήμης, για αυτό υπάρχουν και λάθη στις τοποθεσίες που εικονίζονται.

Η Αγγλική προστασία περιλαμβάνει την περίοδο (1810-1864). Οι εργασίες κατασκευής του  λιμανιού στο Κάστρο ξεκίνησαν το 1843. Τα πολλά πλοιάρια, που φαίνονται στην εικόνα, μεταφέρουν εμπορεύματα από τα πλοία, που άραζαν στο λιμάνι στο Κάστρο, το αποκαλούμενο Αγγλικό λιμάνι, γιατί δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν την πόλη. Ο δίαυλος άνοιξε στις αρχές του 1900. Ένα όρθιο κανόνι είναι μπηγμένο στο μόλο. Πρόκειται για παλιά και μη αξιόμαχα βενετσιάνικα κανόνια, που είχαν τοποθετηθεί κατά μήκος του μόλου και χρησιμοποιούνταν ως δέστρες για τα πλοία.

Εικονίζεται ακόμα το ξεχωριστό καμπαναριό της εκκλησίας της Αγίας Μαύρας. Ως γνωστόν η εκκλησία καταστράφηκε το 1888 μετά από πυρκαγιά σε πυριτιδαποθήκη του φρουρίου και κτίστηκε στη θέση που είναι σήμερα.

Στα αριστερά της εικόνας τόσο η θάλασσα δίπλα από το Κάστρο όσο και το κάστρο του Αγίου Γεωργίου της Πλαγιάς που εικονίζονται, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Σχεδιάστηκαν μάλλον… καλλιτεχνική αδεία.

Εκείνο που εντυπωσιάζει στην εικόνα   –γκραβούρα του 1880-  είναι το πλήθος των νεαρών κολυμβητών, αν σκεφτούμε πως σε εκείνο ακριβώς το σημείο, στα σκαλοπάτια κατά μήκος του μόλου,  γενιές και γενιές αγοριών έμαθαν μπάνιο, συνήθεια που συνεχίστηκε  μέχρι το τέλος σχεδόν της δεκαετίας του 1980.
(Σήμερα ο χώρος που εικονίζονται τα παιδιά είναι σχεδόν το τέλος του δρόμου που οδηγεί στην αμμόγλωσσα -πριν το πλακόστρωτο.)

 Είναι πράγματι συγκινητικό να βλέπεις τόσα παιδιά το 1880  στο ίδιο σημείο που συνεχίσαμε να τα  βλέπουμε σχεδόν έναν αιώνα αργότερα.

 Οι  συνήθειες «γράφονται» στο DNA και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Να γιατί η περιοχή του κάστρου, ο μόλος, η αμμόγλωσσα και η παραλία είναι άρρηκτα δεμένα, αποτελούν ζωντανή συνέχεια, μέσα στο χρόνο, της ζωής και των συνηθειών των κατοίκων της πόλης.

Όπως θυμούνται οι παλαιότεροι στις δεκαετίας 1950 και 1960 και μέχρι το 1980, ολόκληρο το μήκος του μόλου και κυρίως στα σημεία που υπήρχαν σκαλοπάτια, ήταν ο χώρος κολύμβησης και εκμάθησης κολύμβησης των νεαρών αγοριών της πόλης.  Η παρουσία του πλήθος των αγοριών  απέτρεπε εκείνες τις εποχές τα κορίτσια να πλησιάσουν λόγω των αυστηρών ηθών.  Οι τεχνικές εκμάθησης κολύμβησης ήταν μια,  μοναδική και ταχύρυθμη. Οι μεγαλύτεροι άρπαζαν τους μικρότερους και τους πετούσαν στη θάλασσα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ήθελαν δεν ήθελαν μάθαιναν κολύμπι.

Διαβάστε: Αγιομαυρίτικα μπάνια